Wow… We hebben nu best al wat musea gehad. We zijn ook nog niet klaar, maar deze ervaring blijft ons nog lang bij!

Ok, eerlijk is eerlijk, het is geen museum… Maar het is echt wel heel gaaf om te doen. Zo even snel op een zondag middag alles over Nederland leren -op een zeer leuke en vlotte manier- en dan eindigen met een prachtig mooie vlucht over alle highlights van ons mooie landje. Cijfer voor de belevenis, 2 maal een 10!

Maar we beginnen bij het begin…

Zoals de meeste reisjes ergens naar toe begint deze vlieg-ervaring toch ook in de auto.
Het zijn zware weekenden, we doen alsmaar leuke dingen… Maar er is geen haar op mijn hoofd die aan slapen denkt.

Nou ja… op zijn hoofd slaan de haren snel om en brengen ze hem collectief lekker in slaap.

En als je goed luistert, hoor je hem genieten van een mooie droom…

Sterker nog, je kan het zelf ook horen, luister maar!

Maar dat is ook niet zo gek, want gister hebben we nog een stuk gefietst na het zwemmen, het leek wel sportdag. Dat zus wekelijks tussen de 3 en 5 km zwemt en elke dag tussen de scholen in fietst, dat is niet aan mij besteed hoor.
Bovendien heb ik vanmorgen nóg een zwemles gehad, dus ik heb gewoon recht om even te slapen. Lach mij maar uit, ik heb heerlijk geslapen en mijn snurkje is super cute!

Geslapen of niet, we komen toch tegelijk aan. Altijd eerst even een foto zodat we de blog leuk kunnen openen, maar deze keer gebruiken we de foto niet. Later meer hierover.

 

We gaan maar eens naar binnen om te ziet wat er nou allemaal zo leuk is hier. De verhalen (van oma) zijn super positief, dus er zit maar één ding op, ons eigen oordeel vellen.

Buiten blijkt al dat her hier om iets Nederlands gaat. Er staat overal Holland, maar ze bedoelen Nederland. Alleen is het ‘Holland’ zo ver in het buitenland gewoon geworden, dat mensen daar toch heel Nederland mee bedoelen.

Het is voor alle toeristen én Nederlanders, maar er wordt wel gediscrimineerd en wel op lengte.
Gelukkig hoor ik nu ook eens bij de meerderheid, dus laat ik het er voor deze keer bij zitten. We hebben nog maar een kwartiertje en dan begint onze belevenis.

We nemen nog even de instructies door waaraan wij ons niet hoeven te houden en kruipen daarna langzaam stapje voor stapje dichterbij de ingang.

We hebben ruim voldoende tijd om even te poseren bij de meest Nederlandse dingen die wij natuurlijk elke dag zien.

Dan mogen we een kamertje in om op een bankje te zitten. De architect van deze kamer was waarschijnlijk blind, want werkelijk ALLES was groen. En niet zo’n beetje groen maar van dat green-screen groen.
Oh, wacht eens even… dat is vast de bedoeling. Dan gaan ze zeker zo’n corny foto maken met ons op een bankje boven de molens of tulpen?
Yes! Wij houden wel van corny!

En zo geschiedde…

En na tulpen en molens ook nog boven Amsterdam.

Maar was dit nou de belevenis?

Nee toch? Leuk was het wel, maar het gevoel van vliegen hebben jullie nu bij het kijken meer dan wij in die lelijke groene kamer.

Gelukkig gaat de rij daarna gewoon door. We mogen nog heel even wachten, waardoor we nog wat vragen kunnen beantwoorden.
Het zijn lang niet allemaal makkelijke vragen hoor. Hoeveel km strand, of wie onze eerste koning was… pffff, zo oud zijn we nog niet.

Maar goed dat ik maandag op kamp ga met het thema geschiedenis. En, ook toepasselijk, Sylvain gaat de week er na naar Zeeland over water en wind leren. Ik weet dat het leuk is, been there, done that, got the T-shirt, en ook nu gaan we er veel over zien en ervaren.

