Het is zondag, gister een uitje naar de brandweerkazerne, wat moet je dan vandaag nog doen? We denken even na en dan opeens weten we het. We gaan naar de klimmuur.

Gewoon omdat het kan, en vooral omdat we eens willen weten of het wat is naast ons zwemmen. Sylvain zoekt een sport en wil graag weten wat bij hem past. Volgens papa en mama past klimmen goed bij zijn lichaam. Ok, niet al te lang, maar echt geen grammetje vet en super sterk… precies wat nodig is.

Als we binnenkomen moeten we heel even wachten tot de andere les voorbij is. Prima, dan kunnen wij even plassen, want het is wel erg hoog hoor!

 

Wij mogen klimmen, maar papa en mama moeten een training volgen. Grappig he… maar goed, het heeft te maken met onze veiligheid, dus we hopen dat ze goed opletten.

Als de meneer de uitleg heeft gegeven mogen we eindelijk naar boven. Hij blijft nog wel kijken en houdt het touw vast voor de zekerheid totdat hij ziet dat papa en mama het goed genoeg kunnen. Wel een veilig gevoel.

Dan is het tijd om in te haken en elkaar te controleren… En als we staan kunnen we gaan.

Nee, ik ben niet opeens groot geworden, kijk eens iets hoger, daar ben ik!

Wat zeg je? Ik hoor je niet, je bent zo laag! Ik zit hier op 17 meter hoog… makkie!

Terwijl papa lekker voor gek staat in zijn tuigje, ben ik boven bij het plafond.

En dan is mama weer aan de beurt. We mogen geen foto’s maken tijdens het klimmen of zekeren, dus het is hopen dat er een klaar is om de ander te fotograferen.

Of het hoger kan… Nou ja… Links op de 17 meter wand, rechts op de 20 meter wand.

En op grote hoogte kom je zowaar nog andere klimmers tegen, grappig.

Eén keer is niet genoeg, maar twee keer ook niet. Ik denk dat we zo’n 8 keer helemaal boven zijn geweest. Is dit wel een sport? Makkie!

Ok, eerlijk is eerlijk. Pijn in de handen, moe en even aan wat extra zout toe.

Dan allebei nog twee keer om een Tiktok te maken en omdat het leuk is om te klimmen.

What goes up, must come down…. en stiekem is dat het leukst.

 

 

Maar dan is het ook klaar
We zijn weer te laat om eerst naar huis te gaan en dan te gaan eten, dus moeten we wel bij de Wok2Go eten. Geen straf hoor. Goed moment om te bewijzen dat je met 8 jaar nog prima in een IKEA kinderstoel past en lekker kan eten. Weinig kids die mij dat nadoen, eerst 20 meter de hoogte in klimmen en dan lekker bami eten in een kinderstoel.

En om het goed af te maken boeken we de vervolglessen voor papa en mama ook maar gelijk zodat we later zonder verdere training ook mogen klimmen en zij mogen zekeren.
Conclusie: klimmen is een super leuke sport, gaan we zeker vaker doen!