Wetenschap vandaag bij NEMO

Eigenlijk moeten we vandaag naar school. Maar gelukkig mogen wij vrij nemen omdat wij in de vakanties doorgaan. En zo kunnen we, zelfs in de corona-tijd, veilig naar een museum. Gewoon op een vrijdag, zodat de rest naar school moet.

Niet al te vroeg op. Een weekend-gevoel, maar geen zwemmen vanmorgen. Lekker rustig opstaan dus en dan gaan we op weg naar ons eigen les-dagje in het science museum NEMO in Amsterdam.
Het past wel om de laatste vrije dag van papa te vieren in een omgeving van technische (en ander) wetenschappelijke proefjes. Hij zal vanaf maandag wel de mensen leren kennen die dit allemaal hebben bedacht, wij vinden het doen van proefjes leuker dan het kennen van de mensen die het bedacht hebben, dus al met al is het toch onze dag; zoals altijd.

We beginnen met de verplichte blog-foto, om traditioneel van start te gaan.

Maar niet te lang poseren, want we willen naar binnen. Kom we gaan!

Ho, wacht! Het is al begonnen. Hier buiten is al een waterrad te vinden.

Als we binnen zijn, worden we aangesproken door een dame met een spat-scherm voor haar gezicht. Zij heeft geen mondkapje op, maar het ziet er net zo raar uit. Zij vraagt aan mama of ze een gratis lot wil krijgen, waarvoor het museum dan ook geld krijgt. Zo’n goed doel kan mama natuurlijk niet afslaan. Terwijl zij de gegevens doorgeeft, gaan papa en Sylvain de jassen in het kluisje stoppen.

En ook hier… safety first, denk aan jezelf en anderen. Hier laten ze zelfs zien hoe je je handen moet wassen; al doen ze het vreemd genoeg met inkt.

En dan komen we eindelijk binnen in het museum en zien we overal waar we kijken leuke testjes en proefjes. Hier kan je een draaikolk maken en van dichtbij zien hoe zo’n ding eigenlijk gemaakt wordt en werkt.

Hoe harder je draait, hoe mooier de kolk. Ook van boven is het een mooi gezicht.

Even verderop zien we stoeltjes hangen waarbij je aan een touwtje kan trekken om de stoel omhoog te bewegen. Raar… maar het ene stoeltje is zwaarder dan het andere stoeltje. We proberen ze gewoon alle drie en leren daarna pas dat er verschillende hoeveelheden katrollen hangen die de kracht die nodig is om onszelf te tillen verdelen.

Kijk, dit gaat al een stuk makkelijker.

He kijk hier een zwart gat voor geld. Dat is makkelijk verdienen, als we er geld in doen rolt het langzaam naar het gat toe. Vliegt de aarde ook zo in rondjes? Dan hopen we maar dat we niet aan het einde zitten van de tijd en dus vlak bij het gat. Gelukkig weten we dat dit model een versnelde weergave is. En ook gelukkig is dat aan het einde van het zwarte gat een bakje zit waar je je geld weer kan pakken. Wat zal er uit vallen als de aarde er in valt?

Hier is een wiel maar wij wisten niet wat we er mee moesten doen. Maar draaiend aan een draaiend wiel draaien is evengoed grappig. Ergens vernemen wij dat het gaat om gestrekte en niet gestrekte armen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan…
De les die wij hier uit kunnen leren is dat als je je armen niet strekt dat het wiel dan ook niet meer rol. Laten we maar hopen dat ‘ze’ op basis van ons onderzoek geen conclusies trekken…

Snel door naar de volgende. Een dynamo, hard draaien en er gaat zowaar een lamp branden… En het werkt ook nog. Papa vertelt dat hij dat vroeger op zijn fiets ook had… Haha dat zal zwaar geweest zijn? Waarom niet al een lampje met een batterij?

Oh, leuk! Bellen blazen! Dat kunnen wij wel. Eerst wat rare vormen zien en proberen.

Zodra het echte werk vrij komt gaan we daar maar even mee spelen, euh… een proefje mee doen. Kijk wat een gave muur van zeepsop.

Hier kan je zelfs in een bel staan. Het ziet er alleen wel makkelijker uit dan dat het is.

Echt niet, dat kan ik ook heus zelf wel.

Nog een keer dan…

Deze is iets kleiner, maar makkelijker om te bedienen.

