delcour.nl - Chloé en weerwolfje in Rotterdam

Een rustdag bestaat niet, dus gaan we shoppen in Rotterdam.

Nou, eerlijk is eerlijk, papa’s schoenen waren kapot, dus we gingen daarheen om schoenen te halen.

Lang verhaal kort, we hebben allemaal nieuwe schoenen, papa als laatste, maar daar gaat de blog natuurlijk niet over. Het is immers geen papablog of mama blog, maar onze blog!

En de Bijenkorf is het met mij eens!

Als een pro… papa zegt, kijk eens omhoog?
Ik?

Ja, maar dan met je handen omlaag… Als een echt pro!

Van al dat shoppen en foto’s maken krijg je best honger. Maar we hebben al gegeten. Laten we dan een snack doen.
Terwijl papa en maam zich verlekkeren aan churros, smikkelen wij aan stroopwafelrandjes. Die vinden we lekkerder.
Terwijl de meneer de churros maakt, praat papa wat met hem. Mama en Sylvain zitten klaar om te eten op het bankje even verder op. Ik leer wat over de verpakking en wat wat precies is. Dan vraagt papa wat ‘dat’ is. Ik kijk naar een nep-tulp in een blikje. Makkie dus, en ik zeg: “een bloem”. Terwijl ik het zeg kan ik mijzelf wel voor m’n kop slaan, want ik weet dat het een tulp is. Het kan dus veel specifieker en ik weet het gewoon.
Papa zegt: “fout” en ik herstel snel met: “tulp”. “Fout” zegt papa, “maar wel goed gezien…”
Nou ja, wat is het dan? Hij lacht en vertelt mij dat het een pen is…
Geschokt van het antwoord vraag ik papa waar je dan op moet schrijven. En terwijl ik het zeg zie ik de churros-verkoper een blik uitwisselen met papa. “Op papier” hoor ik van papa, maar ik zie dat de man in de kraam hetzelfde wilde zeggen. En nog voor ik kan vragen waar je dat dan kan kopen, zegt papa dat je dat ergens anders moet halen. Blij dat ik het niet vroeg, want het is al raar dat ze pennen hebben hier, maar papier bij een stroopwafelkraam slaat natuurlijk helemaal nergens op.

Tot mijn grote verbazing zegt de man achter de churros-kraam met een glimlach: “wil je er een hebben’? Ik kijk papa aan, maar meer dan een blik met een lach en het ophalen van zijn schouders krijg ik niet. Tja, hij leert mij het in dit soort situaties zelf op te lossen. Assertief als ik ben (wil zijn) zeg ik: “graag”. En voor ik het weet heb ik er een in m’n hand en zeg ik natuurlijk keurig dank je wel; papa staat immers naast me, maar ook zonder hem er bij had ik dat gezegd hoor.

Lang verhaal kort. Bij het eten komt Sylvain er achter dat ik een mooie tulp-pen heb gehad en wil er ook een. Tja, papa en mama vinden het sneu dat hij er geen gehad heeft, maar gaan echt niet terug om er een te vragen. Dat had ik daar moeten doen, of hij moet het zelf doen.
Maar dat kan je wel aan hem over laten… Nog voordat papa gezegd heeft: “dan moet je het zelf maar gaan vragen” rent hij naar de churros-meneer, wurmt zich door de rij mensen heen naar voren en staat 10 seconden later weer bij ons met pen. Respect hoor voor zo’n klein mannetje!

Vol enthousiasme, en mogelijk ietwat gestimuleerd door suiker, wordt er met mama gestoeid.

Van de hitte mogen we daarna even afkoelen in de fontein die telkens maar uit en aan gaat.

Lopen we langs een stel leeuwen…. Weet jij wie het mannetje en vrouwtje is?

De link is zo gelegd, we zitten dus even later te wachten op super lekker gemaakt vlees van het restaurant. Mama bestelt, papa blijft bij ons, dus wordt er een foto gemaakt, tja… dat heb je met papa.

En als we eindelijk thuis zijn mogen we elkaar schminken, wat we al heel lang wilden.

We nemen het heel serieus en het lukt aardig.
Na vanmorgen de musical Dolfje Weerwolfje gezien te hebben op tv, was de keuze simpel.
Kijk nou wat zus er van weet te maken, ik lijk Dolfje zelf wel! Goed he?

En dat is met geluid!

En Sylvain maakt een vlinder van Chloé, zelfs met wat hulp van haarzelf lijkt de vlinder helaas al overleden. Maar goed, oefening baart kunst…

Vlak voor we aan tafel moeten wil ik zelf een basis leggen voor wat nieuws. Helaas geen tijd om het af te maken, want we moeten eten en het is al laat. Maar het is gaaf genoeg voor Halloween…. beste scary. Goede oefening voor tegen die tijd dus. Wat een verschil met een lach en met een enge look he?