delcour.nl - We zijn we weer, de Boek Kunst Beurs in Leiden

Net als vorig jaar en het jaar er voor zijn we weer op de Boek Kunst Beurs in de Pieterskerk in Leiden. Er is weer een hoop te doen.

De beurs is georganiseerd door de mensen van het handboekbinden (waar papap ook in zit) en de mensen van het drukken. Samen krijgen ze gewoon twee dagen de hele kerk vol. Wij hebben zondag weer de hele dag geholpen en er mede voor gezorgd dat er 1748 mensen zijn langsgekomen.

Er was te veel te doen om op te noemen, maar we kunnen in ieder geval aangeven wat wij allemaal gedaan hebben. Hou je vast hoor, want het was weer een dagje vol leuke activiteiten.
Boekbinden, twee keer zelfs, drukken, initialen kaligraferen, papier maken, papier vouwen en kaartjes verkopen (pin en cash). En dat zomaar op een zondag.

Weet je wat, we nemen jullie gewoon mee. Laten we bij het begin beginnen.
Er was geen wedstrijd zwemmen vandaag, dus heel vroeg hoeven we niet op. Zeker niet zo vroeg als papa gister moest om op te bouwen.
We gaan met de auto naar Leiden, parkeren bij het station en lopen naar de Pieterskerk waar de meeste mensen al zijn, en de bezoekers bijna naar binnen mogen.

Vlak voor we er zijn, zien we een veertje op de grond. Daarmee kan je jezelf zomaar veranderen in een indiaantje. Net gezien bij Peter Pan, heeft niets te maken met de boeken, maar best leuk toch?

Als we binnen zijn helpen we even met opstarten, wat thee en koffie, maar als iedereen lekker bezig is gaan wij met mama een rondje lopen.
Na terugkomst vragen we papa waar je dan zo’n grote letter kan maken, want dat heeft hij wel verteld, maar wij nog niet gezien.

Achter in de hoek is het, papa laat het mij even zien. Dat wil ik wel proberen.
Even later komen mama en Sylvain ook langs, maar dan ben ik al begonnen.

Ik kies de letter ‘C’ (natuurlijk) om mooi te maken. Er liggen wat voorbeelden, poeh he, wat ziet dat er ingewikkeld uit.

Sylvain wilt ook graag, maar hij wil het met de ‘S’. Ook logisch….

De vorm staat, nu nog ‘even’ versieren… en… tada!

Daarna maak ik nog even de ‘S’ van Sylvain af, hij moet nog even wakker worden of zo. Maar geen probleem, ik heb energie voor 10.

Daarna gaan we nog even terug naar papa bij de ingang. We willen graag zo de lunch doen, maar eerst maar even de beurs uitgave maken. Dat is een boekje dat je mag maken van de onderdelen die in het tasje zitten dat je krijgt bij de ingang.

Gelukkig zitten er, net als de vorige jaren, mensen die heel goed kunnen handboekbinden bij om ons te helpen. We moeten het echter wel zelf doen.

Het moet allemaal heel precies, anders wordt het lelijk.

Niet alleen goed concentreren tijdens het werk, maar ook goed luisteren tussen de onderdelen in waar uitleg wordt gegeven.

En dan geconcentreerd verder gaan met het werkje.

Het volgende onderdeel is even goed opletten, want je kan hier zomaar 1000 jaar in slaap vallen als je je prikt.
Of was dat een anders sprookje.
Anyway, hop weer aan het naaiwerkje.

Ssssst, ik ben er bijna!

We zijn er bijna, nog even een appelflap snijden.

Een appelflap?

Heb je hem gezien die appelflap?

Als we de appelflap invouwen, wat hebben we dan?
Geen puinhoop hoor, maar een mooi boekje!

Hier nog een foto. Euh… wil je je mooie boekje wat lager houden, dan zien we ook wie hem gemaakt heeft.

Na een korte pauze helpen we mee om de lunchtasjes te vullen en te verdelen over alle vrijwilligers, eten zelf ook wat en kijken op de klok of we al verder mogen.

We mogen bijna gelijk door naar de cursus van Thekla Ahrens, weer een andere boekbind-techniek leren, leuk!
Onze derde keer, en we hebben er weer zin in.

Zij is er klaar voor, wij zijn er klaar voor, we kunnen beginnen!

Schort om, mama in positie om te helpen, en nu?

Oh ja, materiaal uitzoeken.

Dan terug achter onze tafel en weer goed opletten.

Net als vorig jaar moeten we het kartonnetje aftekenen op ons gekozen omslag.

Als dat netjes is gedaan kunnen de hoekjes er af. Daar hebben we een hulpmiddeltje voor gekregen om het af te tekenen, zodat we goed knippen.
Deze herkennen we nog van vorig jaar.

En dan voorzichtig knippen.

Ai, au…. iets voorzichtiger… Knip ik zomaar in mijn vinger. Ai ai, maar ik zit ook zo op te letten om het netjes te doen.

