Hoe sluit je een vakantieweekje af in stijl? Je raadt het al, een leuk uitje naar een Alpaca boerderij. Ok, eerst even een rondje wedstrijd zwemmen, maar dat is normaal op zondag ochtend.

Het is een stukje rijden, want we moeten naar Zeeland. Maar goed, daar draaien wij ons hand niet voor om. Beetje lezen, beetje eten en een beetje…. ik weet het niet meer, en toen waren we er opeens… Knap he, bord op schoot, brood in mijn hand en toch doorslapen… Hoezo ik kan geen twee of zelfs drie dingen tegelijk ;o)

Als we aankomen en de auto kwijt zijn op het laatste plekje, krijgen we twee stokken -een korte en een lange- met een klomp er aan. Tezamen met een bal gaan we naar een veldje waar we Alpaca-golf spelen, temidden van een groepje mini-paardjes.

Eerst even inspelen, even oefenen.

Papa en mama kijken tevreden toe, volgens mij maken ze zich zorgen over wie er gaat winnen.

Yes, there we go!

De bedoeling is om in zo min mogelijk slagen de bal in het gat te slaan.

Appeltje eitje toch? Mama doet het even voor.

Mama, de bal moet in het gat, niet in het doel! Sjonge jonge…

Papa, kan jij het wel?

 

Mmmm dat ging niet helemaal eerlijk he? Wel goed, maar niet goed genoeg!
Maar, eerlijk is eerlijk, we weten allemaal wel de bal te vinden met onze voet, anders schiet het ook niet op ;o)

Even verderop lopen de paardjes… Vergeet die bal even, knuffelen is veel leuker!
Helemaal alleen ga ik er op af, ik ben heus niet bang voor een paardje.

Ik weet wat jullie denken. Hij keert per ommegaande terug met angst. Maar niets is minder waar, hij/zij is zo lief!

Ik durf hem heus wel echt te knuffelen hoor!

Mooi plaatje he?

We slaan nog wat balletjes in wat gaatjes en hebben ondertussen veel lol.

Om mama hahahaha.

Ze doet haar best, dat wel.

De uitslag zegt genoeg. Sylvain heeft gewonnen, hij heeft de meeste punten.
Papa is duidelijk met de minste punten… Maar mama wordt wel héél erg op haar hielen gezeten… Next time mama, next time!

Nu terug waarvoor we kwamen. Die schattige kleine, nou ja kleine, Alpaca beesten.
Lief en leuk om te zien. Kijk nou hoe schattig!

En het leuke is, het is niet alleen een ‘meet’, maar een meet and feed. We mogen ze dus ook nog eten geven.

Ok, we zijn niet de enige, dus het is even zoeken naar een hongerige Alpaca. Maar waar een wil is is een weg. Hier zijn ze dan.

Het is best spannend om een toch best groot en van dicht bij opeens niet zo’n schattig beest uit je hand te laten eten.
Maar papa doet het even voor en dan volgen wij vast ook.

 

Voor de zekerheid doet mama het ook nog eens voor.

Maar dan gaan wij het toch ook proberen.
En eigenlijk is het helemaal niet zo eng. Het voelt alsof er een goudvis van je hand likt… Alleen dan anders. Niet dat een goudvis een tong heeft, ach, je snapt het vast wel. Als je echt wilt weten hoe het voelt, moet je zelf maar gaan.

Mmmmm als zus het durft dan wil ik het ook! Maar mag ik nog één rondje kijken?

Ik kan er niet bij, want ze moeten met hun nekjes buigen en mijn arm is niet lang genoeg. Gelukkig kan papa mij optillen, zodat ik in de goede hoek ook een goudvis kan voelen op mijn hand.

Haha, het is waar, het voelt echt precies zo! Denk ik…

Zal deze blub heten?

Oh, aan de kant, ze moeten naar huis. Terug hun hok in.
Die beentjes, dat klopt toch niet? Die zijn veel te klein. Net alsof daar een Sylvain er in zit haha.

Nog wat laatste hapjes voor deze knapperd en dan gaan we knutselen.

Waar kan je een kleurplaat maken met echt Alpaca-haar onder het genot van een glas ranja?
Je raadt het al… hier inderdaad.

Kleuren en lijmen… Ieder begint met wat hij/zij wil.

Omdat de lijm niet fantastische opgelost is en de kwasten niet helemaal nieuw meer zijn, helpt papa even mee.

En als er genoeg lijm op zit, dan kan het vers geknipte wol er op. Wordt leuk toch zo?

Ik kleur de rest eerst nog even in.

Het resultaat is toch cute?

In close-up:

En hoe eindig je zo’n mooie dag?
Precies, met een ijsje.

Terwijl mama en Sylvain dit oppeuzelen brengen wij (papa en ik) de auto van de parkeerplaats van max. 1 uur naar Transferium. Gratis onbeperkt parkeren. We staan op rij 4 en gaan te voet terug naar mama en Sylvain.

En dan hebben we lekker de tijd om te spelen, shoppen en rond te lopen.

Wie kan er naar de overkant zonder nat te worden?

Wat is dat nou? Een zingende zeemeermin, grappig. Klinkt nog best goed ook. Even van genieten hoor. Hier houd ik altijd wel van.

Het ijsje was nog niet het einde, dat is wel duidelijk nu. Nu we toch lang geparkeerd staan, kunnen we ook nog wel even uit eten. Dat is pas een goed einde van de vakantie.

Even snel een foto… We zijn het echt, maar de foto is niet geheel gelukt.
Het was wel lekker overigens, de dunste frietjes ooit! Steppegras noemen ze het, flinterdunne patatjes als een berg over je eten heen, super lekker!

Op weg naar de auto pak ik nog even snel een hangmatje mee. Een mooi voorteken van een diepe nachtrust straks, want het was een vermoeiende week. Super weekje was het.

Morgen weer naar school, vast ook weer leuk. Het is wat rustiger in de klas, de 8e groepers zijn weg en ook uit de middenbouw zijn er wat kinderen weg. Bovendien is het vakantie en zijn er ook wat kinderen die geen full-package hebben. Die hebben dus de gewone 6 weken vrij. Daarna zijn wij ook weer aan de beurt, eerst genieten van rustige dagen op school met mooi weer.
Als je nog tips hebt waar we de volgende keer heen moeten, graag. 400 musea wachten op ons en mama heeft ook altijd wel een leuk idee, too much to see!