delcour.nl - Verjaardagsfeest in Drievliet

Eigenlijk ben ik maandag pas jarig, maar omdat het weekend nu eenmaal voor maandag zit is het vandaag al feest.

We beginnen dit jaar met het kinderfeest, dit jaar vier ik mijn verjaardag in pretpark Drievliet met mijn BFF’s Cato, Elise, Elize, Isa, Isabel, Liese, Nynke en natuurlijk mijn lievelingsbroertje Sylvain.
Als begeleiding gaan naast papa en mama ook oma mee, die wil dit natuurlijk ook niet missen.

Vroeg in de ochtend nog even snel zwemmen, maar als we onze zwemkleding naar binnen hebben gegooid, scheuren we naar Drievliet om daar mijn vriendinnen op te wachten.
We hoeven maar heel even te wachten tot we compleet zijn, Sylvain zorgt voor het vermaak tijdens het wachten en laat zich rustig rondvliegen.

Met een geleende bolderkar (geen overbodige luxe met zo’n groep, dank dus!) gaan we in door oma gemaakt groepskostuum op weg naar de ingang.

Bij de ingang worden we aangehouden door twee piraten. Maar gelukkig mogen we doorlopen.

Dan komt een van de moeilijkste beslissingen van de dag. Waar gaan we heen en wat gaan we doen.
We besluiten bij de eerste interessante attractie in de rij te gaan staan. Stiekem vinden we het zelf ook leuk, maar hier wilde Sylvain gewoon erg graag in.

Mama heeft bolderdienst en papa heeft fotodienst.

En dat betekent dat oma begeleider is.

Omdat er één lege vis over blijft, gaan twee van ons vast een rondje mee. Zij vliegen van mooi weer naar regenwolken.

Maar gelukkig is het bij de start van de volgende ronde allemaal weer zonneschijn. Het was een dreiging, maar zette niet door.
Even wispelturig als het weer zijn deze twee dames, aan welke kant moet nou wie zitten?

Oma neemt haar taak in de vis serieus en zorgt er voor dat Sylvain er niet uit vliegt.

En dan gaan we draaien…. rond en rond… het is net als de bus met wielen.

En als je goed kijkt zie je ons allemaal.

Voor een nóg betere herkenbaarheid hebben we ook nog een oranje haarband gekregen. Zo kunnen oma, papa en mama ons ook zittend terugvinden. Voor oma is het helemaal makkelijk, want zij kent niet alle gezichten van mijn BFF’s.

Als we verder lopen naar de volgende attractie, zien we kop-en-schotels draaien.
Dat is vast ook leuk om in te stappen. Lekker draaien en draaien!

Een rondje kijken wat het is om een beeld te krijgen helpt in de voorbereiding. Hierdoor is de belevenis nog beter en het plezier nog groter.

Het is zwaar, maar als je maar hard genoeg draait -met een beetje hulp van papa- kom je een heel eind richting misselijkheid.

Maar ja, dat is natuurlijk de bedoeling hier.

Zomaar tussen de attracties staat een schuur met dieren. Raar en suf, maar je weet nooit wat er gebeurt als je kei hard “boe!” roept tegen een koe. Zal ik het maar zeggen? Niets :(

Snel door naar een picknick plaats om wat te drinken, eten en natuurlijk te zingen en cadeautjes uit te pakken. Maar natuurlijk niet voordat we gezongen hebben.

Ok, dan gaan we nu beginnen!

Papa wil graag even iedereen goed op de foto zetten, leuk voor later zegt ie.

Eén van ons blijkt lastig vast te leggen. Maar gelukkig hebben we nog genoeg foto’s van hem waar hij wel flatteus op staat.

Nu gaat het om cadeautjes :)

Mama heeft een mega hoeveelheid bolletjes gesmeerd rekening houdend met voorkeuren, allergieën etc.

We eten snel door, want het park wacht op ons.

He, een trein, vast ook leuk!

Het is voor papa even proppen, maar we kunnen allemaal mee.

Het is wel lastig om papa vast te leggen half gebogen in de trein, maar zijn treingenoten weet hij prima vast te leggen.

Gaande de reis komen we rare wezens tegen…

Niet alleen mafkezen met een raar vest en een hoofdband, maar ook een iets te vrolijk paard.

Zeker als je bedenkt dat er een TNT-ontploffingsmeganisme onder die grijns zit.
Maar goed, wij gaan er maar vanuit dat het nep is.

We weten het te overleven. En met dat in ons achterhoofd kan niets eng meer zijn.
Tijd dus om het angsten te vergeten en de rij van de achtbaan op te zoeken.

Met slechts drie afhakers, waaronder oma, stappen we moedig de achtbaan in. Niemand is te klein, dus kan het ook niet té eng zijn toch?

Gelukkig overleven we het, en is het zó gaaf dat we besluiten straks nog een keer te gaan.
Eerst willen we een rondje paardrijden, tja, dat moet ook gebeuren. Wederom in de rij, maar gezellig als het is, is dat niet het probleem.

Sterker nog, er is helemaal geen probleem, want we zitten er al weer op.

