delcour.nl - Wederom een lesje boekbinden op niveau

Net als vorig jaar in november, is dit weekend de BoekKunstBeurs in de Pieterskerk in Leiden. Vorig jaar waren we er ook, dit jaar weer omdat het zo leuk was.

En ook omdat papa een van de organisatoren is van de beurs… Maar we gaan met mama en alleen omdat we het leuk vinden!

Papa was de hele dag gister ook al geweest, en wist dus de weg.
Super handig in Leiden is een grote parkeerplaats waar je met de bus wordt opgehaald en naar je locatie gebracht wordt.
Je ziet het niet, maar hier voor mama zitten we op de stoelen…

En als je de kerk eenmaal binnen bent, zie je pas hoe groot en mooi het is.
Om een beeld te krijgen van de grootte, hierbij de foto’s van papa van de opbouw op zaterdag ochtend.

Normaal maakt papa overal foto’s van, maar vandaag is dat lastig. Naast dat hij heen en weer moet rennen, ligt zijn telefoon bij de entré-balie voor de pin-automaat. Gelukkig is mama ook goed in foto’s maken. De meeste foto’s komen op het conto van mama.

Genoeg geneuzel over foto’s, nu laten we wat zien.
De beurs is van en voor drukkers (Drukwerk in de Marge) én van binders (Stichting Handboekbinden), we gaan alles af.
Nu eerst een bierviltje bedrukken. Het lijkt wel een groot stempel-apparaat, maar het is niet handig je vingers er tussen te stoppen. Gelukkig doen we dat ook niet, maar ons viltje is mooi wel voorzien van een mooi hartje.

Aan het einde van de blog zijn alle resultaten te zien.

Na het drukken gaan we papier maken. Ja, papier moet je ook zelf maken hier… het is do-it-your-self-dag hier!
Hoe dat werkt? Dat laten we zien in bewegend beeld.

Na deze foto dan ;o)

Eerst even voordoen door de meester.

En dan nu… ik:

En deel twee:

Oh, nu snap ik het ook… mijn beurt!

Ik wil ook twee filmpjes laten zien… kijk je nog mee?

Zo, dan gaan we nu eerst even melkmeisjes versieren. Zus begreep meteen wat de bedoeling was, ik heb eerst gekeken waar ze waren en of ik ze wel wilde versieren… maar toen ik het door had, mocht ook ik meedoen.

Je moet precies weten te knippen en plakken…. dat ligt zus iets beter dan mijzelf, maar… het resultaat (straks te zien) is zeker om te laten zien.

Sorry hoor, het zijn wel heel veel filmpjes, maar het is ook zó leuk!

En dan nu… papier maken.

Euh? Dat hebben we toch al gedaan?
Oh ja, deze keer doen we het op z’n Japans. Dat is nog eens wat anders…
We gaan papier maken met Japanse versiering, onder leiding van een echte Japanner!
Wij blij dat onze juffen en meesters ook vanuit de hele wereld komen, want het is even opletten met zijn accent. Gelukkig komt alles goed, lees en kijk maar mee.
De demo maken op foto ik wel, daarna mag Sylvain, maar op video zie je ons allebei.

Mmmm, dat ziet er niet zo moeilijk uit… dat kan ik ook!

Nu je weet hoe het werkt, zie je die van mij ook ontstaan… Gaaf he?

Maar nog leuker is om het op film te zien, want dan hoor je ook de uitleg er bij.

Wederom veel films, maar behalve leuk is het ook leerzaam en goed voor je taalgevoel…

Nadat we even genoeg gemaakt hebben, gaan we even papa helpen bij de ingang. Kaartjes verkopen en stempels zetten. Raar, want als ik er zit wil opeens iedereen een stempel en pakken ze de kaartjes alleen nog maar van zus aan. Eigenlijk is papa helemaal niet nodig hier.

Genoeg geholpen, we zijn toe aan een nieuwe cursus. Mama nog even eten, dan kan papa mooi helpen met opstarten. Het wordt spannend, want dit is dé cursus van de dag… we gaan een echt boek maken! Dezelfde juf als vorig jaar (zie blog).
Wij zitten er klaar voor!

Papa kijkt toe en ziet wat er gebeurt… Niets…

Oh, we mogen. Met een bakje mogen we alle onderdelen van het boek halen. Juf heeft wat voorbereidingen gedaan, anders komt het nooit af natuurlijk. Maar het karton, het linnen een strook voor de rug, een leeslint en kapitaalbanden, het binnenwerk en de schutbladen moeten we zelf aan elkaar plakken… Tenminste dat denken we, de uitleg moet nog komen.

We zitten er klaar voor!

Ok, daar gaan we…
Het eerste deel is positioneren, aftekenen, rillen met het vouwbeen en lijmen.

Overal goed lijm smeren anders laat het straks los en heb je een heel raar boek.
Sylvain wordt geholpen door mama, het niet niet al te moeilijk voor hem, maar hij is zó moe dat hij niet weet of hij het vol gaat houden…

Maar ik ga stug door, voorkant, achterkant, overal moet wel iets gebeuren.

Voor het definitief vastplakken nog even een goede rand maken, anders gaat het boek straks niet dicht.

We zijn al weer toe aan de binnenkant… het gaat goed!

Binnenwerk er in…

Schutbladen er bij…

Goed lijmen, even drogen en…

Tadaaaa! Een zelf-gemaakt notitieblok met leeslint.

Sylvain is inmiddels ook zo ver en mag ook zijn boek gaan drogen.
Dat doen we natuurlijk onder een boekenpers. Maar waar staat dat ding nou?

Oh ja, daar zo.

Plankjes er boven en er onder, anders gaat het ongelijkmatig en wordt de pers vies…

En dan héél stevig aandraaien, tot tien tellen….

losdraaien, en….

Precies… Tadaaa! Nog een zelf-gemaakt notitieblok.

Een kind kan de was doen… Maar vandaag niet, dat mag juf lekker zelf doen. Ik ben blij met mijn boek!

Zo, nou is het wel welletjes geweest. Sylvain is tijdens het maken van het boek al in slaap gevallen, we gaan naar huis.

Ah, nee, mooi niet… ik wil niet. Mama, ga jij maar met Sylvain, ik blijf wel bij papa… Ook al heeft hij nog veel te doen, ik voel mij vrij genoeg om hier rond te lopen en mee te helpen waar nodig.

En als zij weg zijn en ik nog even aan de incheck-balie heb gezeten, vraagt papa mij om de beursuitgaven te maken.
De beursuitgaven is een speciaal voor deze beurs gemaakt boekwerkje van een bekende schrijver (Tomas Lieske, ook bekend alsAntonius Theodorus van Drunen) die vandaag speciaal op de beurs is om deze zelf-gebonden uitgave te signeren.

Als ik, onder super begeleiding van een vrijwilliger van Stichting Handboekbinden, zelf het boek in elkaar heb gebonden, krijg ik de kans om hem te laten signeren…
Papa regelt ergens een telefoon omdat die van hem nog steeds bij de pin-automaat moet liggen. Daarom is hij te laat om mij in actie te zien, maar ik ben niet te beroerd om even op de plek van het maken te staan voor een foto… Niemand die ziet toch?

Leuker is natuurlijk de foto van mijn signeersessie met Tomas Lieske, en daar was papa precies op tijd voor.

De rest van de beurs heb ik, samen met papa en nog veel meer vrijwilligers, heel hard gewerkt, gerekend en opgeruimd.
Eenmaal thuis hebben we heerlijk gegeten, dankzij mama natuurlijk, en kunnen we nagenieten van het resultaat.

Het toegangsbewijs.