delcour.nl - Go Toyota

Het was wel weer een dagje zeg. En hij begon om 06:45 uur.

Ja, je moet genieten van je vrije dagen, en dan kan je maar beter vroeg opstaan om er alles mee te maken.
Papa was als eerste op en haalde Chloé vroeg uit bed. Even lastig om op te staan, maar we gaan zwemmen. Tenminste… we… Chloé. Omdat er wedstrijden zijn in het Hofbad moet de zondag ochtend les van 08:30 uitwijken naar 07:15 in Scheveningen.
Een beetje spannend, een beetje vroeg, maar wel een super leuke les. Bovendien maak je zo ook nieuwe vrienden.

We zijn op de terugweg nog even langs de Jumbo gegaan, want mama is morgen jarig. Twee cadeautjes voor mama, maar wij zijn natuurlijk ook een beetje jarig, dus wij krijgen ook een snoepje; net als papa natuurlijk.

Eenmaal thuis staat het eten klaar, lekker, maar we moeten opschieten, want we gaan vandaag naar Go Toyota, een experience-dag waar van alles te doen is, te leren valt en te eten is.
Maar het alle leukste was dat mama kaartjes had gewonnen voor de voorstelling van Freek Vonk, dé Freek van tv!

Wij zijn fan, dus erg blij dat wij mee mochten. En het was een gave show. Zeker omdat we ons 70 minuten voor de show realiseerden dat we 55 minuten moesten rijden en nog niet klaar waren om te vertrekken. Om het erger te maken, stond er bij de uitnodiging dat we 15 minuten voor aanvang in de zaal moesten zijn. Tja, er moet natuurlijk ook gezwommen en gegeten worden. Ik kon er ook niets aan doen dat de les 1,5 uur duurde vanmorgen.

Maar goed, ik zal jullie niet verder in spanning laten, we hebben het gehaald…

En we zijn er klaar voor!

Spannend, het gaat zo beginnen!

Let’s go met Go Toyota experience!

Daar is Freek. Wat een verteller, en wat een passie!

De meest grappige dieren komen voorbij in zijn verhalen en filmpjes.

En hij heeft nog een rare snuiter meegenomen. Zijn geluidsman Bassie. Die zien wij ook vaak op tv als Freek hem weer de stuipen op het lijf jaagt met slangen haha.

Over slangen gesproken. Een van de grootste slangen, een wurgslang, komt ineens de zaal binnenlopen. Ja niet zelf, want hij heeft geen pootjes, maar op de nek van Freek natuurlijk.

Een persoon rent de zaal uit… die zag het even niet meer zitten.

Wij daarentegen zitten op het puntje van onze stoel, gaaf zo’n beest en omdat we er al eens een vastgehouden hebben en/of geaaid hebben doen wij geen stap achteruit.

Ook niet als hij dichterbij komt…

Sterker nog, zo kunnen we het nog veel beter zien.

Ook een goede plaats om Johan te zien. Johan, de beste vriend van Freek, is een leguaan die hij wel vaker laat zien, maar deze keer zelfs heeft meegenomen. Wat een gaaf beest.

Wij zitten niet aan het gangpad, jammer, want hij laat hem wel van heel dichtbij zien.

Hij loopt nog even met Johan rond en wij genieten er van.

Dan is het tijd om vragen te stellen. Helaas te veel mensen die wat willen vragen. Ondanks de hulp van papa om mij groter te maken en op te laten vallen, ik mijn hand hoog in de lucht houd, kom ik niet aan de beurt.
Hoe kom ik er nou achter hoe ver een leeuw kan springen of hoe zwaar en dinosaurus is? Vragen die ik hem echt had willen stellen. Wellicht een volgende keer dan maar.

Buiten bij de wc’s, waar wij dankbaar gebruik van maken, staat een wit scherm. Toen we de vraag aan papa stelden wisten wij eigenlijk wel wat hij zou zeggen.. Natuurlijk is dat om foto’s te maken, wat heb je er anders aan?

We zijn niet allebei onverdeeld gelukkig met de achtergrond.

Veel leuker is het om met Freek op de foto te gaan en natuurlijk met een mega boa constrictor.

