De artsen zijn al even bezig met mij. Waarom groei ik toch niet… Ik heb groeihormonen, mijn MRI was goed, alles is al eens gemeten, maar toch…

Deze week worden nog wat zaken onderzocht. Vandaag eerst maar eens een foto van mijn hand. Daaraan kunnen ze zien of mijn lichaam gegroeid is.

Nou ik denk het wel. Bij mijn laatste meting -een extra meting door de neuroloog- was ik gegroeid. En ik heb de laatste vier dagen oprecht veel pijn in mijn schenen… Waarschijnlijk groeipijn. Zou het dan toch gaan gebeuren?

Laten we even afwachten wat de artsen er van vinden. Mijn hand is al eens eerder gefotografeerd om te zien hoe oud mijn lichaam was. Vandaag doen we er weer een, binnenkort (hoop ik) de uitslag.

Eigenlijk is het heel makkelijk. Ik meld mijzelf aan bij Radiologie. Waarom noemen ze het eigenlijk niet gewoon fotografie? Ik bedoel, ook de MRI staat daar, maar ook daar komen foto’s uit, dat heb ik net toch wel laten zien in mijn vorige blog.

Als we zo’n 2 minuten in de wachtkamer zijn, ben ik al weer aan de beurt. Bij binnenkomst moet ik zitten en mijn hand op tafel leggen.

Klik…

Klaar!

Boven mijn hoofd hangt een scherm. Dat is mijn hand.

Iets dichterbij, dankzij de lengte van papa (die ik vast ook krijg) is het nog mooier te zien. Vijf vingers… ja, en dus?

Nou, dikke doei, wij gaan even naar Dr. Stam op de kinderafdeling, want daar liggen papieren voor het volgende onderzoek. Vrijdag bloed prikken om een of ander DNA-onderzoek te laten doen.

Wordt vervolgd!