Het is dinsdag, papa is vrij, mama werkt thuis, dus…. wat gaan we doen?

Sylvain haalt mama over om naar de bios te gaan, de film Super Pets had hij nog niet gezien. Chloé blijft lekker thuis, en papa begint aan de blog van de papa-zoon-3daagse. Maar het komt meer op kletsen met de werkster en samen huiswerk maken. Zo leeft Chloé nieuwe snelle trucs om procenten uit te rekenen en schiet verbazend hard omhoog met haar rekenen. Leuk om papa-dochter huiswerk te doen en mama-zoon bios. Wie zie nou dat zo veel weken thuis zitten saai is?

We spreken na de film af bij Bij Daan in Zoetermeer. Lekker samen lunchen.

De foto mislukt, toegegeven, maar goed, lunchen is ook weer niet zó bijzonder. We hebben grotere plannen. Eerst nog even naar huis en dan langs de Fiat dealer omdat mama voor een nieuwe auto aan het rondkijken is. Wat het wordt weten we nog niet, maar ze heeft nog even. Wij gaan eerst door naar Alkmaar, want eens per week is er in de zomer ook een kaasmarkt in de aovnd.

We zijn goed op tijd (lees: een uur te vroeg) waardoor we vooraan kunnen zijn om dit spektakel goed te zien. Voor ons komt een kar met kaas staan. In elke tas gaan 3 stukken kaas en een etui. Het is best even zeuren, maar uiteindelijk kopen we een tas, leuk om kaas te hebben en de etuis zijn ook wel grappig. De koop zien we zo.
Verder moeten we wachten… er gebeurt niets.
Na een uurtje begint er een vrouw hele verhalen door een microfoon te vertellen. Een of andere ondernemer die tabak verkoopt is in het zonnetje gezet. 100 jaar stankoverlast in Alkmaar wordt gewaardeerd blijkbaar. Maar ja… Als alles is geweest, gaat de markt open. Groepen mannen in witte pakken beginnen handjes te klappen en heen en weer te rennen met een kano vol met kaas. Net gekocht en bezorgd bij de kar die je zelf bij je moet hebben.

In de verte kan je op het scherm wat detail zien. De kaasvader heeft een oranje hoed.

Verder rennen ze heen en weer, weer een bezorging.

Terwijl de mannen heen en weer rennen heeft ons zeuren gevolg, we krijgen ook een tas met kaas.

 

Van een kaasmeisje natuurlijk!

 

Even pinnen en dan is het van ons.

Mogen we nog even samen op de foto?

Het antwoord op die vraag laat zich raden.

Wij kijken ondertussen verder naar de happening. Eerlijk gezegd is het best saai. Ze lopen wat heen en weer, maar meer wordt het niet. We vragen maar even na of er nog iets gaat ontploffen of zo, maar dat is niet het geval.

Tijd om te gaan dus en ons even op de waag staan, we weten niet of we nu iets in de waag stellen… maar we proberen het gewoon.

En meneer de waag-meester, wat wegen wij bij elkaar (inclusief tas met kaas)?

Zó, 236 kg!

Verder op staat er een kaasmeisje dat graag wil zoenen… Mama laat zich het niet twee keer zeggen.

Sylvain wil ook, maar die kan er niet bij. Zus wil niet en papa durft niet, die is bang dat zijn vrouw er achter komt :)

We vinden een leuk restaurantje aan de markt, waardoor we al zittend en etend nog de laatste stukjes van de markt kunnen zien.

Zo te zien vervelen de kaasmannen zich, want ze gaan nu kinderen rondrennen haha, leuk!

Maar wij hebben lekker te eten. Nacho’s, bitterballen, kaasstengels en patat. Het is weer eens feest!

 

Euh, wat gebeurt hier? Ik zit lekker een bitterbal te eten, zit er een wit stuk in!

Neeee, het is van mijzelf, het is mijn kies! Nou ja zeg, die zag ik niet aankomen. Hij zat wel een beetje los, maar zo los dat een bitterbal hem er uit zou halen had ik niet verwacht.

Bye kies, ik zal je missen!

Het is al laat, precies op tijd om te genieten van een zonsondergang vanuit de auto.

 

De maan komt op, wij zijn bijna thuis, voldaan en moe gaan de oogjes toe.