Het is mijn eerste tiende verjaardag, en dat terwijl ik nog negen ben. Donderdag ben ik pas jarig, maar mijn feestje is vandaag. Geheel corona-proof voor kids onder de 12. Een sleepover!

Maar eerst, zoals sinds kort weer elke zaterdag… Zwemmen voor Sylvain (en helaas nog niet voor mij).
Een kort verhaal lang… De ramen van het zwembad zijn sinds kort afgeplakt, lekker handig voor de ouders die graag willen kijken.

Gelukkig zijn ze het zijraam vergeten en kan papa mij nog steeds zien.
Eerst het water in en dan heen wen weer.

Als ik weer heb laten zien dat ik het kan, mag ik onder de lijn door om daar weer het heen en weer te krijgen.

Zoals gezegd… heen en weer…

Juf Myrthe helpt mij uit mijn shirt, de rest mag ik zelf uittrekken in het water.

Eigenlijk moet dat zonder de kant vast te pakken. Maar ja, als ze niet kijkt…

Oh, oeps, ze kijkt!

Snel m’n broek uit en op de kant.

Nog net genoeg tijd om het water uit mijn kleren terug te geven aan het bad.

En daarmee eindigt ook de les voor vandaag. Snel naar huis, daar wacht een feestje!

Kijk maar, het lijkt er al op!

Mooi moment voor een selfie voor papa.

Hé, wat is dat, mij naam staat er niet bij!
Ohja, dat klopt. Ik ga vandaag bij Kasper spelen. De blog gaat helemaal niet om mij… Het is het feestje van zus!

Het huis is er klaar voor.

Ik ben er klaar voor. Laat mijn BFF’s maar komen!

Time to party!
Taart, versiering, slagroom, de hele mikmak.
Inclusief zingen natuurlijk.

 

Alles mag, kijk maar wat je er op krijgt.

Ieder haar eigen stijl.

Zit ik in de weg voor je foto? Haha… nee hoor!

Suiker zorgt in ieder geval voor een leuke start… Nu is het tijd om cadeautjes te verstoppen… Wij zeggen niets!

Wat? Echt niet?

Oh, echt niet… Dan moet ik overal zoeken?

Beginnen maar bij ‘the obvious’.

Ok die heb ik, waar nog meer?

Hé, die had ik al eens gevonden! Zo blijf ik bezig.

Ben er bijna… denk ik.

Mama, als jij zorgt voor de gevonden pakjes, check ik of ik alles heb.

Yes, en dan is het tijd om uit te pakken.

Wat zal het zijn?

Wat voor moois is dit nou weer?

Yes, slijm, glitter-lamp, nog meer slijm… I love it!

Oh, het gaat maar door… Ketting, de nieuwe fidged-rage, teken pennen… pffff te veel!

Overwhelmed met al die leuke cato’s

Euh… cadeaus bedoel ik natuurlijk.

Kijk nou, de cadeaus blijven maar komen.

Het worden er steeds maar meer, wow!

Tijd voor een groepsfoto. Iedereen klaar?

Kijken jullie wel even in de camera dames?

Yes, and now: smile!

Tijd om te spelen!

Ondertussen in huize Kasper vermaakt Sylvain zich ook prima.
Spelletjes…

 

Klusjes…

En vriendelijk misbruik maken van mijn sterke vriend!

 

En nóg meer spelletjes natuurlijk.

Ons huis is inmiddels omgetoverd voor de volgende ronde.
Schildertijd. Ieder haar eigen stijl, vrije expressie.

Eerst schetsen natuurlijk.

Maar als de contouren staan, gaan de kwasten aan.

Er ontstaat echt wel kunst.

Veel concentratie gegeven, nu even actief ontspannen.

Ok, limbo-dansen is grappig, maar kunnen we ook door de ‘hoepel’ springen?

Nou deels wel…

Ok, en deels niet :)

Maar het maakt de pret niet minder.

Na een héél korte pauze verzinnen we weer wat nieuws om er een puinhoop van te maken.

Als er een ballon met confetti is, kunnen we daar vast ook mee spelen…

Tijdens een ‘Simon says’ komen we op het idee om daar iets mee te doen…

 

En dan weet je wat er gaat gebeuren… Precies, puinhoop!

Het ziet er zo niet echt imposant uit, maar het is echt leuk.

Wacht, we laten het in een gif zien, dan is het leuker.

Te snel? Wat dacht je van een slow-motion?

 

Zo, nu er genoeg puinhoop op de grond ligt, gaan we kijken wat we aan tafel kunnen doen. Oh ja, eten, dat moet natuurlijk ook! Een Casa-recept dat we allemaal lusten. Paste pesto, yammie!

