Vakantie op Kreta dag 9

‘Zwemmen met dino’s’ zou deze blog eigenlijk moeten heten. Een super rare, overvolle en leuke dag.

Het lijkt niet heel bijzonder belangrijk, maar ontbijten is heel gezond. Dus starten we onze dag maar weer met een lekker ontbijtje.

Na het ontbijt gaan we naar het Dino-park. Op zo’n 5 minuten van ons hotel ligt een dinopark met omniversum en 5d-films. Zonde om niet naar toe te gaan toch? Wij vragen ons wel af waarom die vinger in beeld zit, dat hoeft toch niet? Mag hopen dat papa voldoende ervaring heeft met foto’s maken om dat niet meer te doen met bijna 29.000 foto’s van ons online… #fail

De ingang is al veelbelovend. Het is echt dino’s hier en dino’s daar.

De één nog groter dan de ander, scary hoor.

Na eerst wat impressies van hoe ze er uit zagen in plastic en steen laten ze ook zien hoe ze gevonden worden.

Helaas is de huid etc. weg, maar van de botten weten ze nu wel hoe ze er uit hebben gezien, de botten geven al een mooie impressie op ware grootte.

Dan lopen we door een tijdmachine en komen we zo’n 45 miljoen jaar geleden uit.

Agut, deze is lief, mogen we hem aaien?

AU! Hij bijt!
Toch stiekem wel blij dat het geen echte is, denk dat we dan onze handen al kwijt waren geweest.

 

Kijk, papa heeft er ook een vriendje aan overgehouden.

Ik wil wel even zien of dit beest ook op je tenen gaat staan, net als die oude schildpad in de opvang van de week…

Hoe mijn gezicht er dan zou uitzien? (en dan moet je het geluid er zelf maar bijdenken).

Toch een van de meest bijzondere, de T-rex, geweldig mooi om te zien zo.

Vrolijk lopen we verder langs de vele dino’s die er zijn.

En dan sta je opeens in een dino-ziekenhuis. Hoe gaaf is het om hier te komen? Dat maak je niet elke dag mee.
Ze hebben een het idee van ‘Bodies’ toegepast op een dino, zo kan je goed zien hoe het er van binnen uitgezien zo hebben (en je hem hebt weten te fileren).

Mama constateert dat deze een gebroken poot heeft, hoop dat ze hem kan troosten terwijl zijn poot herstelt.

Maar wij hebben meer ogen voor de eitjes die uitkomen, wat een snoepie is het toch, we noemen hem Tijgertje.

De dankbaarheid is groot zo te zien, of moeten we vrezen voor mama’s leven?

Buiten staat, het als in de Efteling, langnek. Alleen is deze ooit echt geweest, zo’n mooi dier, jammer dat ie er niet meer is. Al moeten we zeggen dat het toch even raar opkijken zou zijn als er een in het park liep achter ons huis.

Geen dinopark zonder een educatief onderdeel, hier kunnen we een dino opgraven, en daar helpen wij natuurlijk graag een handje mee.

Snel doorlopen het Planetarium in, daar zijn we veilig.

Nou, dat dachten we…
Papa en ik gaan samen achter een roofvogel aanvliegen over de besneeuwde bergen, dat geheel vanuit een ei in Virtual Reality.

 

Mama en ik vermaken ons met de kleding van de Griekse André Kuipers.

En al snel zijn wij aan de beurt. Wij kiezen echter niet voor een saaie vogelvlucht, maar een Halloween achtbaan. Leuk en zelfs voor mama een beetje misselijkmakend.

 

Zo te zien vindt ze het spannend.

Snel dat ding af, en terug naar buiten.

We moeten nog heel even wachten voor de film in het Planetarium begint. Nog even de tijd om wat jaren te skippen en in de tijd van de oermens en de mammoets te kijken.

De speeltuin en het eten lonkt… Nog even snel, zodat we wel lekker op tijd zijn. Het eten schiet er dan ook even bij in.

En dat zijn we. Het is niet druk, er is nog maar één gezin naast ons in de zaal.

Naast onze mondkapjes moeten we ook een koptelefoon op, dan horen we het verhaal van ons zonnestelsel in het Nederlands, hoe luxe is dat?

Lastig te laten zien, al lukt het toch een mooie foto van Mars te maken. Deze keer niet kitten Mars, maar planeet Mars.
Een mooie, wat lange, film met prachtige beelden. Goed om weer eens zo’n samenvatting te zien.

