Nou, hehe, dat heeft lang geduurd. Ik ben al ruim 4 en krijg nu pas mijn eerste auto.
Zoals jullie wellicht weten van onze vakantie in Egypte, wil ik super graag een auto hebben. Vandaag wordt mijn droom (lees: gezeur) eindelijk waarheid.

Als je dagelijks meermaals aangeeft dat je zo super graag in een ‘car’ wil zitten, moet het een keer waar worden. Fake it till you make it!

Papa en mama (en zus ook hoor) werden er al helemaal hoteldebotel van, maar ik weet hoe ik papa en mama bewerk. En, eerlijk is eerlijk, het is een oprechte en langdurige passie van mij, auto’s zijn m’n alles!
Toen ik het eenmaal in mijn ouders’ brein geprent had dat ik een echte auto wilde, hebben zij gekeken wat het kost. Zwaar geschrokken hebben zij mij medegedeeld dat ik het wel kan vergeten. Bij Praxis stond de juiste auto, maar 300 euro is echt geen grapje meer.
Oma trapte er ook niet in helaas, dus wat nu?

Nou, doorzetten en creatief zijn! Papa en mama zijn op Marktplaats gaan kijken of ze iets betaalbaars konden vinden.
En ja, beet! Maar de dag was bijna om en we moesten zus ophalen van haar feestje (in mijn ‘monster suit’ pak, zie blog). Maar, daar gebeurde het. Papa en mama vertelde wat zij hadden gevonden en toen ontstond er iets waarvan ik nooit had verwacht dat mijn ouders dat zouden doen: car sharing.

Er is al een app van zag ik, maar voor mij is het nieuw, een geniaal idee! Een auto die ik mag delen met mijn vriendjes, en… beter nog… dat we hem daardoor ook gaan kopen! Doel bereikt, beloofd is beloofd! Nu komen ze er niet meer onderuit, haha!

Wij dus de volgende dag naar Den Haag om te kijken. Een super gave car, maar… de afstandsbediening is kapot.
Ze willen hem gelukkig maken, maar moeten we wel een week wachten. Pffff wat duurt deze week lang zeg!

En dan is het eindelijk vandaag… Dé dag dat we meer moeten horen. En wat denk je? Precies, keurig een mail uit Den Haag.
Maar de inhoud is een stuk minder leuk. Ze kunnen de afstandsbediening niet maken tegen een bedrag dat zij het waard vinden. Ze maken de auto wel iets goedkoper, maar na overleg met ons car-share-team wordt besloten dat veiligheid op nr. 1 staat en dat we dus niet verder gaan met deze aanschaf.
AAAAAA ik dus weer bij af. Ik zet alles op alles om mijn puppy-ogen op te zetten. En het werkt, want papa en mama gaan weer zoeken.
Papa vindt een auto, overlegt met het team en er volgt een collectief ‘ja’. Woehoe, ik weer blij!

Maar dan, mijn grootste nachtmerrie (op enge clowns na dan) wordt werkelijkheid. Vlak voor papa op ‘betaal’ klikt, ziet hij dat er geen afstandsbediening bij zit… En daar hadden we al eerder mee te maken gehad, dus kan ik zelfs al voorspellen wat er nu gaat gebeuren.

Met schuldgevoel in zijn ogen gaat papa verder zoeken, mama helpt en zelfs het team geeft aan mee te willen kijken. Het gaat nu allemaal boven m’n pet, maar dat maakt niet uit, want ik heb ze voldoende gemanipuleerd en geïndoctrineerd om het los te laten.
En ja hoor, papa vindt er nog twee. Helaas wel iets boven budget, dus we volgt weer overleg…
De spanning is niet te houden… En? En? En? Papa, gaan we hem kopen?

Alsof deze enge droom niet erg genoeg was, volgt er geen antwoord. Ze weten het niet, want er moet natuurlijk wel overlegd worden.
Alle auto’s zijn te duur of niet goed… wat nu?

En dan, op eens, zomaar uit het niets, moeten we naar de wc en onze schoenen aan. We gaan weg.
Wat? Nee! Jullie waren auto’s aan het zoeken en als jullie in de auto gaan, staken jullie de zoektocht. Ik wil niet weg!
Maar dan wordt duidelijk dat we naar een winkel gaan waar ze auto’s verkopen. Hier staan ze uitgestald en kan je ze halen met korting.
Korting hoor ik vaker, dat vindt mama (en papa ook hoor) een heel mooi woord.

Een behoorlijke file en bijna 100 km verder komen we vlak voor sluitingstijd aan bij de winkel.
Wat een paradijs. In elke hoek, tot aan het plafond aan toe gevuld met leuke auto’s en motoren. Het kwijl loopt langs de rand van mijn mond, ik krijg er natte voeten van. Wat een mega coole super gave stoere autowinkel is dit zeg!

Hier een impressie.

En dit is niet eens alles!
Als we een poortje doorlopen komen we in de koopjes hal.
Zus, papa en mama hadden ook al een super grote glimlach op hun mond, maar in de koopjes hal worden die van papa en mama opeens nog groter…

 

Kijk deze nou, die is gaaf! Die hebben we online ook gezien, stoer he?

 

Hij kan hard én zacht. Maar is wel wat klein. Voor mij niet zo’n probleem, maar zus kan er niet goed in, en we moeten natuurlijk ook aan onze car-share-vrienden denken…

He, mam, kijk, in deze auto kan je samen zitten, dat is leuk!

Oh, en deze, die is gaaaaaaf! Mag ik daar ook even in zitten?

Even een accu in doen, want die was er uit gehaald.

En hij is zo groot dat zus er ook goed in kan zitten en die is al meer dan 1,20 meter!

In de winkel staan zelfs hele bussen, ook leuk.

Maar goed, daar kwamen we niet voor.

Ik ben er uit, dit wordt hem! Groot, mooi, stoer, leuk, gaaf, snel, precies mijn ding. Met muziek én aansluiting voor mijn iPhone, claxon, sirene, lampen achter, koplampen, lichtmetalen velgen, eigen nummerbord, rijbewijs, bon en garantie.

En zo geschiedde. Klein dilemma… hij past niet in de auto van papa. Helaas past de auto van papa ook niet in mijn auto, dus het is maar even proppen.

Maar we hebben het er graag voor over hoor, hij is zo mooi!

En als we thuis zijn, staat hij helemaal klaar met zelfs een strik er om, wow… zo hoor je een auto te krijgen!

Hop, rijden, fun, fun, fun, fun, fun, fun… hoe!

 

 

 

 

 

 

 

Gaaf he? Jaloers? Nou, dan moet je maar eens komen spelen bij mij.
Wat vraag je? Heef zo’n eigen auto ook een nadeel?

Ja zeker, want waar laat je hem?

Maar we gaan niet Hollands doen, het is gewoon één groot genot!
Hij gaat snel naar huize Bosschieter en huize Hulzebosch, maar ik ga nu eerst genieten. Als je iemand hoort toeteren, zwaai dan even, want ik denk dat ik het dan ben.