Woehoe! Ik heb zojuist mijn C-diploma gehaald. Wat ben ik blij en trots! Het is mij gelukt. Ondanks mijn kleine lichaam heb ik mij toch opgezwommen tot C.

Stiekem ben ik best wel zenuwachtig… Ik moet toch maar even alles laten zien wat ik in de afgelopen jaren geleerd heb. Dit is geen testje, maar een examen!

Gesterkt met zus, mama én papa, gehuld in een dikke laag kleding, gaan we naar binnen.

We zijn ruim op tijd, want ik moet de volle 45 minuten kunnen gebruiken voor het showen van mijn kunnen.

Meester Mark laat vast mijn diploma zien. Gelukkig is het een (flauw) grapje dat hij de verkeerde heeft gemaakt voor mij, maar hij meent wel dat ik hem nog wel ‘even’ moet verdienen.

Dan legt hij uit wat ik moet doen en probeert hij mij van mijn apropos te brengen met een flauwe grap. Maar, gelukkig heb ik papa en ben ik wel wat flauwe grappen gewend. Dus niet moeilijk over doen, gewoon even een poepie laten ruiken, bril op en gaan!

Nog even een hartje voor jullie lezers, waar ik heus wel aan denk ook op zo’n moment. Ik waardeer jullie betrokkenheid!

Maar dan gaat het gebeuren, met kleren en al spring ik overtuigd in het water, ik ga die gewoon ‘even’ doen!

Ook al komt mijn capuchon op mijn hoofd terecht en loopt hij vol met water, ik ga gewoon keurig baantjes maken. Ik maak mij lang, houd mijn handen bij elkaar en lichtjes omhoog, zwem langzaam, lig horizontaal, sluit hard mijn benen, kijk naar beneden, blaas uit onder water en hoor de stem van juf Myrthe in mijn hoofd vertellen wat ik moet doen.

Na een paar baantjes ga ik op mijn rug verder. Appeltje eitje dit!
Heen én weer.

 

En dan mag ik er uit, even mijn capuchon legen en mijn volgende opdracht krijgen.

Snel ga ik weer in het water, zo snel dat papa niet meer kan inzoomen… Haha, hij wordt oud :)

De opdracht? Ik moet een meisje redden die halverwege mijn baan bewusteloos drijft. Ze is wel twee keer zo groot als ik, maar ik kan toevallig heel goed iemand redden in het water, dus deze meid hoeft niet te vrezen voor haar leven.

En haar gezicht blijft helemaal droog!
De laatste meter mocht zij van mij zelf zwemmen, maar ze zijn erg streng hier, ik moet haar toch nog even naar de kant nemen.
Gelukkig hoef ik haar niet op de kant te tillen, daar moeten de ouders maar even mee helpen, ik moet snel door naar mijn volgende opdracht.

En dat is de moeilijkste van allemaal, een die ik nog nooit 100% zelf heb gedaan. Namelijk het uitkleden in het water. Alleen je zwembroek mag je aanhouden, de rest moet uit, schoenen, sokken, broek, shirt (lange mouwen) en jas, waarvan de rits dicht moet zijn.

Het duurt even, maar ik krijg het gewoon voor elkaar Alles uit en op de kant. Mijn jas zit echter zó vol met water dat juf Myrthe hem even uitknijpt voor ik hem de kant op moet gooien. Tja, in het echt zou ik hem lekker los laten en papa en mama een nieuwe vragen.

Dan mag ik er uit om in mijn goddelijke eigen jasje verder te zwemmen.

Omdat alles uit is, doe ik mijn bril ook maar af en moet ik door het gat zwemmen. Deze ligt in het water op 9 a 10 meter en ik moet er doorheen. Dat is mijn sterkste punt, haal ik altijd, dus geen seconde angst hier.

 

Tot ieders grote verbazing haal ik tussendoor adem. Volgens mij heeft juf Myrthe het niet eens gezien, want ze moet ondertussen ook nog les geven…. Haha. Maar goed ze weet dat ik het kan, ik had niet mijn beste duik en dacht, ach, waarom mag ik geen adem halen?
Water uit, bril op en we gaan verder met zwemmen, maar dan dus zonder kleding (maar nog steeds met zwembroek hoor)

Eerst de borstcrawl, die hoeft niet met kleding en is de slag die ik het lastigst vind en het meest geoefend heb de laatste lessen en onlangs op vakantie. Het gaat redelijk, maar gelukkig goed genoeg. Ik merk dat ik wat moe ben, maar het ziet er best goed uit. Oordeel zelf maar. Alleen de vermoeidheid is lastig te verstoppen.

 

 

Dan nog wat op mijn rug zwemmen, maar dat is eigenlijk te makkelijk voor mij. Ik drijf vanzelf en hoef niet veel te doen.

