Het is al weer dinsdag, tijd om uit te kijken naar de start van een grijze week…

Zoals uitgelegd door de Oncologisch casemanager, de week van de chemo is een zwarte week, de week er op is een grijze week, en de week daarna is wit. Ik kan niet wachten!

Vanmorgen mag ik weer even uitslapen, Annie regelt het geheel met de kids in de ochtend, wat een lieve luxe. Toch wil ik niet te laat op, want om 10:00 uur begint een vergadering waar ik graag bij wil zijn. Eens kijken of dat al lukt…

Gelukkig lukt het, wel goed om daarna even wat bij te tukken, maar super leuk om dit weer te kunnen.

De rest van de dag hang ik wat op de bank en zet ik de nieuwe krabpaal in elkaar die bezorgd is. De katten laten wachten tot Kerst is ook zo wat…

Sylvain heeft een korte dag dankzij corona, er zijn te weinig juffen. Als Chloé thuis komt, krijg ik weer een lekker boost energie, zo fijn om met elkaar te zijn.

Naast vermoeidheid gaat het op zich prima. Bij kou merk ik dat mijn huid waar de pleister zat nog steeds pijn doet, maar verder is het een beetje misselijk af en toe. Geen reden voor tranen of ellende, we zijn op weg naar grijs en wit!