Na een dagje vrij, vandaag een knal-dag! Niet alleen omdat we het deze week anders niet meer zo goed kunnen doen, maar ook omdat het gewoon de laatste kans is om met juf-papa te doen.

Even een klein stukje terug. Het Casa events-team heeft bedacht dat er een alternatieve avondvierdaagse kon plaatsvinden voor de fanatieke lopers. Nou… die uitdaging zijn wij aangegaan. En de afgelopen tijd hebben wij de 5km gelopen, en wat overdreven hier en daar. We hebben resp. 7km, 11km, 5km en 5,5km gedaan.

Toen papa de bewijzen indienden kregen we bijna per ommegaande complimenten en de vraag of we de medailles zelf kwamen halen. De mama van vriendin Nynke had het geregeld. Nou… Nootdorp ligt op fietsafstand, het is mooi weer, wij zijn fit, waarom niet?

Even later in Nootdorp (met een ommetje omdat de wijk dicht was, wij daardoor verdwaalde en Sylvains ketting er af ging) het officiële moment.

 

Gaaf is ie! Een eigen medaille!

Hij staat ons weer heerlijk mooi, en wij zijn er trots op!

Maar goed, terug naar vandaag. Vanmorgen was het wat lastig wakker worden, maar dat betekent niet dat we slap beginnen. Nog net op tijd voor het inchecken maken we een lijstje. Sylvain voegt daar tijdens het gesprek nog wat aan toe. Hij vraagt om meer werk en gaat akkoord met het voorstel om te gaan wegen.
Papa is blij met het alternatief dat hij opschrijft, maar juf corrigeert het keurig.

 

Chloé weet ook al wat ze gaat doen en heeft er ook zin in.

En dan blijkt dat Sylvain maar 2 werkjes heeft in Junior Einstein. Nog voor 9… kans om nog in te bellen op de check-in en te vragen om meer. Moet wel, anders is het geen knal-dag.

Ook ik ben aardig op dreef… ik stuur mijn juf wel een appje, want mijn werkjes zijn ook al af… Kom op, we kunnen meer aan!

And on… and on… and on it goes.

 

Sylvain vindt dat hij een sticker verdient en neemt het heft in eigen handen.

Quincy heeft ondertussen het bijltje er bij neergegooid, maar goed dat doet hij al 18 jaar iedere dag.

Omdat het even wachten is op de werkjes voor mij, ga ik even oefenen met typen. Dat moet ik bijhouden om snelheid op te bouwen. Gaat al best leuk.

Terwijl Sylvain zijn eigen plan trekt, ga ik aan mijn handschrift werken. Typen is leuk, maar een mooi handschrift is ook belangrijk.

Dat werkt aanstekelijk, want Sylvain komt terug om mee te doen met hard werken.

Kijk nou hoe mooi!

Sylvain heeft zijn laatje op school laten liggen toen hij vrijdag ging spelen bij Kasper, dus hij heeft geen oefeningen. Gelukkig kan papa dat snel in elkaar draaien, dan kan ik tenminste rustig bij mama op kantoor lezen.

Hij moet wel andere zinnen schrijven dan op school… En als hij zelf mag kiezen…. tja, dan weet je het wel.

Opeens is hij omgetoverd tot Spiderman, want dan kan hij beter rekenen met de getallenlijn.

Leuk om hem te zien doen, want een paar weken geleden snapte hij de minsommen nog niet, nu maakt hij ze foutloos!

Yes, mijn werk is binnen, kan ik weer verder.

En hij ook… unstoppable wij twee!

Dan willen we even tekenen. De vraag: ‘hoe teken je dieren’. Papa heeft geen idee, maar geïnspireerd door het placemat kunnen we zelf ver komen.

Dan even eten. Mama komt naar beneden om het te regelen. Papa wordt steeds stiller. Hij is niet helemaal lekker. (zal het hem toch allemaal te veel geworden zijn?)

Toch gaan we na het eten gewoon door.
Ik met verhoudingen/breuken en andere moeilijke vragen voor de Cito-toets.

En hij wil nog even wat extra minsommen maken.

 

Rest ons om uit te checken.

Papa wil dat wi nog even onze laatste oefeningen af maken, maar wij merken dat we de overhand kunnen pakken en grijpen de volledige macht als hij even op bed gaat liggen. Weten we gelijk wat anarchie is.

Als hij beneden komt hebben we ons lekker ingenesteld en is school klaar.
Om 17:00 uur start zwemmen, normaal ga ik niet en ook deze keer wil ik eigenlijk niet. Hoewel, ik wil wel, maar ik durf niet.
Nadat papa mij langdurig toespreekt geef ik schoorvoetend toe om in stapjes naar het bad te gaan. Kleine stapjes, wellicht lukt het. Als de auto geparkeerd staat, zie ik het niet zitten. Ondanks dat we even uitstappen en ik heel even twijfel, gaan we toch terug.
Maar… ik moet toegeven, mijn gevoel zegt dat ik wat heb overwonnen, ik had het echt bijna gedaan. Nu is het mogelijk donderdag niet zo spannend meer. Even eng, maar wel goed om in kleine stapjes toch te kijken tot waar het wel lukt.

Omdat papa na het eten boven een e-vergadering heeft, vergeten we allemaal om een mooie eind-foto voor de blog te maken. Maar niet getreurd, vrijdag is ook nog een thuiswerk-dag, dus een symbolisch einde aan het thuis-werk-tijdperk komt vast wel.

Het is wel symbolisch om bij deze succesvolle knal-dag een foto van onze medailles te gebruiken.
Tot vrijdag!