Na maanden van wachten, is het vandaag zo ver. Papa en ik gaan naar Ernst Bobby en de rest. Maar toch gaat de blog ook over mama en zus… here is why:

Eerder gingen Chloé met paps naar Checkpoint en Sylvain met mams naar Dolfje Weerwolfje. Gewoon omdat papa en mama vinden dat wij ook naar het theater moeten. En natuurlijk omdat wij dat super leuk vinden.

Deze keer zouden we van ouder ruilen en mochten we weer wat kiezen. Ik koos voor Ernst Bobby en de rest, en zus zou iets ander uitzoeken.
Helaas kon zij niets vinden en kwam zij twee weken voor vandaag met de mededeling dat zie eigelijk ook wel wilde.
Dus in plaats van met z’n vieren naar het theater, gingen de mannen en de vrouwen apart.
Maar natuurlijk toch samen, want wij zijn ook niet gek, wel zo gezellig.

Daarom zie je ons ook samen, maar zitten we apart, want de beste stoelen waren voor de eerste die boekte… in dit geval de mannen.
Maar… je zal zo zien dat de dames ook op rij 5 mochten aanschuiven. Alsof het gepland was… samen uit, samen thuis.

Eerst maar eens zorgen dat ‘we’ met ‘ze’ op de foto gaan.

En dan is het wachten.
We zijn erg vroeg, omdat het vandaag stormt. Het wordt afgeraden om de weg op te gaan, maar dit kunnen we ons natuurlijk niet laten afpakken. Rustig aan en veilig de weg op, voor zover dat gaat. Het is gelukkig in Zoetermeer en dus vlak bij.

He, zo zitten we verkeerd om toch?

Oh ja, zo klopt de afspraak weer…

De dames achter de heren.

Hier zie je het goed. En ook hoe het toch kan dat ik ook de show zien kan… Leve de ophogers.

 

Oh, ssssst, de show gaat beginnen.

Wat is het toch een soepkip die Bobby.

Hij lijkt er niet mee te zitten.

Ze praten en praten…. het zit vol met leuke grapjes en liedjes…

Maar wanneer gaan ze nou naar de jungle?

Ze overleggen nog even.

Dan is het pauze en vraagt Sylvain aan de zaal-dame of mama en zus naast ons mogen zitten, want precies die stoelen zijn vrij. Waarschijnlijk mensen die door de storm niet durfden of konden komen.
Jammer voor hen, maar daardoor wel extra leuk voor ons om samen te kunnen zitten. En het mag ook nog.

Toch nog met z’n vieren naar het theater in plaats van 2×2.

En als klap op de vuurpijl gaan Ernst en Bobby echt naar de jungle, gaaf!

Aan het einde blijken ze nog jarig te zijn ook. 20 jaar samen in het vak. We mogen allemaal staan en meezingen. Een plechtig einde van de show… oh, niet zitten, het lied gaat toch weer door… en dan mogen we gaan zitten, oh nee, het lied is nog niet af… haha, ze weten het lang te rekken. Wat een leuke show! Erg jammer dat het afgelopen is.
Gelukkig kunnen we ze op tv blijven zien en wellicht gaan we volgend jaar weer. Erg leuk Ernst en Bobby, dank!