De afgelopen dagen met veel lood in mijn schoenen doorgebracht, maar goed dat ik weinig kon lopen…

Ik hoop dat deze kuur minder zwaar zou zijn dan de eerste, helaas is het anders gelopen.
Ze hadden mij bij de tweede kuur al op langzamere inname gezet, zeker het laatste zakje met calcium en magnesium kon een bijwerking geven (wat nooit voor kwam), maar voor de zekerheid in 1 uur in plaats van 15 minuten.
Nou, dat heeft geholpen, want alle Oncologisch verpleegkundigen én alle Oncologische case managers inclusief de Oncoloog zelf wisten hoe lang ik moest blijven. Zo’n patiënten dossier, en de oprechte interesse van deze zorgzame mensen werken.

Laten we het houden bij 2,5 slechte weken en een halve week leven. Zelfs de kinderen even kunnen brengen, ben ik toch nog even thuis gebleven.

Woensdag ochtend mocht ik weer langs de prikstraat om bloed te geven voor een goed doel, namelijk mijzelf.
Het duurde iets langer allemaal, ook mijn opstarten, waardoor ik tussendoor (1 uur en 15 minuten) beter kon blijven wachten dan heen en weer rijden.

Lekker kopje thee gehaald.

Jammer dat je niet in de cafetaria mag zitten, maar wel in de grote hal, naast allemaal mensen, maar goed, ik heb FFP2 mondkapjes besteld, houd afstand en de thee is toch nog veel te heet.

Om 10:00 uur ga ik maar naar boven om mij te melden, vergezeld van mijn kop thee.
Ik mag mij weer wegen en blijk goed op gewicht te zijn. Conclusie als je niet van de bank komt, hoef je ook niet veel te eten.
Ach, zolang het maar goed is.

Even zitten op een koude stoel (raam stond open) op mijn shawl dan maar, maar voor ik het weet komt de Oncoloog langs en mag ik mee. Goed dat ik uitgerust ben, want het is een heel eind naar haar spreekkamer.

Een leuk gesprek, we wisselen ervaringen uit, ik vraag naar de langere termijn bijwerkingen en vertel hoe het mij gegaan is de afgelopen weken. Geen langer termijn ellende te verwachten, het moet alleen wel wegebben.
En ze hebben dus besloten het zakje calcium en magnesium weg te laten bij mij. Later ook bij anderen, maar nu bij mij omdat er een zeer zeldzame kans is op een bijwerking die kan leiden tot flauwte etc. Zeer zeldzaam mens was ik al, maar dat is nu wel duidelijk, met een unieke vorm van kanker, met een kans van 1 op 100 om een enzymtekort te hebben én niet tegen de extra calcium en magnesium boost te kunnen (waarbij mijn reactie nog nooit voorgekomen is in dit ziekenhuis).

Maar goed, wat heb je aan uniek zijn als je kanker hebt… Had liever gewoon uniek geweest :).

Maar goed, goed gesprek, en weer minder lood in mijn schoenen om morgen om 09:00 uur weer klaar te staan.
Chemo 3, here I come!