Wat gebeurt er als je gaat blazen?

Oh, gaaf! Wel jammer dat je zelf dan raar op de foto staat, maar jullie letten daar niet op he?

Gelukkig wordt mijn rare gezicht wel beloond met een heel mooie beweging van het zeep. Het is -of papa vindt het- lastig om vast te leggen op foto, je had er eigenlijk zelf bij moeten zijn. Of sterker nog, ga lekker zelf naar het museum, er is genoeg te doen!

 

Ik kan het ook, maar dan zonder rare bek te trekken hoor!

Toch?

Niet lachen!

Het resultaat is, voor ons om goed te zien, verbluffend mooi!

Is het mogelijk in een bel te staan? Nou… euh… dat gaan we zien. Wil jij ons even inpakken papa?

 

 

Genoeg over zeep, nu wat over stroom. Dit hebben we wel eens eerder gezien, maar het blijft leuk om te zien en mee te spelen.
Bliksems, mijn hand staat onder stroom!

Leuke foto zo he?

Joehoe, stroom, zie je mij niet? Zó klein ben ik toch niet? Buzz me!

Aaaaaa, wow, kijk nou, hij ziet me!

In het luchtvaart museum hebben papa en mama dit al uitgelegd, alleen daar was hij kapot of uit. Dit luchtkanon werkt prima en de bal blijft, zoals uitgelegd, keurig door de luchtstroom zweven. Stoer he?

Wat nou als we het kanon scheef houden?

Oh, zo gaaf! Dan blijft de bal gewoon hangen, dit is magie!

Iets met een magneet. Ook al snap ik er niets van is het toch leuk, want telkens als ik op het knopje druk, hoor je een harde scheet… haha dit is leuk!

Ondertussen probeert zus een stuk voor te lezen met vertraging op haar oren. Daar ben ik goed in, weet je nog van ‘raad het lied’?

Mmmm als je rood licht, blauw licht en groen licht bij elkaar doet heb je wit licht. Dat is raar.
Maar als je deze drie kleuren bij elkaar op de muur hebt en je zet ons er voor, dan heb je….
Mooie foto’s!

Nu we alles over kleuren weten, krijgen we een aantal uitdagingen. Lees de tekst.

En dan nu met filter…

Hé, zelf vliegen, dat kennen we. Even een stukje zwemen in de lucht. Als ik een beetje raar kijk, dan is dat omdat ik mijn adem niet hoef in te houden.

Zus jij ook?

Grappig, hier kan je de helft van de één en de helft van de ander zien. Eén voorwaarde, je moet ongeveer even groot zijn… Ach, jullie snappen vast het idee, want wij passen qua grootte niet bij elkaar. Gelukkig vullen we elkaar op alle andere vlakken wel helemaal aan.

Hier binnen is alles in grote hoeveelheid aanwezig. Of we daar blij mee moeten zijn weet ik niet, maar het ziet er wel grappig uit.

Dat wil ik ook alleen! Joehoe!

Soms heb je geluk en vind je een muntje van 5 cent op de grond. Toevallig waren we net langs een automaat gelopen waar je dat in kan doen en je muntje wordt vermaakt tot iets moois. Dan moet je echter wel draaien!

Het kan bijna geen toeval zijn… Maar wel heel leuk. Samen draaien en dit is het resultaat.

Maar dat is natuurlijk, behalve kracht, niet echt een wetenschappelijk proefje. Daar zijn we nu echter wel aan toe. Hier kunnen we leren hoe zwaartekracht werkt, door verschillende rollen van verschillende gewichten naar beneden te laten rollen.

Grappig om te zien dat het op zo’n korte baan, die niet eens heel schuin staat, zo veel scheelt voor de laatste eindelijk ook eens beneden aankomt.
Maar is de ene rol wel zo veel zwaarder dan de andere rol? Dat gaan we checken…

Als we er achter zijn dat het inderdaad veel scheelt per rol, en dat de omvang van de rol ook uit maakt, is het wel duidelijk. Knap dat meneer Newton dit uitgevonden heeft hoor. Maar wij gaan lekker verder naar een werk van Van Berkel, tenminste een nep-versie van de Erasmusbrug. Leuk, maar ook niet ons ding, wij willen proefjes doen!

