De terugdag vandaag… Maar niet al te snel, we hebben ons nog een hele dag te vermaken, want we gaan vanavond pas.

Eigenlijk moeten we om 10:00 uur het huisje uit, maar daar gaan we even wat aan doen.
Samen met papa gaan we naar de receptie om te vragen over we langer mogen blijven. Het is toch niet druk, het kan vast.

Maar eerst willen we even spelen!

We komen er langs, stom om niet even hier te stoppen.

Woehoe!

Quincy eet zijn kip op en wacht af op onze terugkomst.

Hij mist ons vast heel erg.

Nou, het langer blijven is gelukt… De haast is er uit.
Mooi, dan kunnen we nog even chillen.. dat is toch het idee van vakantie?

Als we eenmaal hebben ingepakt, stoppen we alles in de auto en gaan we naar het winkelcentrum.
We krijgen niet genoeg van het mooie weer. Kunnen we hier even samen op de foto?

Mmm lastig met deze kleine man. Nog één poging, anders ga ik wel alleen staan.

Samen in het karretje is wel leuk.

Van de week al hier geweest, maar het is zó groot hier, dat we ons nog wel even kunnen vermaken.
Hier een beeld van één gang van links naar rechts.

We gaan buiten even Spaans dimsummen, al noemen ze het hier tapassen.

Daarna moeten we weer naar binnen…. Pfff, papa, wil jij mij dragen zoals een brandweerman dat doet?

He, we zijn Sylvain kwijt? Iemand gezien?

Mmmm ik zie wel een mafkees onder dat masker, is dat wellicht Sylvain?

Wow… Hij lijkt wel op zijn zus…. Pfff eng hoor!

OMG de hele familie is veranderd! Volgende keer dimsummen we weer gewoon op z’n Chinees hoor!

Als wij het shoppen al lang zat zijn, begint mama net warm te draaien.
Papa besluit bij ons te gaan zitten met de ballon die we net dachten te mogen pakken, maar toch moesten betalen.

Wat kan je een hoop lol hebben aan zo’n ding zeg.

Ik naar jou, en jij naar mij en hij mag niet de grond raken hoor!

Als mama haar nieuwe jas gevonden heeft en zich bij ons voegt, gaan we even wat lekkers snoepen.
IJs en ijs met crêpe, mmmm jammie!

En als het eindelijk tijd is om te gaan, gaan we naar het vliegveld.
Eerst even de auto inleveren. Papa heeft een mooie kras gemaakt op de bumper van de week in een parkeergarage, maar gelukkig zijn we volledig verzekerd.
Eenmaal aangekomen kleden we ons eerste even om, want in Nederland is het koud, zeker diep in de nacht als we aankomen. Lange broek aan dus en een vest mee/aan.

We blijven lekker genieten van de ballon.

Mama kijkt toe terwijl wij doorspelen.

Vliegveld of niet, als de ballon de grond raakt, moeten we pushups doen, goed vasthouden dus!

Wanner we door de douane zijn, begint het lange wachten…
Honger hebben we niet, maar we eten wel wat i.v.m. de tijd die gaat komen straks.

En nu we net zitten krijgt papa een SMSje van Tui. Lekker dan… 2 uur vertraging.
Ok, we hebben geen haast, maar het is nu al bedtijd… Het duurt zo lang dat ik spontaan baardgroei krijg!

Haha, leuk he spelen met je telefoon…

Nou, als papa dat mag, mogen wij dat ook!

Rond een uur of 01:00 mogen we naar het vliegtuig… eindelijk!
Van al dat rondhangen krijg je lange armen.

Nog heel even hangen en naar buiten te kijken naar het vliegtuig…

Maar dan mogen we echt het vliegtuig in… hèhè.

Sylvain maakt het vertrek van het vliegtuig niet eens mee. Mama zakt ook even weg.. Chloé is niet moe….

Wel mooi zeg Nederland in het donker.
We gaan de daling in zetten!

We landen op de Polderbaan en moeten nog even taxiën. Dat wordt zelfs voor Chloé te veel. De steward moet lachen, de hele reis wakker en dan als je aan de grond staat in slaap vallen… #bikkel

We staan stil, de telefoons mogen aan… Iemand een idee hoe laat het is?
(screenshot van papa’s telefoon)

Iedereen wordt (gelukkig) precies op tijd wakker om de koffers te pakken en naar de grote koffer te lopen.
Het is koud, dus papa’s trui komt goed van pas. Maar de koffers, die dragen we zelf!

Nog maar een klein stukje…

En dan zijn we bij de band waar onze koffer moet komen. Maar hij komt niet.
Niet dat ze hem kwijt zijn, maar omdat het gewoon lang duurt.
Wij weten het wel, we bouwen gewoon een hut, lekker veilig en warm.

Maar we zijn er nog niet… we moeten nog met de bus en dan nog met de auto…
Vol frisse tegenzin en vermoeidheid doorstaan wij het als grote mensen…

Als papa de auto voor de deur uit zet haalt hij eerst het alarm even van de deur, zodat we direct door naar boven kunnen. Lekker vroeg slapen.
Morgen weer een dag, maar dan geen vakantiedag meer… Wel weekend, kunnen we mooi oma verwelkomen en natuurlijk Quincy weer zien!