Als we binnen zitten krijgen we instructies, waaronder de mededeling dat we geen foto’s mogen maken.
Dus wat doet papa? Gelukkig is het gordijn nog niet open…. De belevenis zelf moeten jullie echt zelf doen, google maar lekker even op “This is Holland” in “Amsterdam”.

Na twee zalen vol met leuke en duidelijke uitleg, komen we in zaal drie. Hier gaat het gebeuren want we moeten echt een strakke riem om en in onze eigen stoel blijven zitten. Wij zijn er klaar voor!

En dan vliegen we zo’n 15 minuten over de mooiste punten van Nederland. We komen boven water en krijgen een nat gezicht. We vliegen natuurlijk over tulpenvelden en ruiken de bloemen lucht. We vliegen met een klein tikje ook nog even tegen een molen aan, maar gelukkig hebben we er geen klap van de molen aan over gehouden.
Verder zien we zeeën, wilde paarden, mooie kastelen en mogen we zelfs een stukje boven Schiphol vliegen.

Met een glimlach van oor tot oor en nog vol met onze hoofden in de belevenis landen we keurig in Amsterdam, precies waar we ook vertrokken.

Om nog even af te koelen en met de benen weer aan de grond te komen, kunnen we nog wat leren. Ja, we komen niet voor niets helemaal naar Amsterdam om niets te leren… Hier zijn we, ook erg mooi gemaakt met hologrammen, hoe molens werken en hoe de Deltawerken werken. Leuk, want daar gaat kamp over een week naar toe!

Ok, dat was dus gaaf. Die 10 is verdiend.
Maar nu hebben we gevlogen, we hebben gereden, maar waarom niet de dag afmaken met een stukje wandelen en een vaar-ervaring op een pont?

Even genieten van de zon en laten zien dat wij vandaag in Amsterdam zijn natuurlijk.

Nog even van dichtbij… Even lachen…

Maar dan moeten we plots terug naar de auto. Het pontje is openbaar vervoer, en we leven in corona-tijd. Dat betekent dat iedereen boven de 12 een mondkapje op moet.
Niet zo erg, want wij hoeven niet en papa en mama vinden het niet zo heel erg. Ze liggen echter wel in de auto.
Ach, komen we langs ‘This is Holland’ en kunnen we nog een nieuwe foto maken voor de blog-opening. Toch gebruiken we deze ook niet, want die maffe foto op het bankje van die lelijke groene kamer is natuurlijk veel leuker. Staan we er ook eens anders op dan met z’n tweeën voor het museum.

Het is maar 3 minuten lopen naar het pontje, dus voor we het weten staan we er op. Leuk hoor, varen op een IJ, vliegen in een gebouw en slapend rijden. Wij maken wat mee zo.

Papa en mama herkennen we bijna niet terug zo. We blijven lekker dicht bij hen en elkaar, dat is wel zo veilig.

En met Amsterdam Centraal in de rug nemen we afscheid en gaan we richting de auto.

Maar we gaan nog niet naar huis, nog lange niet. Ben je mal! We hebben honger!

Boven de snelweg A4 is een restaurant waar we al eens eerder gegeten hebben, dat was (en is nu dus) voor herhaling vatbaar.
Sylvain geeft vast door dat we er zijn, terwijl ik geheel corona-proof even onze naam en ons nummer doorgeven, zodat we gezellig 10 dagen thuis kunnen blijven als iemand in de buurt ziek was.

Het valt ons op dat sommige gezinssamenstellingen wel heel raar zijn. Die huishoudens zijn soms wel heel groot…. Zeg maar een gezin met 10 kinderen, zonder ouders en alle kinderen binnen één jaar geboren… Mmmmmmm afstand houden dus, dan kunnen we tenminste gewoon op kamp en naar school…

Nu snel naar huis, koffer inpakken en lekker slapen. Morgen weer een nieuw avontuur!