delcour.nl - Expeditie next

Het weekend…. wat moet je dan eigenlijk allemaal doen? Nou wij weten het wel, we gaan op expeditie, wetenschappelijke expeditie.

Mama heeft kaartjes geregeld om een dagje kennis op te doen, proeven te doen en naar bekende sprekers te luisteren.
We parkeren de auto op een strategische plaats en gaan het laatste stukje met de metro, het maakt de dag nóg leuker!

Want in de metro kan je lekker spelen. Zeker overigens als je eerst een halte de verkeerde kant op gaat.

Maar dat geeft dus niet, wat zo kunnen we langer genieten van het klimrek in de metro.

En van het uitzicht.

En van elkaar natuurlijk!

Als we eenmaal terug zijn bij de halte waar we de goede kant op moeten gaan, zijn we eigenlijk een beetje moe.

En hongerig…. Mogen jullie raden wat wij eten.

Ja echt, zeewier. Al noem ik het liever sushivellen, dat klinkt nóg lekkerder!

Mij niet gezien, ik neem liever een lekker bolletje.

Na een kort ritje in de metro komen we aan bij de ingang.

Wel een tegenvaller als we bijna op tijd zijn om Dylen Haegens te zien op het podium, maar er blijkt een mega rij te zijn die staat voor een gesloten deur. Niet echt een lekker gevoel als je al kaarten gekocht hebt.

Gelukkig komen we na een dik half uur wachten toch nog binnen en kunnen we op zoek naar proefjes.
De eerste waar we aan meedoen is een medische test.

Eerste maar eens bloeddruk meten…

Het ziet er eng uit, maar na enige uitleg valt het mee en is het eigenlijk best leuk.

Mmmm even kijken hoe we dat ding om zo’n klein armpje krijgen…. maar het lukt gelukkig!

Hier moeten we zo hard als we kunnen knijpen in een raar apparaat, maar dan weten we wel hoe sterk we zijn.

Nu nog even kijken hoe hard onze blaaskracht is door zo hard we kunnen op dikke buis te blazen.

De een wat harder dan de ander.

We kunnen ons ook nog even wegen en meten, waardoor we ook onze BMI krijgen.

Conclusie? Wij zijn heerlijk gezond!

Maar het is altijd goed om je handen goed te wassen. Op dit apparaat kunnen we oefenen met hoe lang wat te doen.

Maar dan is het zo ver… We zien nog een klein stukje van een man die wat experimenten doet. Deze kende we al van de Shell Experience. Als hij klaar is gaan we vooraan op de grond zitten. We moeten nog wel even wachten, maar het is het wachten waard. We zitten gezellig met z’n vieren, dat is al leuk. Naast ons komen wat bekende kinderen van Casa zitten.

Maar het gaat ons om Klaas. Klaas van Klaas kan alles, Zapp Live en nog veel meer.

Hij kondigt Diederik aan, de man die wetenschap zo leuk, inspirerend en duidelijk kan uitleggen. Wij zitten er klaar voor!

Hij vertelt over buitenaardse wezens etc. Leuk en goed om eens over na te denken.

Aan het einde mag de zaal vragen stellen. Maar wij hebben daar niet zo’n behoefte aan.
Maar opeens… opeens bedenkt Sylvain zich en wil hij een handje geven aan Klaas.

Nou zit hij toevallig net in de zaal naast papa en ziet hij zijn kans schoon…

Papa trekt hem aan zijn jasje en in een vlot en snel gebaar geeft Sylvain hem een hand, en krijgt zelfs nog een korte begroeting door de microfoon.

Gaaf, dat nemen ze mij niet meer af, een hand van Klaas!
Wat ook gaaf is, is dat André Kuipers ook komt en een verhaal gaat doen. En hij vertelt over zijn ruimtereis, het is de enige Nederlandse (nog levende) astronaut die de ruimte is ingevlogen. Gaaf hoor.

We kijken nog even naar wat robots. Graag zouden we daar ook even mee spelen, maar de rijen zijn te lang.

Bijna net zo bijzonder is het bekijken van muizenhersens. Los en via een microscoop. Best mooi om te zien.

En als je kan kleuren… dan doen we graag mee!

We wandelen verder, ook als er een wiebelbrug is, wij zijn onstopbaar.

Hier nog zo iets bijzonders…
Een plakker tussen de ogen en en dan naar een scherm kijken… Makkie!

Ondertussen aan de andere kant kunnen ze precies zien wat er met je ogen gebeurt. Elke beweging wordt gevolgd, gaaf hoor!

Bliksems, dat is leuk. Als je deze aanraakt en je tegelijkertijd met iemand anders een TL-balk aanraakt, gaat die branden. We staan onder stroom en het doet geen pijn. Moeten we thuis ook eens doen met het stopcontact… of niet :)

Verderop in de gang staat een dame die een rustgevend kussen heeft uitgevonden. Een kussen met een hartslag waarvan je rustig wordt. Wat minstens zo interessant is, is hoe zij haar terugkoppeling van haar potentiële klanten regelt. Met een stukje wol kan je verbindingen maken van je emotie naar een locatie en of je het zou kopen en zo ja voor wie. Slimme manier van een enquete verwerken.

Hier krijgen we een lesje evolutietheorie. Verschillende kleren vogels moeten eten verzamelen, die met het minst eten sterft uit. Die met de meeste breidt uit.

Sylvain speelt de gele vogel.

Het is hard werken, want het gaat snel. En door de kleur kan je niet alles even makkelijk zien.

Laat ik het zo zeggen… de concurrentie was moordend. De gele vogel is helaas uitgestorven. Vier hapjes is niet genoeg om de gele vogel in zijn voortbestaan te voorzien.

Gelukkig mag je als dooie vogel spelronde twee starten door het ei op tafel te zetten.

Ok, we moeten wel even wachten tot iedereen klaar is.

There we go. Of eigenlijk there they go…

Hier zie je de evolutietheorie in harde cijfers.

Maar de natuur staat voor wonderen, want de blauwe vogel krijgt een nieuw kindje en er zijn te korten aan kindervogels, waardoor Sylvain opeens een blauwe vogel is geworden. Het blijkt in het tweede seizoen dat deze kleine vogel blauw aan een verdere voorsprong helpt. Het was toch de kleur waarschijnlijk.

Ok, eerlijk is eerlijk, aan de overkant wordt een leuke uitleg gegeven over zwarte gaten. Het wordt met knikkers gedaan, waardoor de aantrekkingskracht van een zwart gat opeens heel sterk wordt.
Meerdere ronden, en zelfs een privé-ronde, wordt er geconcentreerd meegedaan. Leuk spelen en nog van leren ook, het is net onze school.