Hier is het de bedoeling om stroom op te wekken door zo goed mogelijk het rad onder het water te houden.

En er naast is het de bedoeling om zo veel mogelijk wind op te vangen en langs het windmolentje te laten gaan om ook stroom op te wekken. Eigenlijk is het raar dat we nog stroom moeten halen uit het verbranden van spullen, want we hebben wind en water genoeg zou je zeggen.

Over water gesproken… Hier kan je in stappen leren hoe water gezuiverd wordt.
Eerst je emmer onder de wok houden en aan een touwtje trekken.

Dan gaat het spontaan onweren en komt er regen uit de wolk.

Dan volgen er veel stappen voor het zuiveren van water, waar onder het door een duin laten lopen, beestjes doorschieten met rode knoppen…

en nog wat stappen… maar helaas werkt niet alles even goed, en dus zo ook onze aandacht.

Maar er is genoeg wat ook leuk en leerzaam is en wel werkt. Hier mogen we een echte robot besturen met een joystick en een knop. Gaaf om te zien en heel gaaf om te doen, want zo’n robot zien we normaal alleen in video’s bij bedrijven. En met deze robots mogen we zelfs spelen!

Het is de bedoeling dat we de juiste gekleurde ballen zo snel mogelijk pakken en in de bak leggen. We werken zeg maar bij Bol.bom, Amazone, Cool Blue of Aliexpress zeg maar. Nou, mochten jullie ooit handen te kort komen, wij kunnen het!

 

Een heel andere tak van sport is het bouwen van dijken. Daar zijn ‘wij’ Nederlanders erg goed in.

Wij doen ons best, maar vrezen dat we niet helemaal 100% Nederlands zijn, want ergens doen wet toch iets niet goed… Lastig, laten we dit maar aan iemand anders over laten.

Wij gaan wel kijken of we beter kunnen ontwerpen.

Grappig en zeer slim om te zien hoe ze er voor zorgen dat de perspectief in een tekening altijd hetzelfde is. Nooit over nagedacht, en dat is terug te zien in onze tekeningen. Maar nu weten wij het ook, leerzaam dus!
Maar diep in mijn hart teken ik toch liever kawaii-tekeningen van poppetjes.

Ok, we willen best een gebouw tekenen hoor. Maar dat vinden we toch nog wel wat saaier dan vrije expressies.

Hier kan je iets met je gezicht doen. Mama doet zelfs stiekem haar mondkapje af… Maar het lijkt niet te werken. Snel naar het volgende leuke leerzame onderdeel.

Haha, dit is leuk. Hier kan je opeens heel klein of heel groot worden. Kijk eens hoe groot Sylvain geworden is!

Maar als ik eenmaal van het juiste drankje gedronken heb…

Haha, kijk daar, daar is een TV en kunnen we zelf zien hoe klein Sylvain geworden is… Woe, ienimini!

Oh, dit is leuk… Het maken van figuren door te vouwen. Een bal etc. kan je er van maken.
Grrrrr toch niet zo makkelijk als het lijkt… Jammer dan, wij gaan door. Het is gewoon te veel om ergens even stil bij te blijven staan.

Aardbevingen en gebouwen, hé, dat hebben we in Delft ook wel eens gedaan. Was ook leuk, maar daar is nog meer!

Hier leren we wat de samenstelling van ons lichaam is. En wellicht is de unieke code boven ons hoofd wel de code van ons. Aub niet gebruiken om ons te klonen, dat willen we nog even niet.

Je zou zeggen dat onze code’s op elkaar lijken, maar dat is blijkbaar niet zo.

Wow, een meteoriet. 4,6 miljard jaar oud! Wie weet zweeft dit al die tijd al rond in de ruimte en komt het van een ander sterrenstelsel. Enfin, lees zelf maar.

Feitelijk is het dus slechts een klein stukje steen uit de ruimte. Je zal het maar op je kop krijgen. Maar gelukkig hebben wij gevonden waardoor de aarde beschermd wordt. De kinderen hier zorgen dag en nacht voor een veilige aarde. Ik draag (met mijn gele schild, mijn lievelingskleur) graag mijn steentje bij. Haha, snap je hem… steentje bijdragen…

Zo, die vangen we wel op…

Even verder op komen we in een heel andere vorm van wetenschap. Het lijkt ook een meer kunstzinnige vorm. Hier kan je door een gezicht kijken om een gezicht te zien, maar je moet wel precies op dezelfde hoogte staan, anders zie je heel wat anders.

