Vakantie op Kreta dag 2

Zo, dat was even lekker slapen na zo’n lange dag gister… Maar nu is het de eerste volle dag in Griekenland. Uitslapen is er niet bij, want we hebben ontbijt én we moeten het hele eiland in 14 dagen uit ons hoofd leren.

We zijn gelukkig nog op tijd voor het ontbijt. De keuze is weer reuze, een enorme zaal met alles wat je maar kan bedenken. Ok, geen sushi… maar goed dat verwacht je ook niet als ontbijt toch?

Ze hebben zelfs sojamelk!

Oh ja, beloofd is beloofd, ik zou mijn T-shirt nog laten zien, gister gekregen. Gaaf he? Van Brawl Stars, mijn lievelings spelletje op de iPhone.

En natuurlijk zijn mama en papa er ook bij, net als een ei.

Je merkt dat zus aardig groot aan het worden is, ze doet dingen zelf zonder angst. En ze draagt ook een mondkapje. Eigenlijk weten we niet vanaf welke leeftijd het moet, daarom doen we het maar gewoon. Maar precies nu papa een foto maakt, schiet hij los, haha.

De lucht ziet er goed uit, het uitzicht rondom onze maisonette ook.

Na het eten gaan we naar de dierentuin. Geen idee wat we kunnen verwachten, maar het is altijd leuk!
Bij de entré maken we even wat foto’s zodat we er allemaal op staan.

Binnen vallen we met onze neus in de boter. Spreekwoordelijk gelukkig, want direct na onze binnenkomst mogen we de lemur’s voeden. Geen idee wat het is, we horen ook ‘lemons’, maar het lijkt ons niet dat we die moeten voeren toch?
Ach, we zijn er toch, dus we doen leuk mee. Twee bakjes met eten, en bij het binnen gaan moeten de ouders de bakjes dragen, omdat ze op je schouder springen en tot 5 kilo weten.
Euh… wat gaan we voeden dan papa en mama? Maar ook zij hebben geen idee…. We gaan het zien, er zijn vast mensen levend uit deze dierentuin gekomen, dat lukt ons dan ook vast wel.

Moedig lopen we, vooraan, met de oppasser mee. Als we bij het hek komen, zien we heel veel enthousiaste ringstaart maki’s. Gaan we die voeren?

Ja dus! En ze zijn enthousiast. We mogen ze niet aaien, dan kunnen ze bijten. Maar als je ze laat zitten en zelf het eten pakken is er niets aan de hand. Beetje spannend, maar toch ook wel weer leuk!

En ja hoor, we krijgen een warm welkom.

Wij staan dicht bij elkaar, en de maki’s ook, dus toch moeten de mondkapjes op. Het deert hen zo te zien niet.

Als het eerste enthousiasme wat mindert, kunnen we even genieten.

Super cute toch? We kunnen ze zelfs kopjes geven. Mars en Milkyway zullen wel jaloers zijn.

Nu ze wat rustiger zijn, kunnen we door onze knieën en mogen wij ook even.

Mama zoekt het ondertussen hoger op met ze.

Als ze op ooghoogte staan en niet meer springen, willen wij ook wel wat eten geven, te schattig dit.

Ze zijn super kieskeurig en gooien rustig de helft er uit om het lekkerste te pakken, wou dat wij dat ook mochten doen met ons eten.

Ze zijn eigenlijk best lief, en ze hebben helemaal geen scherpe nagels.

Ze willen zelf poseren met ons.

Nog even koppen dan.

Ze lijken wel uitgehongerd.

Papa heeft er een nieuw vriendje bij, of vriendinnetje, dat weten we niet zeker.

Hij wil hem/haar gelukkig wel met ons delen.

 

Het zit er bijna op, maar ons vriendje (of vriendinnetje) heeft er nog geen genoeg van… snel nog wat hapjes!

En natuurlijk nog wat foto’s, het is toch digitaal.

Streng afgeraden, maar toch te leuk om te doen, als ze maar niet bijten… Even aaien, het voelt zo lekker zacht.

Nog twee selfies, en dan is het tijd. Via de sluis naar buiten. Maar wat moeten we nou met de rest van het eten?

