delcour.nl - 7 jaar. Hiep hiep, hoeraa!

Zo, dat heeft lang geduurd. 365 dagen lang heb ik moeten wachten op deze dag, maar vandaag ben ik 7 jaar – ondanks dat mijn lichaam daar genuanceerder over denkt-, vandaag ben ik jarig, vandaag… is het mijn dag!

Laten we daar vroeg mee beginnen.

Zus moet vroeg zwemmen (wil rond 07:30 weg) en ik wil, volgens onze traditie, gezellig met z’n vieren op bed mijn cadeautjes krijgen.
Ok, ok, de eerste keer was het 06:00 uur, dat was wat vroeg. Een half uur later mochten we wel komen en begon het feest der feesten, mijn 7de verjaardag.

Laten we maar goed beginnen, hieperdepiep…

Hoeraaaa!

En dan nu: pakjes uitpakken!

Papa en mama beginnen met twee functionele cadeaus. Ik heb in de avond altijd vreselijke jeuk op mijn rug. Ondanks dat papa al een krabber in elkaar had gezet met spullen uit huis, ben ik vanaf vandaag in het bezit van een echte krabber, zodat ik mijn eigen rug kan krabben.

Ja hoor, m’n rug op… Nog zo een. Maar deze werkt weer anders…

Ook lekker, en tegelijkertijd een goede motorische oefening :o)

Dan is zus aan de beurt. Die is weken bezig geweest met het bedenken van leuke en passende cadeaus en komt altijd leuk, verrassend en lief uit de bus. Vol verwachting klopt mijn hart dus.

Wat gaaf, oh, wacht, er zit een kaartje op. Even lezen hoor.

Een echt koffieapparaat voor in mijn keukentje. Dat is inderdaad precies wat ik wilde hebben, dank je wel zus!

I love you!

Ach, wat? Meer? Wat heb je nu weer bedacht?
Oh, wow, weer zo’n klapper. Deze keer ook letterlijk, want het is een Pokemon-kaarten-verzamel-boek. Zo kan ik al mijn Pokemon kaarten mooi opbergen. Yes!

But wait, there is more…

Oh, gaaf, Ninjago Lego, dat wilde ik graag hebben.

Omdat zus zich al heeft klaar gemaakt voor haar zwemles -het voordeel van heel vroeg op staan- gaat zij mee naar beneden om mijn reactie vast te leggen. Mama ging natuurlijk ook mee om te kijken en ons te helpen met eten maken. Papa ging douchen, want hij is de taxi voor haar zwemles.
En kijk nou eens hoe leuk ze het hebben versierd.

Helemaal voor mij, wow, gaaf!

Cadeaus mee naar beneden en lekker spelen maar.

Ondertussen wacht mij een schone taak, namelijk wachten…
Wachten tot zus terug komt, wachten tot de taart gehaald kan worden (de winkels gaan pas om 12:00 uur open) en wachten tot oma komt.

Papa is heel snel terug, want hij mag sinds corona niet meer op de tribune zitten. Dat geeft mij de kans om samen met hem aan mijn Ninjago te bouwen.

Even kijken of ik een van de moeilijke dingen van vandaag nog naar voren kan halen. Er is namelijk ook een nadeel van vroeg op staan, het duurt zo lang voordat alles plaatsvindt.
Wat kunnen we daar aan doen… Ja, ik weet het! Ik bel gewoon oma en vraag of ze eerder kan komen. Ik bedoel, als de taart vanaf 12:00 uur af te halen is en zus rond 10:00 uur thuis kan zijn, waarom dan tot 15:00 uur wachten op oma…
Oma, kan je wellicht ook eerder komen?

Please?

Ja, echt? Dank je wel!

Zo, dat ook weer geregeld. Waar waren we… oh ja, we gingen Ninjago maken… Pap, kom je?

Daar gaan we dan. Met de app in plaats van het boekje, dat is net iets makkelijker.
Samen bouwen het het hele eerste deel.

