Omdat het zomervakantie is, heeft oma weer eens een leuk idee. Nu onze nichtjes en neefje ook mee kunnen, hebben wij een dagje vrij van school en gaan wij naar het sprookjesbos.

Niet helemaal in Kaatsheuvel, maar precies de andere kant op in Enkhuizen.
Papa en mama zijn er nog nooit geweest, dus we gaan er zonder verwachting of informatie heen.

Om 09:30 verzamelen we bij oom Pascal en tante Dunja, zodat wij niet helemaal naar Hilversum hoeven te gaan. Wel zo handig.

Om veiligheidsredenen is besloten om tijdens het rijden geen foto’s te maken. Het is een uurtje rijden met 5 kinderen en oma aan boord. Je kan je er wel wat bij voorstellen toch?

Bij aankomst blijkt het toch niet helemaal goed. Ik, Sylvain, heb per ongeluk in mijn broek gepoept. Iets wat ik eigenlijk al lang niet meer doe, maar als ik ziek ben en het loopt er uit, kan ik er ook niets aan doen.
De afgelopen 3 dagen met redelijk hoge koorts in de nacht maar met lichte verhoging overdag gewoon naar school gegaan. Vannacht een Sinaspril genomen, het voelde goed genoeg om mee te gaan. Ik laat natuurlijk niet zomaar zo’n dag van mij afnemen. En zelfs zo’n klein foutje maakt mij niet uit. Oma helpt mij door mij ad hoc schoon te krijgen, waardoor we toch weer snel lekker naar binnen kunnen.

Ook al vind ik een draaimolen erg leuk, deze keer sla ik toch even over, gewoon voor de zekerheid.

Al jaren zit hier het zwaard van Excalibur vast. Er is maar één persoon die het zwaard er uit kan halen, namelijk iemand met een echt rein geweten…
Nou, we gaan het zien!

Kiaran, heb jij een rein geweten?

Ai, ai, ai… nee, dus toch niet helemaal!

Imaer, ben jij zo onschuldig als je er uit ziet?

Mmmmmm helaas… ook vast wel eens iets gedaan dat niet helemaal pluis is…

Aelinn, wellicht lukt het je met je kracht… maar wellicht ben jij een echte prinses?

Mmmmm ook al niet… ik dacht dat het je zou lukken!

Zus, jij bent zo rein als een pasgeboren vogeltje toch?

Haha, dat valt tegen he? Maar van jou wist ik het… je bent een schat, maar ik weet meer…

Wat? Moet ik nu?

Ik weet zeker dat ik zo rein ben als een lief wit konijn… Maar ik ben niet gek, voor de veiligheid zeg ik gewoon dat ik er niet bij kan.
Ook niet leuk voor al die mensen die hier nog nooit geweest zijn, dan staan ze naar een lege steen te kijken… Nee, ik laat het voor wat het is, rein is fijn!

We weten niet meer wie we hier zijn, maar we vinden het gewoon te leuk om niet te doen.
Op volgorde van groot naar klein.

IJs, nou dat hebben we wel verdiend!

En dan is het snel weer terug naar de huisjes met allerlei verschillende sprookjes.

Best grappig zo. Je ziet heel veel sprookjes zo.
De huisjes zijn klein, maar de verhalen er achter groot en er is heel veel te zien en te horen.

Hele verhalen en soms zelfs muziek.

 

Oh, kijk oma, lekker eten!

En hier oma, deze lijkt op jou! Kunnen we hier ook van die mooie jurken en jassen bestellen?

He, het wordt hier groter… en ik zie veel groen.
Zal er water in de buurt zijn?

Ik denk het wel… Zus, kijk achter je!

Woehoe! Bootjes!

Ja, je ziet het goed, ook de kleinste mag zelfstandig in dit bootje… Woehoe, zelf sturen!

