Zo eens per jaar heb ik mijn reguliere APK in het Langeland Ziekenhuis bij dr. Stam. Vandaag is het weer zo ver. Altijd een feestje.

Papa haalt zus en mij op van school en we gaan gelijk door. We laten er geen gras over groeien. Het is ook gewoon te leuk om even langs te komen, we zien elkaar niet zo vaak meer. Vroeger was het nog halfjaarlijks gezellig met dr. Stam.
Ik heb er zin in!

Eerst deze leuke draaimolen maar even doorkomen, geen uitdaging, maar wel leuk om een paar rondjes in te doen.

De dame achter de balie vond het ook wel grappig. Leuk om nog even met haar te praten. En voor we hete weten hebben we een mondkapje gekregen, lief he? We hebben zelfs nog een snoepje gehad, maar dat mogen we niet verder vertellen van haar.

De weg weten we nog wel, gewoon rechts de gang in, bij de lift naar binnen naar de tweede verdieping.

En dan aanmelden waar staat ‘kind’.

Ondanks dat we veel te vroeg zijn, mogen we gelijk doorlopen. Standaard procedure, we worden eerst gemeten en gewogen, zodat dr. Stam kan zien hoe de groeilijn is.
Zus wil ook wel even weten hoe groot zet is. Nou, die gaat hard hoor! 142,7 cm, een mini-reus. Maar wel een heel mooie en super lieve!

Dan ik… Minder groot, maar net zo mooi en lief toch?
Eerst doen we het zelf even, maar al snel komt de zuster mij meten.

Zij bepaalt het echte gewicht. Deze keer is dat: 16,8 kg vorige keer was dat nog 15,4 kg. Toch weer zwaarder geworden.

Nu kijken of ik ook langer geworden ben, wat denken jullie?
Natuurlijk! Een jaar niet groeien, dat kan ik zelfs niet. De meter staat nu op 116,0 cm oftewel 1 meter en 16 cm. Yes, mijn record! Vorige keer was dat nog 112,3 cm. Niet slecht toch?

 

Dan is het wachten op dr. Stam. En natuurlijk geinen in de wachtkamer.

Even kijken of ik deze olifant kan tillen.

Terwijl zus en ik nog een foto wilden maken waarbij ik onder de olifant lag komt dr. Stam al om de hoek kijken. Dat ging eigenlijk te snel…

Hij praat even met papa en vraagt mij nog wat. Mijn groeilijn is prima, nog wel op mijn eigen lijn, maar het blijft binnen de lijntjes. Als het zo doorgaat word ik 1,60 meter. Mocht mijn lichaam nu 6 zijn, dan word ik 1,80 meter. Over 10 jaar gaan we het samen bekijken, en jullie zijn er weer gewoon bij dan.

Omdat ik bij mijn DNA-doorlichting niet helemaal uniek ben, er is nog een meisje dat ook een probleem heeft met haar 19de DNA-string. Zij heeft echter een armpje te weinig daar en ik heb er een te veel. Lijkt bij mij minder erg.
Maar goed, van de heel DAN-database zijn wij de enige en zij heeft last van hartproblemen. Daarom, en omdat papa het vraagt, luisteren dr. Stam en de kinderarts in opleiding naar mijn hart. Ze gebruiken termen die wij niet kennen, maar het is een minimaal licht ruisje dat ze horen. Niets om te onderzoeken normaal, maar omdat we toch alles doen willen we dit ook uitsluiten. Dat kan dan mogelijk afgevinkt worden bij de DNA-databank dat hartproblemen niets te maken hebben met de 19de DNA-string.

Op 1 december dus een ECG (hartfilmpje) en een bezoek bij de kindercardioloog. Mijn hart klopt, niets om je zorgen over te maken.

Ik speel, tijdens het gesprek, maar ook daarna nog even, lekker verder met deze stoel, die rijdt veel te leuk heen en weer om meteen naar huis te gaan.

Maar dan zit het er toch op, aankleden en naar huis. Ok, eerst even langs de Jumbo om wat bakspullen te halen, van de week weer lekker snoepen van zus’ bakkunsten.