Na een drukke rustdag, staat er vandaag iets heel leuks en spannends op het programma. We gaan snorkelen! Met de boot mee, en vanaf het strand. Met 4 grote tassen en ook een vol beladen oma gaan we op pad. We moeten er vroeg uit, want de bus gaat om 08:00 uur weg.
We ontbijten voor de zekerheid maar even binnen, want met slaap in de ogen en de zon nog laag, voelt het toch nog wel wat fris.
Met wat energie kan er nog een soort van ‘gekke bek’ uitgeperst worden.
Ook het eten houden we simpel. En niet te veel, want je weet niet hoe het valt op de boot.
Niet veel later zitten we al weer op een grote en mooie boot, met oma natuurlijk.
En mama én oma.
En papa natuurlijk!
We moeten even wachten, maar dan gaat de motor aan en gaan we weg.
Koud van de kant af, gaat de motor af en vraagt een meneer of we een banaan willen.
Beetje rare vraag, maar we komen er snel achter dat je hier ook op een banaan kan zitten.
Tot ieders verrassing zegt bijna iedereen ‘nee’, behalve vier bikkels, waaronder mama!
En het gaat hard!
Beetje gemeen, want de meneer beloofde dat ze er niet vanaf zou vallen. En toch maakt hij een super scherpe bocht en trekt de banaan geheel omver. Sneu en koud voor mama. In plaats van filmen gaat papa snel met een handdoek naar beneden om te geven, want ze moet de hele dag nog mee.
En daar heb je ze weer, dolfijntjes!
Toch weer leuk om te zien, zo zie je ze nooit, en zo kom je ze meermaals in een week tegen.
Wat we nog niet tegen waren gekomen is een rustig, mooi, wit en warm strand. Kijk daar, daar gaan we vast heen, het ziet er uit als Paradise.
Eerst gaan we nog snorkelen, papa maakt zijn telefoon vast waterdicht om strak foto’s en video’s te kunnen maken.
En oma, die neemt het er nog even van.
Oh, we gaan nog verder weg dan we dachten. Zal het daar zijn?
Moet haast wel, want veel meer strand is er niet meer te zien. Zijn we zo niet aan de overkant van de Rode zee?
De kapitein houdt de boel goed in de gaten, de entertainer / filmer / fotograaf houdt ons bezig en schiet zijn materiaal.
De boot kan veel meer mensen aan, maar wij zijn met een man/vrouw of 20.
Wie de leukste zijn?
Duh, wij natuurlijk!
Oh ja, en oma natuurlijk (ze leest immers mee).
Vlak voor het strand strandt de boot. Is dat de bedoeling?
Ja hoor, gelukkig, het is bij het koraal waar we mogen zwemmen en snorkelen.
Mama, papa en Chloé duiken er in. Iedereen rilt en gilt, het is toch best wel koud. 23 graden lijkt warmer dan het is.
Veel mensen springen er gelijk weer uit, wij gaan nog even door.
Maar dan houdt mama het al snel voor gezien, waardoor Chloé twijfelt en ook de boot op gaat.
Helaas, want, zo vertelt papa later, als je er een tijdje in ligt wordt de kou minder… ik denk dat hij bedoelt dat je je lichaam dan niet meer voelt, maar ach, wat is het verschil? Hij gaat in ieder geval door en schiet de volgende beelden:
Hij vertelt later dat hij alle soorten koraal heeft gezien, heel veel visjes en dat de snorkel-meester wel erg wilde doorzwemmen, waardoor hij maar een paar foto’s en filmpjes heeft kunnen maken. Een school kleine visjes heeft met hem gespeeld, al vertelde hij dat hij met de visjes speelde… maar in de zee is het echt anders om hoor papa!
Leave A Comment