Wat heeft mama vandaag weer in petto… Nou, we gaan naar het aquarium, een mooie -zo zeggen de recensies- omgeving om veel mooie vissen te zien. Daar houden wij wel van, en dus weer raak van mama. Daarna gaan we shoppen, of dat leuk wordt…

Maar eerst smeren we ons goed in, het is vandaag zo goed als wind stil, en dus zullen we niet zo snel een vest aan trekken. Verbranden, in ieder geval onze witte papa, kan dus snel. Waar Sylvain de huid van mama heeft gekregen en bruin wordt in plaats van kreeft-rood, moet ik mij ook goed smeren want ook hier lijk ik op papa. Tja, het kan je niet altijd meezitten toch?

Gister al even over verteld, maar vandaag toch even laten zien, mijn nieuwe schoenen!

Vind je ze ook mooi?

Dan het verplichte, maar leuke en gezellige, nummer: ontbijt.

We doen het voor jullie, niet om charmant over te komen.

Nee, echt niet! ;o)

En, zoals gezegd hop, naar het aquarium.

Ho, die kwal, euh, octopus, moet er wel op natuurlijk.

 

Zo, hebben we alle combinaties gehad? Oh, nee, wij nog samen!

Binnen begint het gelijk met video’s kijken, altijd leuk.

Maar om de hoek komen de mooiste en raarste dieren voorbij.

En de grootste, bijna niet te tillen.

En omdat je op de foto niet goed kan zien hoe groot, ga ik er even voor staan. Wel jammer dat hij net wegzwemt… maar goed, als hij maar bang is, gna gna gna.

Dit is een ‘verstop-vis’ denken wij, want ze zitten allemaal verstopt. Wij zijn alleen net iets beter in verstoppertje, want we kunnen ze allemaal buten.

De Haai, mooi en eng tegelijk, Daar willen we wel mee op de foto.

Hij zwemt grote rondes, dus hebben we nog even tijd om wat andere vissen te ontdekken.

Ah, daar is ie weer, haai!

Nee, pap dat is niet goed genoeg.
En hier staan we niet op, dat zie je toch zelf ook wel?

Nog een keer dan maar.

Nou, zo is het wel te zien toch? Wij waren er bij!

OMG wat een grote bek zeg, daar willen we niet graag mee spelen.

Als we verder lopen zien we een soort paars buitenaards wezen, wat een maf ding… Wel grappig. Enig idee wat het is? Volgens ons een zeeëgel.

Oh, daar ie is weer…. hij komt recht op ons af, wat nu?

Met liefde los je alles op… dan maar een kus.

Wow, een zeeschildpad, hoe gaaf! Kijken of we die goed op de foto kunnen zetten.

Maar eerst leren we alles over hoe ze geboren worden en naar de zee lopen. Net echt, maar het is een projectie.

En dan is het mikken en proberen… Hij (of zij) wil niet lager gaan zwemmen, zo kom ik er nooit goed op.

Zelfs niet als ik ga staan.

Wat? Gaat ie keren? Snel, die kant op.

Zo dan? Nee, weer niet? Oh ik moet gaan staan…

Yes, now we are getting close…

Nog één dan.

En dan is het tijd om afscheid te nemen van, sinds nu, mijn lievelingsdier. Je krijgt een kus van me.

Doei!

Oh, jij ook even? Tuurlijk man, jij mag dat heus ook.

Wat een mooi dier is het toch.

Oh nee, hij (of zij) gaat om laag… toch nog even proberen?

Zo, maar hier blijft het dan ook wel bij hoor.

We gaan naar andere (rare) dieren kijken.
Wat dacht je van de Octopus? 8 armen… dus dit was niet dezelfde die laatst bij mama op haar bord lag.

Een Anemoon, een plant/dier. Stil en mooi als een plant, maar kan ook met z’n kont tegen het glas gaan zitten. Schaamteloos dit!

En hier de meest giftige vis die er is, is het niet een schatje, de Kogelvis. Een Japans lekkernij vertellen papa en mama, maar waarom proberen een vis te eten die bij verkeerd bereiden de dood als gevolg heeft? Ach, mensen zijn gek.

Hier zien we een rare vis met een mondkapje. Oh nee, het is zus… Nou ja, blijft een raar dier toch?

Zoek de verschillen. De kwallenbak.

Wel intrigerend hoor zo’n kwal. Een soort mini-UFO onder water.

Maar het ziet er wel heel mooi uit.

Deze lijkt wel naar ons te lachen… zo lief.

En zo staren we nog even lekker naar deze sierlijke vreemde wezens.

Over vreemde wezens gesproken. Draken bestaan toch niet? Nou, het is er echt een, en best mooi ook!