Even een mooie foto maken (met als doel om het te kunnen gebruiken als featured image ;o)
(dat is dus de foto die de blog toont op het overzichtsscherm van onze blogs, tja, als blogger moet je overal over nadenken)

Ok, als het fotomoment over is, blijven er eigenlijk altijd nog wel twee of drie over die nog even iets duidelijk willen maken aan jullie. Wat zal het deze keer zijn?

 

Oh, dat is handig, deze stad heeft ook een watertoren. Dat hebben wij ook in Zoetermeer.
Maar bij ons zit er geen oude schrijver in… zal het wel een watertoren zijn?

Niet in alle huisjes zitten voor ons bekende sprookjes, wellicht moeten we thuis nog even wat beter opletten bij het voorlezen…

Dit sprookje kennen we wel… Even langs gaan hoor.

Boeoeoeoe, dit is geen sprookje, maar een spookje haha.

Oh, ja, lekker, snoepjes!

Wow, wat gebeurt er nou?

 

Dat was even schrikken zeg… Snel verder naar een veilig huisje.

Dit huisje wordt zelfs bewaakt door een bewaker. Daar zijn we vast veilig.

Hij zei nog: “niet van het pad af, en vlug doorlopen”.
Dikke neus, we hebben betaald, we zullen alles zien!

Maar dan krijg je dus dit. Sta je opeens oog in oog met een wolf.
Zo heel boos lijkt hij helemaal niet, eigenlijk is hij best schattig. Mag ik hem aaien?

Na een super reddingsactie van oma zijn we weer veilig bij het volgende huisje.
En daar staan ze al op ons te wachten.
Sterker nog, ze staan op elkaar te wachten… maar dan letterlijk.

Een haan op een kat op een hond op een ezel… Waarom?
Ze staan naar binnen te gluren, laten wij dat ook maar doen dan.

Wie is dat nou?

 

Oh ja, nou je het zegt… hadden we kunnen weten.
We zullen beter opletten.

En dat moet hier ook, want deze magiër hier kan toveren.

Maar niet zonder hulp van zijn toverboek, goed dat Aelinn goed kan lezen, kan ze hem mooi even helpen.

Wil de echte Klein Duimpje opstaan?

 

Nee, die zijn te groot…

 

Kiaran! Je was al geweest. Als je raar kijkt herkennen we je heus wel hoor! Jij bent echt niet een klein duimpje.. zeker niet vergeleken met ons.

Het is niet expliciet uitgesproken, maar ik denk dat iedereen het er mee eens is, ik, Sylvain Delcour, ben hier de echte Klein Duimpje.

Binnen zien we nog wat mooie bouwwerken en als je goed kijkt op de achtergrond de schaduw van een vliegende heks.

En dan de ham-vraag van vandaag… wie is er een loser?

Nee, wij niet he Imie?

Nee, wij allemaal niet!
En zeker oma niet, want die heef het weer super voor elkaar voor ons. Weer een leuke dag met z’n allen, leuk!

Nee, nee, we zijn nog niet klaar! Er zijn nog heel wat ramen waar we door kunnen gluren.

En schoenen/sloffen/slippers om in te staan.
Deze keer van klein naar groot.

 

Kiaran, je steelt haar moment, wat een mafkees ben je toch… wij staan hier hard te lachen hoor!

He, hoor jij wat ik hoor?
Is het een kinderboerderij?
Ligt er iemand heel hard te snurken?

Kom we gaan kijken!

WOW! Het is een reuzenreus, echt groot! Stil zijn hoor, anders maak je hem wakker!

 

Time to glij!

Eerst ik, dan jij…

Nog heel even van de beestenboel genieten en dan gaan we echt weg hoor.

 

We zijn al laat… zo laat dat we het niet meer redden zonder te eten.
De Mac it is… Heerlijk met z’n allen nog even natafelen, gezellig met oma.
Ja, ze was er ook, maar vindt het lastig om foto’s te maken en er op te staan… tja… oma kan bijna alles, maar niet echt alles.

Wat ze wel goed kan is ons een super dag bezorgen, dank je oma, we hebben genoten!