delcour.nl - Tandartscontrole

Vanmorgen mogen wat later op school komen. We moeten namelijk om 08:30 bij de tandarts zijn!
En dat is altijd leuk, want dan krijgen we een cadeautje!

Maar, eerlijk is eerlijk, het is ook een beetje spannend!
Gewoon omdat je niet weet wat er gaat gebeuren en omdat we nooit zeker weten of papa nou grapjes maakt met z’n enge verhalen of dat het echt is en hij dan zegt: “zei ik toch!”.

Nou ja, we moeten maar zien. We stappen met z’n drieën in de auto. Drie ja, en niet vier. Mama gaat altijd een paar weken later dan wij, omdat zij altijd een behandeling krijgt van de mondhyena, nee mondhygymast, nee… mondhygiënist, ja dat is het!
Eigenlijk geen idee wat het is, maar wij zijn blij dat wij er niet heen hoeven, want school is leuker, dat weten we zeker.

Snel de auto in, want het extra poetsen kost ook tijd en we mogen natuurlijk niet te laat zijn!

Eenmaal aangekomen wil papa graag dat Sylvain eerst gaat. En niet voor niets…

Nou papa, als je niet wilt zeggen waarom, dan doe ik mijn mond niet open! Ga dan lekker zelf maar.
Maar gelukkig is onze papa een held en gaat hij gewillig liggen.

We krijgen er bijna niet genoeg van. Leuk om te zien en om eens foto’s van hem te maken.

Maar voor we het weten is hij al klaar. Hij heeft al weer goed gepoetst. Mmmm toch maar naar hem luisteren vanavond?

Nu is het dan echt de beurt aan Sylvain. Maar die heeft het nóg beter gedaan, want hij is helemaal snel klaar. Ze kijkt niet eens met haar haken, maar alleen met een spiegeltje. Mooi, recht, wit en goed. Die onderbeet die groeit er mogelijk nog wel uit.

Dan is het tijd voor Chloé. En nu wordt ook duidelijk waarom zij als laastst moest van papa.
Kijk maar eens terug naar ‘Ugh Ugh tand weg‘, een eerdere blog waar je kon zien dat ik met één hoest van papa mijn tand verloor.
De ander, die er naast zat/zit, die zit er dus nog. Wel erg los, dat dan weer wel.
Papa had al gezegd dat die er vandaag waarschijnlijk uit ging, omdat er geen tand meer onder zit en hem weg kan duwen. Mijn nieuwe tand is er namelijk achter gegroeid. Tja, dan kan je lang wachten natuurlijk.

De tandarts denkt dat hij er vast binnen een paar dagen uit valt. Maar als papa vertelt dat ik al 2 maanden aan het friemelen ben, besluit ze mij toch te helpen.
Ja, en dan lig je op eens niet zo lekker meer in de stoel!

Gelukkig is de controle zo voorbij, maar dan rommelt ze wat in haar lades, loopt ze zelfs even weg om wat te halen en smeert ze een of andere smerige zalf op m’n tandvlees.

Blèh dat is vies!

Als afleiding geeft ze mij een bakje. Maar ik het als snel door wat ik daar mee moet.
Elders doen ze er sambal in, maar deze dame geeft hem leeg… rara wat moet daar in.

En dan gaat het snel. Ze legt een doekje neer (en terwijl papa ‘voor het bloeden’ inslikt om mij niet bang te maken zegt Sylvain: “he, dat is net als een pleister”) en zegt dat ik recht moet gaan liggen.
Haar rechterhand gaat in een versnelling en opeens zegt ze, het is klaar.

Ik kan het niet geloven, maar papa herhaalt met serieuze stem: “Chloé hij is er al uit”.
Alsof ik net wakker wordt en niet weet wat er is gebeurd merk ik dat ze geen grapjes maken.
Maar waarom voel ik dan niets? En waarom zit mijn lip zo raar?

Als snel wordt het mij ook duidelijk…
Ik voel niets door die zalf en ik heb gewoon een opgerolde pleister in mijn mond.

Gelukkig legt ze uit dat die er na 15 minuten uit mag.
Het gaasje voor het bloeden dus toch! En het doekje onder mijn kin is gelukkig ook schoon gebleven.

Mochten jullie dit ook mee gemaakt hebben, is dat doekje bij jullie ook schoon gebleven of spuit er echt wel eens bloed uit?
Ik ken namelijk papa’s humor, maar die van de tandarts is nog onnavolgbaar voor ons.

Haar materiaal is in ieder geval niet om te lachen. Moet je zien!

Ze kijkt nog één keer of de goede tand er wel uit is en geeft aan dat ik uit de stoel mag.

Als je goed kijkt zie je mijn tand liggen.

We kiezen allebei een traploper als speeltje, maar ik kijk nog wel een beetje beteuterd. Niet van de schrik, maar omdat ik een rol gaas achter m’n lip heb.