Het ziet er op, helaas… we moeten terug naar huis. Toch ook wel een beetje leuk, want dan zien we oma en de katten weer!

De wekker staat om 07:15 want we moeten nog de laatste dingen inpakken, de kamers nakijken en de auto op tijd inleveren.
Om 07:16 zijn wij aangekleed en zijn de kamers nagekeken. Ondertussen komen papa en mama ook langzaam op gang.

Als zij gedoucht hebben en alles is klaar, gaan we toch echt weg :(

Nog één keer een blik op de zee en het lekkere weer.

Run Dora run! Oh nee, ik ben het, met mijn nieuwe rugzak. De pas zit er goed in, want we willen niet te laat komen.

Dag zon, dag berg!

En dag Hotel Gouves Water Park!

Het was mooi toch papa en mama? Euh… papa en mama? Joehoe, we moeten er vandoor, het was leuk, maar nu moeten we echt gaan!

Het is niet ver rijden naar het vliegveld, dus na een kwartiertje kunnen we de auto inleveren.

Dag auto!

En dan begint het lange wachten.

Ik ken nog een leuk liedje, iemand enig idee welk liedje het is? (laat een reactie achter onder deze blog)

En nog even wachten….

Maar dan mogen we eindelijk de rij in om in te checken, om daarna de rij in te gaan om via de controle in de rij te komen voor de douane… Gelukkig heeft niemand iets bij zich dat niet mag en komen we snel door de douane heen.
Aan de andere kant zoeken we nog wat lekkers uit en worden we herinnerd aan onze kittens: Mars en Milkyway.

Nu is het nog maar heel even wachten. We vermaken ons wel, maar liever gaan we het vliegtuig in.

Dan zien we kans om als aller eerste te kunnen boarden. Niet dat het zin heeft, want we vliegen allemaal tegelijk, maar het is ook wel eens gaaf om mee te maken toch?

Wij zijn er klaar voor!

Als we naar beneden mogen lopen, moeten we bij de deur wachten.

Even later mogen we 5 meter oplopen naar een streep op de grond buiten… wachten op de bus.

 

Yes, we mogen!

En dan is het toch echt zo ver, we gaan vliegen! En noodles eten en snoepen en…

Natuurlijk gek doen en foto’s maken… Wat moet je anders doen als je 3,5 uur lang moet zitten? (we hebben zelfs 20 minuten vertraging omdat het al zo druk is in de lucht)

Maar we lachen het gewoon weg…

 

Goed moment om onze iPhones verder uit te proberen, allemaal gemaakt in het vliegtuig.

Veel foto’s komen van één kant, maar ook de andere kant is gefotografeerd hoor.

Papa probeert ons spelletje pannenkoeken aan de reus geven ook even uit.

Mama heeft ook mooi even de tijd om het invlechten van mijn haren te oefenen. Maar ze hoeft niet lang te oefenen gelukkig, want ze kan het al heel goed!

Onze mama, lief he?

Returning the favor.

Terwijl de meiden lekker meidendingen doen ga ik even kleppen met de stewardess. Ik mocht mijn flesje zelf weggooien, heb even staan praten en nu mag ik straks in de cockpit kijken.

Mama, mag hij echt in de cockpit kijken?

Nou ja, ze geloven mij niet, tsssss.

Oh, we gaan landen. Kauwen, slikken en gapen… en dat 10 minuten lang… maar nu heb ik geen pijn in mijn oren, yes!

Herken je het al?

Geland… En dan rennen naar voren, want beloofd is beloofd. Dus mag ik even in de cockpit kijken.

En zus natuurlijk ook even.

Het duurt lang, maar met een knuffel van de piloot (en natuurlijk nog een paar voor de stewardess inclusief een handkus voor haar) weet ik het zeker. Ik wil ook piloot worden. Ik leer dat ik eerst even moet oefenen in een klein vliegtuigje, maar daarna ook echt piloot kan worden. Engels lukt al, dus ik ben al een heel eind op weg.

Dan trekken papa en mama mij mee uit de cockpit mee naar buiten, we zijn immers bijna thuis.

Nu alleen nog maar even snel de taxi in.

Tevreden kijk ik terug op een super vakantie, net als zus, papa en mama hoor.

En daar is ie dan… onze voordeur. Veilig en wel thuis, joepie!

We zijn nog een week thuis, eerst met oma en de katten knuffelen. Papa en mama gaan maandag en dinsdag nog even samen lekker weg. Oma blijft dus nog even. Een heerlijk einde aan een heerlijke vakantie.

Of de katten het ook leuk vonden dat we terug zijn? Denk het wel.