Het is trouwens leuk als je een ritje op een paard maakt en je komt allemaal klasgenoten tegen. Gezellig!

Wachten duurt lang, maar we hebben het graag voor elkaar over.

De paarden weten goed de weg, niemand raakt verdwaald, en we komen allemaal op tijd voor de volgende attractie.

Had ik trouwens al verteld hoe oud ik word?

De vliegende fiets… Dat is een raar ding! Moet je trappen om te vliegen, vast ook leuk, gaan we ook doen!

Niet iedereen kan bij de trappers… Gelukkig helpt oma Sylvain, anders komt hij niet van de grond.

De rest vliegt er lustig op los, even een frisse neus halen.

En een frissen neus krijgen we, want het is dan wel mooi weer, het is maar zo’n 8 graden. In de wind en schaduw halen we dat op lange na niet.
Dromend van een mooie zomerdag kijken we naar de boomstammen die door het water gaan. Maar wij bedanken, want nu nat worden wordt echt te koud.

Op weg naar de volgende uitdaging worden we aangehouden door een van de twee piraten die we bij de ingang ook zagen.
Zij is behoorlijk jaloers op mijn nieuwe tattoo-pennen, kijkt toe en grijpt haar kans…

Of ze er ook een mag.
Natuurlijk, waar wil je hem hebben?

Dan gaan we voor een rondje zweven, een heerlijk gevoel van wind, kou en misselijkheid zo geven papa en mama aan. Maar ze zijn wel zo sportief om mee te gaan. Zullen ze overdrijven?

Wij hebben er in ieder geval zin in, zie deze lach maar.

En niet alleen de lach, ook onze zweefvlucht.

Papa gaat met Sylvain een rondje later, omdat Sylvain onder begeleiding moet en de dubbel-stoelen op zijn. Maar dat geeft niets, we hebben geduld en mama heeft snoep :)

Na draaierig de uitgang gevonden te hebben gaan we naar de piratenshow waar we expliciet voor zijn uitgenodigd. We zijn lekker op tijd dat we nog mooi even wat kunnen snoepen en drinken, even rusten en ons klaar maken voor de zoektocht naar een schat.

Het is altijd lastig om piratenavonturen goed te beschrijven. Eigenlijk kan je er beter bij zijn, maar om toch een beeld te krijgen zal ik wat filmpjes plaatsen, zodat jullie ook weten hoe we uiteindelijk aan de schat zijn gekomen.

Grappig dat ze mijn naam weten en dat ze er voor zorgen dat iedereen voor mij gaat zingen. Ik word er een beetje verlegen van, maar leuk is het wel.

Iedereen leert de piratendans en verbaast zich over het feit dat het hoofd van één van hen wordt weggetoverd.
Spannend, leuk en gelukkig met een happy end.

Na een spectaculair slot, eindigt de show en krijgen we allemaal een ballon… Maar… dat mag niet. Papa en mama geven aan dat we geen uur gaan staan wachten op een ballonnen zwaard terwijl wij ook in het reuzenrad kunnen zitten. En eerlijk gezegd hebben ze daar wel een punt.
Wegwezen dus!

Drie maal raden waar we daarna heen gaan…

Precies, het reuzenrad.

Het is leuk, mooi, koud en hét moment om wel foto’s te kunnen maken tijdens het draaien. Hier een indruk van ons.

Als we weer aan de grond staan, rennen we via de wc naar de zweefmolen, want wij willen nog een keer. De twee die vorige keer aangaven toch niet te willen nemen revanche en gaan deze keer wel mee. We zijn allemaal helden!

En dan, zoals beloofd, gaan we nog één keer naar de achtbaan.
Ook hier gaan we deze keer allemaal in, van de verhalen dat het zo leuk was kan niemand meer zeggen dat ze niet wil.

Hier staan we dan… alle negen, we hebben er zin in!

De laatste ronde is net weg, de volgende ronde is voor ons.

Het is alleen niet handig om foto’s te maken tijdens het rijden, dus doen we het er maar voor.

Zijn we er ook echt in geweest?

Ja natuurlijk… zwaai maar terug!

Het was leuk!

We hebben nog maar één vraag:

En spontaan begint het te hagelen, is het 16:00 uur en staan de ouders op de Kiss & Ride bij de ingang.
Het is tijd om te stoppen. Jammer, maar leuk was het zeker!

We komen op het plan om dit van de zomer nog eens te doen, maar dan tijdens schooltijd. Gewoon omdat het kan… Lekker rustig, papa heeft dagen zat zegt hij, als er nog een ouder mee gaat lijkt het ons een goed plan.

Als bijna iedereen weg is, gaan we naar huis. Bijna, want Cato blijft slapen. Haar ouders en broertjes zitten in het hoge noorden, voor haar dus de kans om gezellig mee te gaan. Altijd leuk en wel zo gezellig om een Mac-dinner te halen en te delen toch?

Eerst nog even lekker met de nieuwe cadeaus spelen, en na het eten lekker lang lullen in bed. Tja, ik mag langer opblijven, ik ben 8 jaar!