Oh, levende afvalbakken, dat is handig.

Even handen wassen en dan natuurlijk wat snacken en drinken.
En, bijzonder, zo bang als ik in Nederland ben voor honden -en dan bedoel ik alle honden, groot en klein- hier valt het mee, deze is niet zo groot, maar wil wel héél graag geaaid worden. Het voelt als mijn plicht.

Stiekem toch wel leuk deze hond.

Even een klassiek virtuele papegaai vasthouden en dan door naar de rest van de dieren.,

De rest van de dieren zijn vast ook heel lief, maar het is niet veel soeps. Blij dat we het avontuur met de lemur’s meegemaakt hebben, anders waren we niet zo impressed geweest.

Hier en daar een vogel of een aap.

En zelfs twee ruziënde schildpadden. Het leek eerst even op een lesje voortplanting, maar het was gewoon een pestkop met ongeduld die geen zin had om in te halen en er tegenaan bonkte, het liefst zo irritant mogelijk.

Oplettend als hij is, lopen we ook even langs de stokstaartjes. Ze zullen ons anders zeker gemist hebben.

Dan weer hier en daar een vogel of een aap. Al staan deze aap aan de verkeerde kant van het hek.

Oh nee, toch niet.

Op de parkeerplaats zie je hoe hoog we eigenlijk zitten, een super mooi uitzicht over Kreta, even genieten.

We rijden naar het dichtstbij gelegen dorpje aan de kust, maar stoppen al voor de lunch voor we water zien.

Knap van de meneer boven dat hij weet dat wij Nederlands zijn, hoe zal hij dat weten? Hij is wel zo lief om een foto voor ons te maken. Staan we er gelijk allemaal op. Hij riep nog: “niet lachen”, maar helaas, we luisteren niet…

Lekker aan de wandel naar het strand, komen we eindelijk een leuke zonnebril tegen voor Chloé. Kan ze eindelijk ook eens haar ogen beschermen.

Wanneer we langs een winkeltje lopen met visjes die je voeten schoonmaken, moeten we denken aan gister, waar papa en mama beloofden dat wij dit ook eens mochten doen.En ook al twijfelt zus, we gaan toch echt!
Alleen niet hier, het is wat lang en onnodig duur, en we komen toch vlak bij Chersonissos. Daar weten we er een die betaalbaar is en 15 minuten. Lang zat, zo denken wij.

Een stukje rijden in onze mooie Seat en we zitten al snel met onze voetjes in de bak.
Maar… dat kriebelt!

Echt, het is niet te houden!

We mogen onze voeten er niet uit halen, maar moeten er echt in…. Betaald is betaald!
En een ervaring om mee te maken, niet om te laten lopen.

Maar het kriebelt zo!

Als we 20 meter verder zijn, verdenken wij toch dat we nog een vis tussen onze tenen hebben. Toch maar even controleren.

Via de Coronastraat lopen we langs wat winkels, wat moeten we anders, het is te koud om te zwemmen. 23 graden is op zich prima, maar met toch wel veel bewolking en wat wind stellen we dat een paar dagen uit.

Dan even een drankje en een kaartje leggen.

We willen even met oma bellen, maar hier lukt het niet mee. Die ouwe troep (niet oma hoor!), we videobellen wel met haar vanuit de auto, gewoon omdat het kan en omdat het leuk is.

Na mijn heldendaad, doe ik het gewoon nog eens. Een grote hond aaien. En zus, die is dol op honden, dus die doet lekker mee.

Eenmaal thuis, tenminste, in ons hotel, gaan we gelijk aan tafel. Oh ja, maar wel eerst even handen wassen natuurlijk. Waar we weer heerlijk van alles pakken en eten.
Terug naar huis, via de bar om een kop thee te halen… Onze papa en mama drinken niet, dus houden ze het bij een bakkie thee. Kan ik nog mooi even mijn dance-moves laten zien, zeker mijn break dance moves.

Dan zit de dag er toch echt op.

Hoe zal het met Mars en Milkyway gaan? Gelukkig hebben we een update van oma gehad, de foto van vandaag is vanaf ons bed, waar ze ons hard zitten te missen.