Dan gaat ons alarm af en moeten we (zo plannen we in ieder geval) naar de ruimte waar wat proefjes gedaan worden. Wij zijn er klaar voor!

De meneer legt van alles uit. Het gaat over stroom, ijs en vuur en het overdragen van energie.

En hier laat hij door middel van statische elektriciteit metalen schoteltjes vliegen, grappig. En er komt ook nog stroom uit. Het lijkt eigenlijk wel op die bol waar wij onze handen op hebben gedaan even eerder op de dag. Maar deze is open. Hij ontlaadt hem dan ook met een staf om te voorkomen dat zijn spuugmasker afvliegt haha.

Een vuur-tornado. Daar is het pas heet. En dat maakt hij met een draaiplateau en een korf. Zo maak je dus vuur heter dan vuur.

Hij vertelt maar door en laat wat zien met droogijs. Even later staat hij met een bazooka rook door de kamer te schieten. Grappig om te zien hoor, en ze vliegen nog best ver ook.

Het is dus mogelijk om lucht gericht te verplaatsen… Maar mooier nog, het is mogelijk om elektrische energie te transporteren. Sterker nog, je kan er liedjes mee maken. Gaaf he? En dat allemaal door Nokola Tesla, tegenwoordig beter bekend van het automerk.

 

Na de voorstelling willen we nog even terug om wedstrijdje te doen wie het langst een ijskoude stank kan vasthouden…

Na zo’n 12 seconden geef ik op, maar zuslief houdt het wel tot 39 seconden vol, brrrrrr!

En als we naar beneden dalen zien we dat er nog veel meer is… Het is eigelijk gewoon te veel voor één dag. Maar goed dat we een museumjaarkaart hebben, dan kunnen we nog eens terug.

Maar we willen natuurlijk wel eerst even weten hoe lang het fietsen naar Mars is.
Op deze fiets kan je een vlucht maken langs de planeten (en dwergplaneet) van ons zonnestelsel. Daarna nog verder daar buiten, maar je moet wel doortrappen.

Samen kunnen wij het heelal aan. Zolang wij samen zijn kan ons niets gebeuren. En zo fietsen we tot wel in de duizend miljard kilometer… Volgens ons zijn we nu al voorbij school gefietst toch?

En omdat we nog wat tijd hebben, mogen we een proefje doen. Papa en zus gaan zich buigen over de vraag waarom zonnebrand voorkomt dat je verbrandt. Mama en ik gaan ons verdiepen in waarom je afkoelt als je zweet.

Het is een serieus werkje. Goed lezen en volgen wat er te doen is.

Meten is weten!

En zorgvuldig werken.

Zus moet het zelf doen, en zo te zien gaat het nog goed ook. Handcrème laat de stift gewoon reflecteren in UV licht, het middelste streep je is besmeurd met een dun laagje zonnebrand. Bewijs geleverd, het gaat om het UV licht uit de zon.

Normaal zou je het zo in de bak kunnen terug kiepen, maar het is corona-tijd en dus desinfecteren we alles wat we hebben aangeraakt, ruimen -zoals altijd- keurig de spullen op en gaan weer verder.

Even ontspannen, spelen en wat eten, daar zijn we wel aan toe.

Dat geeft ook de mogelijkheid om even een paar foto’s te maken van mijzelf. Als ik eerlijk ben heb ik wel een beetje spijt, maar goed, gemaakt is gemaakt, en we zouden alles eerlijk laten zien op de blog,

Buiten, op weg naar de auto, zien we een bus in het water. Bijna hebben we 112 gebeld, echter stond er ‘splash-bus’ op de bus. Dat kan vast geen toeval zijn. En toen legde papa en mama uit dat dit een bus was die kon varen. Pfieuw…. gelukkig maar.

In de auto was het nog lang rustig en thuis een normale, leuke, rustige avond. Zo veel geleerd op een dag, het lijkt wel een schooldag. Oh, dat was het ook… Morgen is het zaterdag. Eerst zwemmen en daarna blijven we thuis, want het is wel duidelijk dat de weekenden te druk zijn nu om zomaar overal te lopen… We zullen nog wel eens wat doen, maar nu blijven we even veilig en gezond thuis.