Het is geen fietsweer want het waait te hard. Bovendien regent het ook nog af en toe. Even heen en weer op de stoep in de auto is leuk, maar wat gaan we nou echt doen vandaag?

Mama komt met (wederom) een nieuw voorstel. We gaan, samen met Popo en Kung Kung (opa en oma in het Chinees) naar de visafslag.
We zijn niet meteen enthousiast, want vis is niet ons ding. Met enige dwang weten papa en mama ons over te halen, tja we moeten wel, gaan we eerst wat leuks doen: de auto wassen in de wasstraat! Dat betekent lekker voorin zitten en kijken hoe de borstels over ons heen gaan.

Maar eerst: tanken. Poehe, dat stinkt wel. Goed dat we afwisselen en zo lang als mogelijk onze adem inhouden. Dit mag papa de volgende keer mooi weer zelf doen.

De wasstraat was zó leuk dat we vergeten zijn foto’s te maken.
Het uitzuigen van de auto overigens zó saai dat geen foto’s gemaakt hebben.

Maar gelukkig vergeten we niet de onze belevenis bij de visafslag vast te leggen. We zitten achterin bij tafel 125 en 122 die we zelf bij elkaar hebben gezet. Het is zo druk dat we nergens met z’n zessen kunnen zitten. Gelukkig maken we van deze twee plaatsen een lange rij en past het nog bij elkaar.
Het begint wat chaotisch, want iedereen wil kijken en/of bestellen. Maar langzamer hand begint de tafel lekker vol te raken.

Als het om sauzen gaat kan je niet te kort komen, de keuze is reuze en wij regelen graag voor iedereen saus.

Dan is het wachten tot ze onze vis hebben gevangen, schoongemaakt en opgewarmd. Tijd voor ons om even lekker rond te kijken.
Vis hangt aan het plafond en ligt in de vitrine. De ene vis ziet er eng uit, de ander lijkt een stuk onschuldiger.

Een lange rij van mooi in de pas liggende vissen. Zullen ze dood zijn?
Hé zie ik hier nu sushi? Woehoe, dat wil ik straks een toetje!

Aaaaaa deze is niet dood, deze is levens groot!

 

Hoog en goed opgeborgen liggen veel flessen, die zitten zeker vol met alcohol. Nou, wij hoeven het toch niet, ijsthee is veel lekkerder.

Het bestelsysteem is grappig, je ziet liggen wat ze hebben en kan er boven lezen wat het is.

Het is maar goed ook dat je het kan nalezen, want het is wel erg veel keuze.

 

Na het bestellen kan je je nummer horen via de luidsprekers of zien op grote tv-schermen. Als je dat nog niet door hebt kan je ook de zoemer op je tafel horen gaan. Maar eigenlijk is het niet nodig, want het eten komen ze gewoon brengen.

Lekker! Papa heeft paling met toast, maar voor mij maakt hij er lekkere paling-sla-sushi van, heerlijk!

Het proeft wat zee-ig, ik word er spontaan een walrus van.

Popo en Kung Kung smikkelen lekker mee. Er is meer dan genoeg!

Iedereen neemt z’n tijd, waardoor wij creatief worden met patat. Eerst een paar woordjes schrijven met patat, maar we eindigen met een mooi hartje.
Eerst een foto met gekke bek, dan een met… minder gekke bek.

He, zullen we samen met papa op de foto?

Nou zeg, dat kan gekker!

Probeer daar maar eens overheen te komen.
Ok, ok, ok, die uitdaging wordt aangegaan, en gewonnen.

Wij doen het liever iets normaler.

Ondertussen smikkelen Popo, Kung Kung en Mama lekker door, wij gaan met papa nog even een rondje in de zaak doen!

Het strand hebben we maar even laten gaan, het waaide zo hard dat het wel een zandstorm leek. Via de landwinkel terug naar het huis van Popo en Kung Kung waar we, na even te blijven kletsen, ze achter laten en weer richting huis gaan.
Weer een leuke dag met een nieuwe ervaring.