Genoeg binnen gezeten, nu genieten van alle andere dingen, waaronder een broodje kroket, altijd lekker.

Goed om te weten dat ik als zwemmer natuurlijk graag Ranomi Kromonojojo aanhoor. Nee ik bedoel Ranomi Kromo…. Ach, kijk maar op de foto, daar staat het goed.

Maar eerst ‘schieten’ we een EHBO-man aan, omdat ik last heb van een gemeen wondje dat bij elke vingerbeweging weer open gaat. Lief van hem dat ik daar een pleister op mag.

Omdat de tent waar Ranomi zou moeten zitten nog leeg is, gaan we even wat anders leuks doen. Er staat een reuzenrad, tja, dat is een must-go natuurlijk.

Papa gaat met Chloé en vlak daar achter Mama met Sylvain.

En dan krijg je dit natuurlijk.

En een mooi uitzicht over het terrein.

Moet je kijken in de verte hoeveel auto’s er zijn. Dat zijn niet allemaal Toyota’s, maar wel veel. Het is erg druk in ieder geval.

Maar dit is natuurlijk wel het leukste uitzicht.

Na zo’n vier rondjes moeten papa en Chloé er als eerst uit, wij volgen daar direct na.

Genoeg gezeten, tijd om te bewegen!

Whoei!

Het springkussen is voor kinderen tot en met 4 jaar. Gelukkig zien ze het niet aan Sylvain, maar Chloé komt er niet mee weg. Geeft niet, want ze vindt het leuker om lekker even te chillen op een kussen en wat te lezen.

En dat geeft papa en mama de kans om hun kibbeling te eten en ook even te chillen.

Dan klinkt er door de luidsprekers iets over de aanwezigheid van Ranomi. Inpakken en rennen dus.
Nog voor ze begint pakken wij onze kans om een handtekening te vragen en natuurlijk te krijgen.

Kijk maar, daar is ie!

Dan begint een meneer een discussie met haar en vertelt ze wat over haar carrière.

Je ziet de passie er vanaf springen, ze vindt het leuk om over te vertellen en is met 13 keer kampioen ook duidelijk gepassioneerd over de sport.

En wij? Wij hangen aan haar lippen… Met name Chloé vindt het gaaf.

Maar onderschat de kleine man niet. Want als hij wat op zijn hart heeft, dan vraagt hij dat gewoon.

Hij heeft deze vraag ook al gesteld aan juf Myrthe en aan zus, en ondanks de goede tip is er toch nog geen oplossing.
Nou ja, de enige echte oplossing is natuurlijk deze vraag stellen aan de beste zwemster van Nederland, sterker nog, de beste van de wereld.

Durf ik dat niet? Let maar eens op! Speciaal voor juf Myrthe, want hier komt de bevestiging van wat jij ook al zei. En let ook even op de schrik in haar gezicht van de goede vraag die ik stel… Haha, die zag ze niet aankomen.

Gelukkig kan ze na afloop nog lachen en wil ze met ons op de foto. Zo gaaf!

En dan nu, back to the cars.
Eerst maar eens een oude dubbeldekker van binnen bekijken.

En dan nog een hele boel auto’s, waaronder die van de kustwacht.

Als we eindelijk klaar zijn en de vragen van de speurtocht hebben beantwoord, krijgen we een heel mooie bal.
Maar de mevrouw van de incheckbalie tipt ons, naar aanleiding van een foutief antwoord, nog op een plek met ijsjes… Met een paar extra muntjes op zak gaan we toch nog even terug. Lekker ijs, goede tip!

Ook leuk, een auto waar je op mag schrijven. Dat laten wij natuurlijk niet voorbij gaan. Er is nog wel een plekje te vinden voor wat leuke letters, gekleur en mooie hartjes.

Best grappig om te doen. Maar het mocht van die meneer thuis niet, goed dat hij het zei.

En omdat mama morgen jarig is, feliciteert papa haar maar door met een stift op een nieuwe peperdure auto te schrijven. Beter dan in een boom snijden toch? “Van harte Annie [heart] #40jaar.