En dan nóg een deel schoolslag, het is wel duidelijk dat dit de belangrijkste slag is. Die hebben we dan ook, zonder uitzondering, al die jaren elke les geoefend.

Nog een rugoefening om even te ontspannen en dan zit het er op.
Watertrappelen is voor A en B, de rest van de oefeningen zijn al zo vaak gezien, ,dat hoeft nu niet.

Ik mag er uit en nog even spelen.

En dan maak ik een grote fout. Ik ga op de kant staan met mijn rug naar papa… Tja, dat was raak… ik lig er in. 1-0 voor papa.

Nu tijd voor een bommetje!

En, was het een grote plons?

Tijdens het spelen merk ik op dat ik één oefening graag wil doen die ik niet heb hoeven laten zien. Maar gelukkig mag het wel, want bij het spelen bepaal je zelf wat je wilt. Het is een oefening waarbij je moet uitblazen om bij de bodem te komen en daar even te zitten voor je weer omhoog komt. Beste een pittige, maar deze heb ik mij goed eigen gemaakt op Curacao, kijk maar.

 

Juf Myrthe wil mij ook nog één keer in het water gooien. Nou, dat mag, altijd leuk! (stiekem vroeg ik er zelf om)

Hoppa, daar ga ik!

Was deze plons nou groter?

Dan is het echt tijd… mijn zwemtijd zit er op. Fijn, trots, maar toch ook wel jammer.
Snel ren ik naar meester Mark omdat ik aangeef dat er wat op de bodem ligt, ik wil hem er in duwen, maar… hij trapt er niet in. Hij houdt goed afstand van de kant, jammer!

Dan maar anders om, hij mag mij er in gooien. Ik offer mij wel weer op.

En dan komt het moment waar ik al jaren voor werk en naar uit kijk, de officiële overhandiging van mijn C-diploma.

Is hij echt? Is het de goede? Is het waar? Ik kan het bijna niet geloven.

Voor mijn schildje, waar A en B al in zitten, krijg ik een C, ik kies een blauwe, dan valt dat lekker op.

En hier is hij dan, mijn C en C-diploma!

Dan heb ik, voor alle lessen, haar geduld en gewoon omdat ze lief is, een cadeau voor juf Myrthe. Een grote doos Merci, voorzien van dank op de doos van mijn eigen hand.

En natuurlijk een mooie speech van mij met een natte knuffel.

Heel even wachten tot meester Mark een ander kindje helpt met opstarten van de les, en dan krijg ik van hem ook nog even een felicitatie.

En natuurlijk moet er een foto komen van twee trotse zwemmers. Elke leerling zal zijn meester verslaan… Vandaag staan we gelijk (hij heeft ook zijn C) maar als ik groter ben zoef ik hem zeker voorbij!

Hij wil mij nog even in het water gooien, maar omdat de les al begonnen is en omdat ik het koud heb blijft het bij een droge vlucht. En hij heeft het al mogen doen, we moeten ook niet overdrijven natuurlijk.

Dan lekker de warme douche onder, heerlijk genieten en mijn haren goed wassen.

En dan wil ik een natte knuffel van mijn zwem-inspiratie, zwemjuf én liefste zus.

Dit is ‘m dan.

We bellen uiteraard oma vanuit de auto en die geeft aan dat we van haar een gebakje mogen halen, nou dan weet ik het wel!
Ze mag helaas niet rijden met haar pols, dus mijn gouden medaille komt later, maar ik weet dat ik oma kan vertrouwen dat ze hier snel mee komt… Ik kan niet wachten!

En papa en mama hebben natuurlijk ook nog cadeaus voor mij.

Spannend! Oh ja, papa is er ook bij, maar die is fotograaf. Later ga ik een camera uitvinden waar de fotograaf ook op staat, want dit ziet er niet uit natuurlijk.

Enorm blij met dit Pokemon boek waar ik mijn kaarten in kwijt kan.

En dan nog wat, wat zal het zijn?

Oh, echt? Een Charizard knuffel!

Met verstelbare vleugels zelfs!

Had ik jullie eigenlijk al verteld dat mijn tand er uit is gegaan gister?

De rest van de dag was ook leuk, maar ik ga de blog er niet veel mee vullen.
Naar de kapper, lekker lunchen.

En daarna bij tante Monique en oom Martin zitten en in de avond met de hele familie (van mama’s kant) uit eten in Delft, alvast voor vaderdag, zodat we die dag geheel in het teken van onze eigen papa kunnen vieren.
Met zo’n groep hebben we twee tafels nodig. We hebben heerlijk gegeten.

Wat een dag. Erg moe, maar zeer voldaan. Vanaf nu hoor ik bij de grote zwemmers en mag ik overal zwemmen, ik heb er nu al zin in!