Tja, soms loop het raar, in ieder geval anders dan ik verwachtte.

Zo gingen zus en ik vandaag gewoon naar school, maar zouden we eerder opgehaald worden door mama, omdat zij gister een mail kregen van Moeder Anne Casting waar ik ingeschreven ben. Of ik vandaag langs kan komen voor een casting om mogelijk volgende week een opname te maken voor de tv-reclame van een grote retailer.

Nou, dat is wel leuk. En het ging ook zo, maar toch wat anders…

Ik ben al wat dagen niet helemaal lekker en heb last van diarree. Vanmorgen had ik het koud en gaf de thermometer zelfs 34,5 aan. Ondanks dat hij bij zus wel een normale 36,5 aangaf, geven we de schuld maar aan de meter. Met een vestje aan kom ik prima de dag door. Nou klopt dat hoor, niet dat ik de dag niet door ben gekomen, maar vlak voor mama ons kwam halen op school werd papa gebeld met de mededeling dat school graag heeft dat er wat onderbroeken meekomen omdat ze mijn maat niet meer hebben. Na vier nieuwe, dankzij mijn buikloop, zijn ze op.
Helaas was mama al bij het hek van de school, dus is het opgelost met een luier. Prima, want de eerste vijf jaar van mijn leven heeft dat ook gewerkt.

Samen, met zus en mama, rijden we naar papa’s werk. Mooie gelegenheid om even te slapen, extra energie is wel handig als ik moet werken zo. Als we bij papa aankomen stappen we over in zijn auto en rijden naar het centrum van Amsterdam. Mijn energie komt weer terug, het lijkt goed te gaan allemaal. Niemand heeft echter, ik dus ook niet, vertrouwen in mijn onderkant. Niet erg, want ook voor de set nieuwe kleding helpt de luier om mijn broek niet af te laten zakken.
Papa helpt met omkleden, zeker met die lastige knoopjes van mijn overhemd.

De parkeergarage uit doen we met de lift, en de etage die we te vroeg uitstappen doen we dan maar met de trap.

Het is niet heel ver lopen voor we bij het bureau zijn waar het allemaal gaat gebeuren.

Wat ‘het’ is, is mij niet helemaal duidelijk nog, maar we gaan het zien.

Inchecken en een eerste foto maken voor op het intake formulier is nog wel wat spannend.
Goed dat we vroeg zijn, dan heb ik de kans om wat los te komen.

Na een paar minuten wachten komen er wat kinderen uit een kamer en komt de fotograaf of film-dame of… moeder Anne? naar ons toe en praat wat met ons. Dan gebeurt het… een zegen voor iedereen. Ze vraagt aan zus of ze ook zin heeft om mee te doen. Niet gepland, maar op verzoek mag alles toch?
In mijn ogen terecht, want ze is super mooi, ze stond alleen nog niet bij dit bureau ingeschreven. Leuk voor haar, maar ik ben er ook blij mee, want nu voel ik mij een stuk meer gesterkt. Samen kunnen wij de wereld aan.
Moedig staan we samen op en maken een nieuwe profielfoto.

Het is slechts voor op het intake formulier, maar een goede lach zal toch ook hier wonderen kunnen doen.

En dan mogen we naar binnen.
Helaas, helaas, helaas… De deur gaat dicht, het gordijn blijft dicht en papa en mama mogen niet mee, zelfs niets zien.
We moeten het samen doen. Prima, want samen kunnen we de wereld aan. Alleen is het lastig foto’s maken voor jullie om hier op de blog te laten zien.

We moeten wat leuke opdrachten doen zoals een stoel duwen, een mand tillen en wat kleding aan. Ondertussen filmt moeder Anne ons, en voor we het weten is het klaar.

In no time staan we buiten en lopen we richting de auto in de grote stad Amsterdam.

We rijden weer via het werk van papa, want mama’s auto staat daar en zijn werktas met computer heeft hij laten staan omdat hij die niet in de auto wilde achter laten in de parkeergarage in Amsterdam.
Wij gaan even mee naar boven en leren wat van zijn collega’s kennen. Eerst even spannend, maar daarna blijken het toch best aardige mensen te zijn. Nu weten we tenminste wie wie is als hij over zijn werk vertelt.

We besluiten bij IKEA te gaan eten, en mama de kans te geven naar keukens te kijken. Tja, die moet er eens uit bij ons, en dan wil ze graag een nieuwe.

Nou, daar gaan we geen foto’s aan wijden. Om toch nog te eindigen met extra foto’s maken we hier beiden een onflatteuze foto van onszelf tijdens het eten. Tja, eens wat anders toch?

Volgende week maandag of dinsdag weten we of we (of een van ons) zijn uitgekozen om volgende week vrijdag mee te mogen draaien in de tv-reclame. Dat zal je dan natuurlijk vanzelf weer lezen. Maar nu gaan wij eerst lekker een weekje met oma op vakantie!