Hoeveel kan je in een dag proppen? Nou, wij veel. Nu we toch in het westen zijn, gaan we naar de Samaria-kloof. Gister nog gesloten, vandaag weer open. Een wandeling van 18 km.

Niet dat wij dat gaan doen hoor, dat is veel te lang en te zwaar voor ons. Op een vlakke weg is het al veel, maar dit is een onregelmatig pad omlaag door de bergen. Als je de hele wandeling wilt doen, moet je vroeg op en wij vinden 9 uur wel welletjes. Eerder kan niet, want dan is er nog geen ontbijt.

Er is wel (luid) vermaak bij het ontbijt, want er zitten een paar papegaaien in de ontbijtzaal.

Wat een grote en mooie vogels zeg!

Vingers thuis houden en goed luisteren wat ze allemaal zeggen.

 

Na het ontbijt snel de spullen pakken, we hebben nog wel een reis voor de boeg.

Papa rijdt ons er weer helemaal heen. Goed opletten, want de Grieken rijden als aso’s zonder enige moeite met een afstand van 1 meter achter je of inhalen in een bocht met dubbel doorgetrokken streep met 120 km/h waar je 70 mag. Doet iemand het achter je niet, dan is er wel een tegenligger die op je weghelft zit… Levens gevaarlijk, maar ook wel weer leuk om zelf ook te doen.

Naar mate we verder komen, wordt het wel steeds mooier.

Gelukkig houden ze de weg redelijk bij hier, dat is niet overal op Kreta even goed.

Maar wij vermaken ons wel, soms met een telefoon, soms met elkaar en soms… ach, gewoon minder.

En dan kijken we naar buiten en zien verschillende dieren.

 

 

 

 

 

En af en toe gaan we er uit om even te genieten..

En dn slingeren we weer verder…

Net zo lang…. totdat het fout gaat.
Helaas net even te veel geslingerd en gespeeld. Beetje hoofdpijn is vervelend, maar een onaangekondigde spuug-beurt is niet zo leuk, zeker niet als je het over jezelf heen doet.

Gelukkig bleven we een nacht slapen en hebben we van alles bij ons om schoon te maken en dus ook nieuwe kleren.

Zodat we onze reis snel kunnen voortzetten en genieten van de meest vreemde dieren, waaronder oranje schapen.

 

Maar dan, na een hele tijd, zijn we er eindelijk.
Het is nog open, terwijl het toch regent. Gelukkig maar, anders hadden we alles voor niets gedaan.

Even een hapje eten en rustig aarden op de grond, maar dan gaan er toch echt beginnen.

Het is, zoals gezegd, een totale wandel van 18 km. dat gaan wij dus niet doen. We doen een stukje voor de indruk en komen mogelijk nog wel eens terug.

Maar, je kan zeggen wat je wilt, maar ‘we were here’.

En dan is het toch volop genieten. Mama heeft wat last van haar knie, niet een goede timing, maar daar kan ze ook niets aan doen. De wandeling is in ieder geval heel mooi!

De grootste kloof in Europa, en wij zijn er geweest.

Kijk nou, dat is nou een mooie sparrenboom, daar liggen vast sparappels onder voor oma, van hier heeft ze er vast nog geen. Het mag dan nu geen verrassing meer zijn oma, maar je weet wel dat hij er echt vandaan komt!

And off we go, lekker verder kijken naar het mooie uitzicht.

Soms zijn er geen woorden nodig om te genieten.

 

Haha papa met z’n witte poten haha…

Als we terug gaan, worden we ingehaald door een man met paard. Niemand wil deze taxi gebruiken, we doen het op eigen kracht.

Zelfs ik met mijn kleine pootjes.

Nou, nog een paar foto’s dan.

Eenmaal bij de auto maken we de balans op en schiften we kaf van koren. Leuke Halloween-takjes gevonden, een soort heksen-bezems waar we vast wat van kunnen maken.

Terug naar beneden komen we weer van die angst-loze geiten en schapen tegen.

Het uitzicht naar beneden is ook te mooi om niet vast te leggen. En het is prima uit te houden, alles is er immers uit.

 

We zijn inmiddels een kloof verder, deze is ook erg mooi en je kan er gewoon doorheen rijden. Word je niet moe van en kan je toch alles zien. Op sommige plaatsen is het zelfs zó rustig dat we even mogen rijden (op schoot natuurlijk). Sylvain was eerder deze vakantie al eens geweest, dus nu ben ik aan de beurt.

 

En niet vergeten te blijven genieten van de omgeving.

Omdat zus naast mij zit, omdat haar stoel nog wat nat is van het schoonmaken, kan ik mooi extra van haar genieten in mijn dromen… Altijd veilig bij haar op schoot.

En dan naderen we het einde van deze kloof en gaan we naar Rethymnon, even shoppen.

We parkeren de auto vlak aan zee, maar gelukkig beschermd door een stevige constructie van waterbrekers.

Zodat wij rustig kunnen shoppen en een paar nieuwe T-shirts en hoodies kunnen kopen met een eigen gekozen opdruk.

We waren hier al eens eerder geweest, dus nu heb ik mooi de kans om mijn beste vrienden nog even gedag te zeggen. Bovendien heb ik pinkyswear gedaan om te komen afwassen of in ieder geval te werken. Kan ik dat mooi doen nu.
Eerst maar eens een dikke knuffel.

En dan aan de bak natuurlijk!

 

En aan het eind van deze werkdag komt dan de beloning. Een heerlijk ijsje dat ik helemaal alleen opeet. Papa, mama en zus wachten maar even, ik heb het zelf verdiend.

Na mijn beloning neem ik opnieuw afscheid en gaan we veder de stad in.

Toch wel blij om weer bij jou te zijn zus!

Ik vraag nog even snel een prinses ten huwelijk, ze staat er niet voor niets zo bij toch?

En dan gaan we uit eten. Toch niet bij onze vrienden, om ook eens wat anders te eten, ook leuk, en wellicht maken we hier wel nieuwe vrienden!

En zo niet, dan heb ik altijd jullie nog.

Ja hoor, nieuwe vriend gemaakt! Leuke aan deze vriend is dat hij ook best goed Nederlands spreekt, knap he?

We nemen gepast, Grieks, afscheid en krijgen dan toch nog weer een ijsje… Tja, ik ben ook zó cute!

Ik ga wel even mee om ‘m te halen.

Deze keer neem ik er voor zus ook een mee hoor.

Dan is het tijd om terug te naar de auto te gaan. Maar niet zonder nog één keer langs mijn vrienden te gaan, want rond 21:00 uur zou Marco ook komen, en die had ik vandaag nog niet gezien.
Blij en gelukkig zien we elkaar hoop weemoed… En dus ook nog even helpen in de bediening.

That’s what friends are for toch?

Nog één knuffel met foto en dan bye bye zwaai zwaai, we gaan er vandoor, tot volgend jaar (hoop ik)!
We houden Red Paprika in de gaten op Facebook. Ze kunnen wel wat vrienden gebruiken, want met mij er bij hebben ze op hun site 3 friends…. Willen jullie helpen?

Zoals we al dachten, de auto staat nog veilig en wel geparkeerd, en die brengt ons (met hulp van papa) veilig thuis.

Ondertussen in Zoetermeer…
Oma en de kittens vermaken zich prima.

Oma lijkt bezig aan een potty training… dat zou wat zijn, als ze op de wc kunnen straks!