Buiten brullen we nog even

Doordat de film net te laat was afgelopen hebben we even de tijd om toch snel wat te eten, voordat we de 5d-zaal in mogen.

Twee films gaan we zien, een spannende van een autorit in een dino-park, waar ook een film over gemaakt is, en een met een achtbaan… oeh, dat zal mama leuk vinden.

Spannend…. hou me vast!

Dat was leuk om te zien, beetje nat, beetje heen en weer geschud en twee ervaringen rijker. Buiten zit een kat op ons te wachten, altijd leuk. En dan… terwijl wij binnen staan om een ijsje te halen gebeurt het onvermijdelijke. Het begint te regenen., Zachtjes weliswaar, maar het zijn echte druppels.
Gelukkig duurt het niet lang en blijft het warm, eigenlijk niet echt een bui te noemen, daar zijn wij als Hollanders wel aan gewend.

En dus laten we ons ook niet weerhouden om gewoon naar het zwembad te gaan. Er is geen regen meer, maar het is wel bewolkt… Daar helpt zelfs geen parasol tegen.

Mama speelt lekker met ons in de twee zwembaden waar we een stoel weten te vinden. Het is niet druk, veel mensen zijn weg door dat buitje. En mogelijk ook omdat het water niet super heet is. Gelukkig is het prima op te warmen aan de kant.

Maar voor dit zwemmonster is geen kant leuk, eten moet, maar daarna weer het water in hoor.

En zo dobberen we nog lekker, we plonsen wat, oefenen nog wat kunstjes (inclusief Sylvain’s gelukte handstand in het water, maar helaas zonder foto) en papa? Die houdt het vandaag voor gezien en blijft lekker op zijn bedje zitten.

Maar hij moet nog aan de bak, want papa en mama hebben verzonnen om 1,5 uur te rijden naar een stad met een ‘old town’. Een gezellig stukje met veel kleine straatjes en winkeltjes.

Een van de eerste winkels is een snoepwinkel. Nou, je snapt wel dat we daar in zijn gegaan.

Er zijn zelfs meer snoepwinkels, maar bij deze moet je opletten, er kan zomaar een heks in zitten. Wie noemt zijn winkel nou Hans en Grietje? Nu herkennen wij het zelfs.

In een steegje even verder op vinden we een leuk pasta/pizza restaurantje. Hier maken ze het vers, altijd leuk om naar te kijken.

En het is nog lekker ook!

Joehoe, even lachen!

We genieten er van. Als zus klaar is, gaat zij -wat gewoon in haar zit- over tot mij voeren. Altijd leuk van die schat, dat doet ze zó leuk!

 

Het is gewoon de liefste zus van de hele wereld!

En zo eet ik mijn bordje helemaal leeg.

Ik ren nog even naar achter om mijn handen te wassen en vertel de ober dat ik het super lekker vond. Omdat hij zo lief reageert krijgt hij een knuffel van mij.
Als dank voor mijn lieve actie en het feit dat ik zo spontaan, zonder angst in het Engels met hen grapjes maak en van alles vertel, krijgen wij twee bolletjes ijs met vier lepels.
Ze leggen mij uit dat ik niet hoef te betalen als ik blijf en morgen zes uur lang mag afwassen. Nou, dat wil ik wel!
Maar papa en mama vinden het toch niet goed en willen dat ik ga betalen. En we hadden nog wel pinky swear gedaan!

Ze krijgen van mij beiden een dikke knuffel en allebei een fooi. Ze doen het zó leuk.

Na veel complimenten over mij aan mijn ouders, willen ze met mij op de foto.

En omdat alle afscheid moeilijk is en ik ze dus nog maar een knuffel geef, krijg ik een kaartje van ze met een lieve tekst.

Met weemoed vertrekken we de straatjes in, op naar nieuwe winkels en nieuwe vrienden.

In deze winkel vonden we een klein speeltje en draaide leuke muziek, mooi moment om nog even te break dansen.

De mevrouw van de winkel vond het zo leuk dat ze de muziek harder zette. En toen we terug kwamen om toch ook nog een vliegtuig te kopen, zette ze zelfs nieuwe muziek op voor mij, om het nóg eens te laten zien.

Twee vrienden en één fan op een avond is toch best een goede score?

We moeten nog een heel eind terug in de auto. Snel naar bed, morgen een lange rit naar weer een nieuw avontuur. Wat en waar dat horen jullie morgen. Wij gaan nu slapen!

 

Ondertussen in Zoetermeer… De kittens vermaken zich nog zo te zien. Even rust is wel zo fijn voor ze.