Zal het lukken om iedereen op de foto te zetten?

Nee?

Mmmmm toch nee…. Ach we hebben genoeg foto’s.

Het is nog niet laat, maar wel tijd om te gaan klaar maken voor de avond actie: keten!

We zijn Montessorikids, en dus moeten we onze bedden zelf opmaken.

Dat kunnen wij natuurlijk prima, net als in pyjama’s schieten, zodat we lekker lang kunnen feesten.

Het gaat zoals het moet, lastig, dus we helpen elkaar. Soms de verkeerde kant op, maar we hebben er in ieder geval wel schik in.

Wie kruipt er in en wie geeft de puntjes aan? Zo ging het toch?

Mmmm het blijft er niet op de goede plek zitten. Nog eens proberen?

Uiteindelijk lukt het toch en zijn we er klaar voor. Tijd voor papa en mama om naar boven te gaan, het is vanavond onze kamer! De start van het tweede deel van ons feest. Wij zijn er klaar voor!

Voor het idee even liggen, maar denk maar niet dat wij überhaupt gaan slapen.

De volgende video’s en foto’s zijn door onszelf gemaakt, maar de meest erge foto’s komen niet op de blog. What happened in the living room stays in the living room.

Het lijkt in te kakken, maar no way! In het kort nog wat impressies.

 

En even later dit:

 

De rest van de nacht bestond uit spelletjes, de hele nacht Youtube en voor sommigen toch nog iets van slaap.

 

De volgende ochtend is ons kunstwerk droog en zijn wij al een stuk eerder wakker (of nog op) dan papa en mama.

Gelukkig had mama de tafel en het eten al klaar gezet. Konden wij nog snel even naar de speeltuin voor ook papa naar beneden kwam.

Na het spelen krijgen we instructies over wat nu, want er staat nog meer op het programma.

Ik leg uit wat we gaan doen en hoe het resultaat moet worden.

Als mijn spreekbeurt voorbij is, is het zaak om teams samen te stellen.
Daar weten we wel wat op. Als iedereen nou even haar naam op schrijft…

En dan lekker aan het bakken. Iets wat we natuurlijk wel vaker doen. Maar in deze teams nog niet. Toch krijgen we het vrij vlot de vormpjes in.

Daarna is het even wachten op de oven. Maar wij hoeven ons niet te vervelen, want de taart dozen zijn nog erg wit. Versieren dus!

Toch knap dat we onze concentratie nog houden he? Tja, het moet wel mooi worden.

Het lijkt vermoeidheid, maar het echt concentratie.

En ook hier weer ieder haar eigen stijl met de mooiste resultaten.

We hebben nog wat tijd over. De oven is wat langzaam, en papa en mama moesten even een lekkage in de oven herstellen (de boel liep over). Maar wij vermaken ons wel. Spelend opruimen dan maar, tja, het hoort er ook bij. En het is natuurlijk opruimen voor beginners, want echt zin hebben we er niet in.

Spullen inpakken en zelfs onszelf inpakken. Haha, het blijft feest!

Nog snel even lunchen en met vole mond het fluisterspelletje spelen.

En nu even dooreten want de oven is bijna klaar met de cakes, tijd om er taartjes van te maken.

Hop hop, aan tafel!

En wederom, eigenstijlen.

Hoe houden we het vol, onze super concentratie blijft miraculeus genoeg gewoon in tact.
Zo veel slaap hebben we dus niet nodig, dat bewijst dit feest wel.

En ook de kwaliteit van ons werk lijdt er niet onder, dat is helder.

Nog de laatste puntjes op de ‘i’ en dan zijn ze klaar.

 

Trots op het resultaat, stuk voor stuk, iedereen!

Rest ons om nog even gek te doen. Vijf vriendinnen, vier matrassen… daar kunnen we wel wat mee.
En natuurlijk gewoon van alle opgeruimde zaken weer een puinhoop maken, hoort er ook bij.

Klaar, dan neem ik een aanloop hoor!

Hatseflats, die is plat! Haha.

Nu het opnieuw een puinhoop is, komen de ouders ons ophalen.

En dan stort het feestje langzaam in… of het nou de vermoeidheid is of de ouders die langskomen… Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan… De tijd van slapen is nu gekomen.

Oh jee, we moeten nog een halve dag.

Nou, dan ga ik maar lekker mee Sylvain ophalen en daarna met papa nog even naar de Jumbo om te koken, energie genoeg gehad van zo’n leuk feest.

Dank jullie dames! Cato, Isa, Isabel, Nynke and me forever!