Maar goed, als je er niet dood aan gaat, word je er vast sterker van. Niet huilen, gewoon doorgaan.

Als de hoekjes er af zijn, moet er lijm op het karton en het linnen omgevouwen worden (korte zijden eerst!).

Datzelfde moeten we ook nog eens met de voor kant doen. Moet lukken!

Houd de concentratie vast!

In de voorkant zit een gat. Deze was bij de keuze rond of recht. Wij kozen voor een rechthoek.
Nu moeten we de rechthoek zien om te vouwen naar de binnenkant, en dus moet er een soort envelopje getekend worden zodat we weten hoe we moeten snijden. En dat mag dan weer met een echt scherp mes.
Lastig, maar niet onmogelijk.

En als we de snijlijnen er mooi in hebben gedaan, kunnen de randjes worden belijmd en omgevouwen worden.

Zijn we er dan? Nee joh, er moet nog een binnenkant in.
We doen hier een zigzag-vouw in, zodat het een mooie leporello wordt. (zoek maar op, zo heet het echt)
Wij krijgen de bladen gerild aangeleverd, maar moeten ze nog wel even (de goede kant op) vouwen. Dat doen we ook even secuur en met een vouwbeen natuurlijk, anders maken we het binnenwerk vies met onze vingers.

Als het binnenwerk goed zit, moet aan de voorkant en de achterkant het zojuist door ons gemaakte kartonnetje met linnen opgeplakt worden.
Deze keer belijmen we het papier en plakken de voorkant en achterkant er op vast.

Even heel precies plakken, zodat het niet scheef zit, want het is nu goed of fout… vast is vast.

Om te zorgen dat het goed vast blijft gaat het boekje 10 seconden in de boekenpers.

Dan is het boekje af, maar we mogen hem nog versieren met oogjes, zodat het boek nóg mooier wordt.

Terwijl de een oogjes uitzoekt, mag de ander nog even de pers bedienen voor zijn boekje.

Met veel kracht en toch voorzichtig, anders krijg je het draaiding voor je hoofd, moet hij strak dicht. Even kracht zetten dus.

Even opruimen en wachten op de anderen.

En nog geen tien tellen later kunnen we samen ons boekje voorzien van oogjes.

Grappig om zo gemakkelijk oogjes te maken. Gewoon met een rolletje en wat verf.

Oh, ai, het moet wel met kracht, ik weet niet of dat rolletje impressed is van mijn gewicht. Meer heb ik niet om het er op te zetten hoor.

Maar gelukkig is het mooi geworden, ik ben er trots op!

Ook Chloé’s boekje wordt voorzien van oogjes. Leuk he?

Ho, wacht… we mogen het mondje nog voorzien van tandjes door te stempelen, ook leuk!

Stempel stempel, en dan heb je dit.

Tadaaaa!

Check je werkplek… Alles terug in het bakje en alles schoon?
Dan mogen we Thekla weer gepast bedanken, want deze wijze les hadden we niet willen missen, dank je wel!
En natuurlijk tot volgend jaar!

Terug naar de ingang, waar we ook nog wel wat kunnen helpen.
Bij de entree moeten kaartjes verkocht worden. Pinnen en cashbetalingen, maar ook het opnemen van geld, het kan allemaal.
Leuk om te doen. Er zijn mensen ingehuurd om dit te doen, maar dat kunnen we ook best samen doen.

Wel allemaal onder het toeziend oog van de penningmeester, de baas van het geld, zodat alles goed gaat.

Er is gelukkig nog tijd genoeg om nog een keer papier te scheppen met een watermerk. Vorig jaar al gedaan, maar te leuk om niet weer te doen.

Daar tegenover staat weer de Japanse meneer cursussen te geven in het versieren van papier. Vorige keer papier gemaakt met bloemetjes er op, deze keer versier ik papier met kleuren.

Super creatief en nog leuk ook. En het resultaat mag er zijn.

Mama wordt jaloers en wil ook meedoen. Ze zegt dat het voor Sylvain is die liever bij de ingang zit, maar volgens mij vindt ze het zelf gewoon te leuk.

Als we dan hebben gebonden, geschept en verkocht, moeten we natuurlijk ook nog even wat drukken.
Op deze mooie mini-drukpers mag ik, onder begeleiding van de dochter van de voorzitter van Stichting Drukwerk in de Marge, bierviltjes bedrukken. Wat een leuke machine. Leuk om te leren en te begrijpen hoe het werkt.

Het is wel een wat hoge machine, maar gelukkig kan ik op een opstapje staan.

Zo, die viltjes zijn weer mooi gemaakt, dank!

Nu nog even lekker kaartjes natellen om te zien hoeveel er echt geweest zijn het weekend.
Tegen het einde van de beurs nog even helpen opruimen, maar dan toch echt naar huis.

We zijn moe. Sterker nog, kapot. Niet iedereen is maakt de hele terugweg mee. Maar het was het waard, een leuk en leerzaam uitje waar we ons nuttig hebben kunnen maken en ons prima hebben vermaakt.