Agut, je zal toch in de bak zitten met Nemo, dan weet je zeker dat je nooit gefotografeerd wordt, alleen die stomme clown van een vis weer wel. Deze is toch ook mooi?

Maar stiekem vinden wij hem ook leuk, dus hij mag ook op de foto.

En deze komen toch ook in de film voor?

De raarste dieren hebben ze voor het einde bewaard.

Als we zijn bekomen rijden we (en daar bedoel ik mee, rijden we, want ik mag even op papa’s schoot rijden) naar de winkels iets veder op in de hoofdstad Heraklion.
In diverse sport-outlets zoeken we naar schoenen voor zus, maar ik speel liever met de ballen en de gewichten. Word ik gelijk sterker van.

En het is bingo! We hebben een blije zus met nieuwe schoenen.

En dus tijd genoeg om lekker te gaan eten bij ons favoriete restaurant-soort, namelijk elk restaurant met lekkere pasta.

Het is even wachten, maar dan heb je ook wat.

Ik moet nog even wachten, maar het wordt vast ook voor mij lekker.

En yes, dat is ook zo. Wij delen samen een pasta pesto met versgeraspte kaas.

Het winkelcentrum, als je dat woord al kan gebruiken, is echt totaal mislukt. Leeg, saai en niets te doen. Snel weg hier.

Maar niet voordat ik nieuwe Batman handschoenen vindt, zomaar in de winkel, laatste paar, precies pas en in de aanbieding, dit moet een teken zijn, die liggen er gewoon voor mij…

Daarna de auto in en naar het centrum. Daar wordt onze auto afgepakt door een meneer bij een parkeergarage. Papa maakt nog snel een foto van het nummerbord, zodat we weten welke auto we straks moeten ophalen hier.

We kunnen er lang en breed over vertellen, maar het is vooral veel lopen en winkel in en uit. Ook al zijn er veel winkels dicht. Gelukkig vinden we een bankje om even uit te rusten en oma te bellen. Hoe zou het bij haar zijn? En hoe is het met onze kittens?

Achter het bankje, alsof we nog steeds moe zijn, vinden we ons dagelijks portie ijs.

En omdat het zo lekker is, bewaren we de stukjes voor het laatst.

Even zoeken naar de winkels die wel open zijn, want we vinden het maar raar dat ze tussen 12:30 en 16:30 dicht zijn… Niets voor ons, vroege vogels.
Maar, zoals altijd, wij vermaken ons wel.

Zeker als we een speelgoedwinkel binnen gaan en daar een afstandsbestuurbare Mario Kart kopen! Echt te gaaf dit! Kunnen we nu naar huis?

Maar het is nog niet over, ik krijg zelfs nog een Brawl Stars vest. Die past mooi bij mijn (op dag 2) gekochte T-shirt. Nóg blijer dan blij dus vandaag.

De dames kopen allebei een setje oorbellen. Ja, mogen zij ook wat.

En tegen het einde van ons winkelavontuur slepen we er allebei nog mondkapjes uit. We gebruiken ze elke dag, dus verschoning is welkom. En die grotemensendingen die passen ons niet.

En mijn kinder-masker past hem ook niet :)

Smile!

Dan, om de dag met een klapper af te maken, gaan we naar de Mac. Maar ze zitten niet zoals in Nederland op elke hoek van de straat. Hier moet je een 20 minuten zware wandeling doen door steegjes, parken en met trappen enzo. Maar, wie volhoudt overwint alles.
Eerst even plassen….

Daarna de verplichte foto’s…

En dan lekker smikkelen!

Als we klaar zijn is het al laat en donker. Tijd om naar huis te gaan. Een stukje naar links, dan weer terug, dan toch wéér terug, omdat we eigenlijk goed gingen eerst en dan…. moet Sylvain naar de wc. Weer terug dus… Zo kennen de weg inmiddels wel.

Daarna is het toch nog 20 minuten lopen voor we de auto terugkrijgen van de meneer die hem afnam. En rijden we naar huis in het pikkedonker. Lampen zijn hier duur of zo, want het is goed opletten voor papa.

Eenmaal thuis is het toch nog even spelen voor we gaan slapen, maar dat doen we dan ook zeer overtuigd en lekker… Morgen weer een dag. Morgen staat een dag strand op het programma, want het wordt super heet en wind stil. We hebben er zin in!

En ondertussen in Zoetermeer…. we ontvangen regelmatig foto’s van onze lieve kittens Mars en Milkyway. Oma vermaakt zich er mee, of zij vermaken zich met oma, maar het gaat goed met ze (en oma).

Skaten blijft lastig, maar er op liggen is ook leuk.

Zelfs samen… hoe lief!

Te cute om naar te kijken, we missen ze zo! En oma ook, maar die blijft gelukkig nog even bij ons als we terug komen, net als de kittens hoor.