Of dat goed gaat? Natuurlijk, wij zijn een team!

Het ziet er gezellig uit, dat is het ook. Het ziet er ingewikkeld uit, dat is het ook. Het ziet er leuk uit, dat is het ook.
Maar OMG wat duurt het lang voor ik er mee kan spelen.

Eerlijk is eerlijk, het laatste deel zet papa zelf even in elkaar gezet, want het duurde gewoon té lang. Maar wat is het resultaat gaaf, wat een stoer vervoersmiddel is het. Ik ben er blij mee!

Intussen heeft mama zus opgehaald, maar die zijn gaan shoppen. Wachten duurt hen blijkbaar ook te lang.
Als ze terug komen is het even pauze voor iedereen, totdat de taart opgehaald kan worden.

En dan gaat het opeens heel snel. Papa moet nog wat halen voor de lunch maar zet Chloé vast af met de taart. En niet veel later komt oma al aan. Het telefoontje heeft gewerkt.
Nu is het alleen nog wachten tot papa terug komt, want nou blijkt hij de traagste schakel.

Maar gelukkig, als hij er is gaan we snel over naar het pakjesritueel, wat toch altijd zo leuk is.

Te veel en te gaaf om allemaal op te noemen.
Ondanks dat ik de aanwezigheid van de rest van mijn familie heb moeten missen, ben ik toch blij met hun bijdragen. Dank jullie wel! Ik heb het nog in een persoonlijke videoboodschap gedaan, maar iedereen mag weten dat ik er erg blij mee ben!

Omdat het qua planning al een rare dag is, gooien we het eten ook maar achter elkaar.
Eerst lunchen en, omdat ik jarig ben, tegelijk met mijn speelgoed spelen. Zo heb ik hier een eigen Playmobil keukentje waar ik super blij mee ben.

Na het eten, ondanks dat we vol zitten, volgt de taart die vanmorgen opgehaald is. Niet zomaar een taart, maar een Ninjago-taart met mijn naam er op.

Zus verzorgt de kaarsjes. Ik leer aandachtig hoe dat moet, zodat ik bij haar 10de verjaardag volgend jaar ook kan assisteren.

Ja, zijn ze allemaal aan?

Zingen maar!

Hieperdepiep… Hoeraaaa! Hieperdepiep… Hoeraaaa!

Wie wil er een stukje?

Van al dat eten krijg je het gevoel om even lekker te moeten bewegen. Passend is dan lekker dansen met Just Dance op de XBox op natuurlijk, maar niet beperkt tot, ‘lang zal ze leven’.

Een van onze favorieten is bijvoorbeeld: “let it go”. En zo hebben we lekker gedanst.

Nou is het mooi weer, hebben we nog wel even tijd en is er een leuke speeltuin aan het einde van de straat.
Dus…. off we go.

Vrij snel zit jarige job in de top.

Papa en mama verplaatsen zich naar het eerste gedeelte van de speeltuin. Daardoor zijn ze dichterbij de rekstokken en de klimtoren.

Voor je het weet klimmen er bijna allemaal in. Zelfs Chloé die in eerste instantie liever niet te hoog gaat is een paar minuten later meermaals aan de top te vinden.

Zelfs papa wil zijn perspectief vanuit de top delen.

Samen boven, een heerlijke belevenis.

De dames komen op het idee om een foto-shoot te houden, omdat het gewoon mooi weer is en een mooi moment voor wat mooie insta-kiekjes.

Even een dol-momentje… Wedstrijdje spinnnen-lopen.

Dan is er nog even tijd om te schommelen.

Zo’n jarig gevoel, ik geniet er nog steeds van.

En zo te zien vindt zus het ook wel leuk.

Einde dag mag ik nog kiezen wat we eten, nou daar hoef ik niet veel over na te denken… Sushi!
En dat het liefst met een leuke show van Ernst, Bobbie en de rest. Tja, ik ben fan, sorry.