Nee, ik ga geen afscheid nemen van mijn verjaardag, maar combineer mijn afscheid van Casaschool met mijn verjaardagsfeestje. En daarom heb ik meer mensen dan normaal op bezoek, en er komt nog meer… lees maar verder.

Hoe gaan we dat doen eigenlijk? 11 kinderen is toch best veel?
Ach… we gaan het gewoon meemaken.

Gelukkig is er een vader zo lief om een groepje te brengen, want wij hebben met twee auto’s niet genoeg om iedereen hier te krijgen. Bij aankomst is het gelijk al gezellig druk.

Thuis is het even ‘thuiskomen’ en dan moeten de cadeautjes nog verstopt worden.

Nog niet iedereen is in de stress…

Maar het begint bij de meesten wel te komen.

Het is een hele zoektocht, het zijn zo veel cadeaus.

Maar, wie zoekt zal vinden!

En dan is het uitpakken!

Mmmm of we op volgorde van grootte kunnen gaan staan. Tja, als we gaan liggen zijn we allemaal even groot.

En dat is eigenlijk ook een leuk idee voor een foto toch?

Wanneer kijkt nou iedereen?

Kunnen we dat ook met twee handen in de lucht? Sure!

Lukt toch prima?

Van een andere hoek ziet het er nog chaotische uit, heerlijk!

Snel aan tafel, want we hebben de taart, gemaakt door de zus van Sylvain, al zien staan. Snel de Pokemon poppetjes er af, die kan je niet eten, en dan kaarsje, zingen, blazen, snijden en…

Eten!

Dan is het lange wachten. De verrassing wordt aangekondigd door de jarige zelf.

Maar er is nog niemand… Ze zijn bijna 10 minuten te laat…. stress!

Maar dan is Manon er gelukkig. Met 4 reptielen waar we van alles over leren en natuurlijk mogen aanraken en zelfs vasthouden! Mogelijk gemaakt (en niet gesponsord) door: Exotus Serpenti.

Ze legt eerst wat regels uit, want het geluidsniveau moet aardig omlaag voordat we de dieren mogen zien.

We beginnen met een kameleon. Zo’n mooi dier, met rare poten en een hoorn op z’n kop. Hij kan verkleuren en drinkt van dauw, luier dan lui, maar wel slim!
Als je meer wilt weten over dit dier, moet je zelf maar een feestje geven.

We mogen van alles vragen en ze vertelt er ook leuk over. Hij zit te genieten van de warmte en is aan een kant al licht groen, happy dus.

Nog één vraag en dan gaan we echt even voelen hoor.

We mogen allemaal…

Oh… deze is te zwak om aan te raken… maar hij blijft wel mooi!
Wat ook mooi is, is de melkslang die hierna komt. Te klein voor om je nek, maar wel sterk genoeg om aan te raken. Wie wil?

Oh, ik wil nog een keer!

Is toch té lief!

Dan komt een luipaard gekko. Die kennen we, want die hebben we in de klas, maar deze mogen we wel aanraken :)

We weten er al heel veel van volgens Manon, maar goed, wij letten op school natuurlijk ook goed op. Tijd om dit lieverdje ook even aan te raken.

Ho, hij wil even lopen… Even herschikken en dan mag de rest!

En dan is het al weer tijd voor de laatste. Een boomslang. Een Taiwanese rattenslang, lang, slank en heel mooi!

Wie durft? Mama eerst, om de rest gerust te stellen.

Helemaal niet nodig, het is in het geheel niet eng!

Dit is nou een held op sokken… Wurgslang om je nek op je verjaardagsfeest thuis. Mooi toch?

Wie wil nog meer?

Het wordt toch wel even spannend, maar ik heb het wel mooi even gedaan.

En zelfs papa mag en durft nog even.

He, ik heb ook een slang gevonden! Hij zat in de krabpaal van de katten!

En nu even naar buiten, even uitgelaten worden. Spelen, rennen en lekker herrie maken zonder dat we dieren laten schrikken.

En dan is het tijd om naar binnen te gaan.
Er gebeurt veel, iedereen wil van alles, het is mij even te veel. Maar de veilige haven van mama helpt altijd. En de lieve troost van Marise en zus helpen zeker ook!

Tijd om te eten en te spelen…

Net zo lang tot onze ouders ons komen halen of soms nog langer omdat onze ouders blijven hangen.

Ik ben zelfs vergeten te eten bij het eten, was zo met m’n cadeaus aan het spelen dat ik einde avond nog even heb gegeten voor ik totaal voldaan, tevreden en gelukkig in slaap ben gevallen. Wat een feest, wat een afscheid.
Ik zal jullie allemaal missen volgend jaar op mijn nieuwe school. Dit feest zal ik mij lang blijven herinneren.