Alles lijkt wel later dankzij corona. Gelukkig ben ik pas eind juni jarig geweest, waardoor ik niet al te lang heb hoeven wachten. Maar vandaag is het mijn dag, een nieuw verjaardagsfeest met mijn beste matties Kasper en Issaku.

Nadag we opgehaald zijn door papa en mama van school, scheurden we naar Monkeytown en begon de chaos, heerlijk!

Heel even opwarmen, maar dan is het toch echt tijd voor cadeaus, toch een van de leukste onderdelen.

Super verwend weer. Lastig kiezen tussen Playmobil, Ninjago en Pokemon…. Waarom niet van alles wat?

Hoe leuk ook, gedrieën peren we hem van tafel, op naar een nog behoorlijk leeg Monkeytown!

Lekker klimmen, hangen en vallen….

Bouwen tot je rode wangen hebt.

Zo leuk! Mama komt even helpen.

Zus bewaakt onze bank en spulletjes en vermaakt zich op haar eigen manier.

Wij hebben na eerst wat strijd met twee jongens besloten samen te gaan werken en ons bouwwerk te gaan vullen met ballen, het is en blijft immers een ballenbak. De ballen liggen alleen bij de kinderafdeling, bedoelt voor 1-4 jarigen.
Er staat een aapje dat aangeeft tot hoe groot je er nog in mag. Nu wordt het lastig. Issaku is te groot en mag niet verder. Maar creatieve vrienden werken samen… Sylvain, de oudste van de groep, past nog onder het lijntje van de aap en kan dus zonder problemen doorlopen.

Zo zie je maar, elk nadeel heb z’n voordeel.
En zo regelt Sylvain de ballen en kan Issaku ze toch ook meenemen, teamwork noemen we dat.

 

In verband met de snelheid gaat het om en om. Als Issaku en ik lopen, bewaakt Kasper het ford; als wij aankomen kan Kasper gelijk rennen naar de ballen afdeling.
Maar… dat is lastig, want die steekt ook boven het apenlijntje uit. Beide heren mogen dan nog 6 zijn, dat is toch ook geen 4 meer. Het duurt te lang om op Sylvain te wachten… Nou ik doe gewoon alsof ik het niet gezien heb van die leeftijd… Een oprechte fout…

Ondanks dat we geen kruiwagens hebben, kunnen we heel wat ballen vervoeren per persoon. Balls & brains… that is us ;o)

Dan volgt een pauze. Even wat water en suiker naar binnen brengen. Er zijn 100 manieren om een tompouce naar binnen te werken en wij proberen ze allemaal tegelijk. En het mooie is, het lukt ook nog, al kan ik het tempo van mijn vrienden niet bijhouden.

Maar dat geeft niets, ik geniet er evengoed lekker van.
Overigens zijn het wel echte vrienden, want in de auto hadden ze het er nog over dat als ze gingen rennen met mij er bij dat ze dan niet voluit gingen en op mij zouden wachten. Ik doe m’n best, maar ze zijn zó snel, erg lief dat ze het geduld op kunnen brengen om het drie Musketiers te laten blijven.
Mijn tompouce wacht ook vast op mij.

We worden bruut gestoord tijden het smikkelen, er galmt een stem door de omroepinstallatie dat het lasergamen gaat beginnen! We twijfelen geen seconde en rennen naar de ingang, zodat we op tijd zijn voor de eerste ronde. Geduld is niet onze grootste sterkte.

Heel even moeten we wachten en dan volgt de uitleg. Of we goed willen luisteren… Nou… eigenlijk niet.

We weten immers al lang hoe het werkt. Alsof we hier voor het eerst komen….. phe!

 

De juf deelt de geweren uit, wij zijn er klaar voor!

Ready, test…. and GO!

We nemen het niet licht en schieten werkelijk op iedereen, behalve elkaar natuurlijk. Wat was het ook al weer… .alleen ben je sneller, maar samen kom je verder.

We worden 3de, 5de en 7de. Niet slecht toch?

Nu is het tijd om papa eens lekker moe te krijgen. Hij, soms samen met zus, politie, wij drie super leuke boeven.

 

Omdat de keuken om 17:00 sluit, moeten we vroeg eten. Maar dat is geen probleem, want onze maagjes hebben veel energie moeten leveren. Te veel om tegelijk allemaal naar de camera te kijken… Maar als je de beelden combineert zien je ons allemaal.

Eigenlijk kijk ik hier omdat ik dacht dat papa klaar was met weer een foto maken… maar nee hoor, ik trapte er weer in.

Eten op of niet, we kunnen niet te veel tijd verliezen, er is nog zo veel onontdekt speelgebied. We beginnen nu boven.

Euh… jongens, waar zijn jullie nu weer?

Waar hangen jullie uit?

Na weer een tijdje gespeeld te hebben is het tijd voor een bezoek aan de schatkamer. De jarige job mag immers altijd een cadeautje uitzoeken.
We gaan het even vragen, maar het mag vast.

Hoe het er binnen uit ziet is geheim. Dat mogen alleen jarigen jobjes zien. Ik mag er ook niets over vertellen, maar…..
Nee ik doe het echt niet, het is wel heel leuk, maar ga maar lekker zelf kijken als je jarig bent.

Waren we hier al geweest? Laten we achter elkaar aan naar beneden gaan, leuk voor de film.
Maar het gaat snel, en als we beneden zijn wil niet iedereen wachten… daardoor mist de camera één van de club. Tja, moet papa maar sneller zijn. Kan jij achterhalen wie hij mistte?

 

 

 

We eindigen natuurlijk met wat kiekjes van ons, want dat was wel een beetje het doel van de dag. Een super fuif met mijn BFF’s.

Dan doen we nog een keer politie vs boefjes. Niet omdat wij het leuk vinden, maar om papa flink aan het sporten te krijgen haha, die ouwe man…

Als coolingdown richten we samen mijn net gekregen Pokemonplaatjesverzamelboek (2x woordwaarde) in met mij nieuw gekregen Pokemonplaatjes.

Het was gewoon een super gave mega toffe verjaardagsparty!

Told you so! Mijn tompouce zou op mij wachten.

Ja echt… lief he? Mogen we nog 3 minuten blijven dan eet ik hem schoon op!

Kom man, aan alle leuke dingen komt een eind, maar niet getreurd, binnenkort zijn jullie ook 7, vast ook met een leuk feest. Let’s go home, wij brengen jullie thuis en dan doen we wie het langst wakker kan blijven. Vrees dat ik niet ga winnen.