Wat een klote nieuws vandaag… Vanavond is de persconferentie rondom corona weer. Het gaat net goed met de corona besmettingen en dat is nog zacht uitgedrukt. Enkele uren voor de conferentie lekt het nieuw al uit.

Het is niet voor het eerst, en wij zien ook wel dat het niet goed gaat, dus enige aanscherping kan niet onverwachts komen. Maar wat we vandaag lezen slaat in als een bom! (bron: nu.nl)

“De ziekenhuizen raken steeds voller met COVID-19-patiënten, waardoor de zorg onder hoogspanning staat. De ic-capaciteit loopt tegen zijn grenzen aan en de kritieke planbare zorg, zoals chemotherapie en niertransplantaties, wordt afgeschaald. Experts waarschuwen hier al weken voor, maar het demissionaire kabinet neemt vanavond pas strengere maatregelen.”

Dan weet je inmiddels al 36 uur dat je kanker hebt en lees je dat de kans dat je überhaupt aan je chemo mag beginnen wel erg begint af te nemen. Geen lekker gevoel kan ik je vertellen.

Na het 3x nalezen van het stuk ontstaat er boosheid. Solidariteit is groot in Nederland en zeker voor zorg een prima gegeven. Hier begint echter een gevoel te ontstaan dat principieel ongevaccineerden wel een erg zware belasting doen op het ziekenhuis, en omdat we solidariteit zo belangrijk vinden moet iedereen geholpen worden. Tot zover volgbaar, maar… als het nu de spuigaten uitloopt, waar legt men dan de keuze? Precies op mensen die niet meteen dood gaan, maar langzaam wegkwijnen aan een tumor die heel langzaam een mens van binnen door maakt.

Boos naar boven, in de pen (computer) geklommen. Terwijl ik de ene ‘kankersite’ benader, benadert Annie de ander.
Moet gezegd, ze reageren vlot en netjes. Mij met een doorverwijzing naar andere belanghebbende organisaties en die van Annie wordt doorgestuurd naar het ANP. Helaas halen ze even weinig uit, maar de oproep door ons gedaan aan de organisatie is duidelijk. Ga ergens aan tafel zitten om dit aan het licht te brengen.

Uit pure frustratie gebruik ik toch mijn relaties binnen de politiek om te kijken of ik de heren een half uur voor de persconferentie nog aan kan sporen het niet zo hard te maken. Een super attent en alleraardigste reactie terug, maar -begrijpelijk hoor- geen beleidswijziging op basis van mijn sms. Het blijft niet goed voelen, maar wat kan je doen?

Precies, hopen op goed gedrag van de massa. Als die zich nou aan de maatregelen houdt en gewoon 1,5 meter afstand houdt, is het aantal besmettingen en dus opnames in het ziekenhuis behapbaar, waardoor de vele mensen die ook graag zorg krijgen ook gewoon geholpen kunnen worden. Dat is ook een vorm van solidariteit toch?