De 1500ste blog gaat over twee dagen, twee dagen waarin ik een zwemwedstrijd heb in twee verschillende zwembaden verdeeld over zaterdag en zondag.

Na enorm getwijfeld te hebben of ik überhaupt nog wedstrijden wil doen, kwam deze langs. Hiervoor moet je geselecteerd worden om mee te mogen doen. Deze eer hielp toch wel, en omdat je automatisch ingeschreven bent en je moet aangeven als je niet komt, heb ik het lekker laten gaan. Met mijn vriendinnen zijn is super leuk, maar die spanning is niets voor mij.
Na wat terugkrabbelende bewegingen de afgelopen week, ga ik toch maar gewoon… facing my deamons!

Met frisse tegenzin ga ik naar Papendrecht. Even wachten op de rest en dan naar binnen, maar niet voor papa, mama en Sylvain, die mogen niet kijken van mij, dat maakt het nog erger. Zij gaan dus naar de stad, en wij gaan lekker naar binnen.

Dit herken ik wel, water met lijnen… dan weet ik wat ik moet doen. Binnen de lijnen blijven. Vandaag 3 keer.

Het mooie aan dit bad is dat ze elektronische tijdswaarneming hebben, en dus de uitslagen direct op het scherm worden getoond. Zo ook wie er in elke baan start. Ik ben op tv!

Altijd lastig als papa of mama er niet is voor het maken van foto’s, maar ze hebben dat natuurlijk wel gevraagd aan de ouders van mijn vriendinnen. Had ik kunnen weten… grrrrrr.

Daar sta ik dan. Spannend, maar toch wel zin in.

Er missen dus wat foto’s, maar de uitslag is er wel. Het lijkt een middenmoot uitslag, maar het is eigenlijk super goed, want als je aan deze wedstrijd mag meedoen ben je al een van de toppers in Nederland. En dan is 200 wissel niet mijn specialiteit. En dan toch 17de, ik vind het goed!

Zijn er dan helemaal geen beelden? Tuurlijk wel, een van de moeders was zo lief om een video te maken zelfs.

 

Omdat ik gevraagd ben foto’s te maken voor social media maak ik wat foto’s die ze eventueel kunnen gebruiken.

Ondertussen zitten papa, mama en Sylvain op een terrasje te wachten tot ik klaar ben. Ik voel mij een beetje schuldig, maar zo te zien vinden ze het niet héél erg.

Sylvain laat even zien dat hij een held is. Hij is bang voor honden, maar wil weten wat voor ras dit is. Hij gaat er gewoon op af en vraag het, zo makkelijk en stoer. Het is een Border Collie zo blijkt.

Ik zwem gewoon door. Na de 200m wissel moet ik de 100m schoolslag. Hier ben ik goed in.

Ik zwem ook mijn persoonlijke record, maar word helaas gediskwalificeerd. Blijkbaar raak ik niet duidelijk genoeg met twee handen de kant aan (bij het keerpunt of het einde) waardoor mijn tijd niet geldt. Zonde!

Maar, snel herpakken, want ik moet nog een keer…

De 100 vrije slag, erg leuk deze!

En voor de laatste slag zijn papa, mama en Sylvain er al. Wij lopen wat uit, dus kunnen ze het nog net zien.

Toch wel leuk om terug te zien…

Wij maken zelf ook foto’s, en zo zie je mij hier van het startblok afgaan, gemaakt door mijn zwemvriendinntje.

Mmmm 8ste… Ach, ik ben nog blij dat het zo goed ging, mijn eigen tijd is verbeterd, dus ik ben trots op mijzelf!

Nog even wat tips krijgen van onze coach en dan kan ik mij omkleden.

Sylvain is super trots op mij, net als mijn ouders. En als ik eerlijk ben, ik zelf ook wel.

Geen medaille voor mij, maar mijn T-shirt ontvangt er toch een. Ik leen mijn shirt uit en zo staat mijn naam toch op het podium :)

Dan lekker naar huis. Lekker rusten.

 

Zondag ochtend is het hetzelfde, maar dan in Alphen aan den Rijn.

We zijn lekker vroeg, nog even wachten en dan ga ik weer naar binnen…

en dan gaan zij weer lekker de stad in, lekker lunchen in de zon. Ik jaloers? Nee, ze eten pokebowl.

Ondertussen zijn we hier begonnen.

Ook vandaag maak ik wat foto’s voor social media.

Net als ik klaar ben komen papa, mama en Sylvain binnen. Ze hebben mij niet gezien, maar genieten nog wel even van de sfeer.

Jelmer doet zijn best om ons nog wat tips te geven na het zwemmen.

En dan de uitslag van de 100m vlinderslag.

Ho, dat moet groter… Wat? Ik heb niet alleen mijn eigen tijd verbeterd, ik heb sneller gezwommen dat mijn hele serie én iemand uit de laatste serie, waardoor ik nu 8ste sta en dus mogelijk volgende keer in de laatste serie mag zwemmen. Die zal ik niet meteen winnen, maar ik klim steeds een beetje dichterbij… Be ware here I come!

Na 1x rug en 1x vlinder zit het er voor mij vandaag al weer op. Overigens op mijn rug ook mij persoonlijk record verbeterd.

Nu nog even kijken naar mijn vriendinnen.

 

Zo super goed van hen en ons allemaal. Zó goed zelfs, dat er een zilveren medaille mee naar huis mag met een van ons. Wie weet toch nog een volgende keer voor mij en wie weet ooit met een medaille.

Vermoeiend?

Nee, voor mij niet, maar het kijken schijnt wel vermoeiend te zijn :)

Maar wij hebben dan ook even ontspannen tussendoor :o)

:o) Met dank aan Snapchat