We weten de weg… we hoeven geen planning meer… we gaan al…

En zo start thuis-school-dag nummer 36. We weten al bijna niet meer wat school eigenlijk is.
Niet getreurd, we gaan gewoon zelf aan de bak.
Letterlijk aan het bakje voor Sylvain, want die eet als een slome slak. Ik ga eerst lekker verder met het ontwerpen van mijn uitnodigingskaarten voor mijn verlate verjaardagsfeestje, als dat ooit nog gehouden kan worden. Nu ik heb leren designen, ga ik er voor al mijn vriendinnen een maken.

Handschrift en lezen, het zijn standaard werkjes aan het worden.

Maar ik heb geen zin om ze af te maken. Het is wel even genoeg zo. En zus kletst er steeds doorheen met al haar meetings van vandaag. En dan zit ze maar een beetje mooi te zijn…

Een lesje zegt ze… maar ik zie ze alleen maar een spelletje ‘spullen verstoppen’ spelen. Tsss dat deed ik al in de onderbouw. Nu noemen ze het Engelse les… haha, zo kan ik ook de middenbouw wel doorkomen zeg.

Zo weet ik er ook wel een, wist je dat ik deze auto kan ombouwen, dat is toch ook techniek?

Papa voelt zich niet helemaal lekker, dus maak ik wat te eten voor hem, zo doen we dat hier.

Ook met een boterhammetje voor Sylvain gemaakt door zuslief omdat hij zo hard aan het Junior Einsteinen is.

Sylvain vindt het zó lief dat hij mij eerst ten huwelijk vraagt en mij daarna een dikke kus geeft. Wat een schatje is het toch!

Als iedereen weer zit gaan we nog even knallen.
En twee circle-times doen, een met de hele middenbouw-klas Jupiter en een met de bovenbouw-klas Neptune.

Omdat we ook op papa’s computer mogen, kunnen we tegelijk doorwerken.

En zo dus ook wat ‘er af’ sommen maken.

 

Papa maakt nog een lesje ‘wat is het verschil tussen + en -‘ en ‘hoe snap ik het verschil tussen 21 en 12’.
Een aparte manier van uitleggen, maar het is een poging, een van de vele inmiddels.

Daarna worden we even uitgelaten.
Een geweldig idee, we moeten nog een foto maken voor de blog waar we samen op zitten.
Bij de watertoren lijkt ons wel leuk.

We fietsen nog een stuk door een heel mooi stuk Zoetermeer waar we nog niet zo veel zijn geweest. Prachtig hier!
Onze miep-miep is al weer vooruit, ieder geniet op zijn/haar eigen manier.

Wanneer we thuis komen is mama ook even buiten, zij loopt even heen en weer naar de Jumbo om wat eten te halen. Kunnen wij lekker snel als verrassing koken en tafel dekken. Chloé de keuken in met wat hulp van papa en ik geheel zelfstandig tafel dekken. Wat een team, en wat is mama blij!

In de avond kijken we vol verwachting naar het verhaal van Mark Rutte, hij vertelt dat we naar school mogen en dat we nog niet mogen zwemmen, maar we hebben sterke hoop dat het snel beter wordt. Het is een lang verhaal en dat is fijn, want dan kunnen we langer op onze schermpjes kijken wat we willen, want na 5 minuten hebben we wel door wat hij allemaal zegt.

En dan… (spannend he?)…. naar bed!