delcour.nl - Vakantie naar Egypte dag 3

Het wordt haast een ritueel. Heerlijk met z’n vijven in de zon ontbijten. Jasje mee tegen de wind, maar die is vandaag lekker rustig. Het is 09:00 uur, dus het mag nog wel. Lekker allerlei soorten (zoete) broodjes, vers gemaakt omeletje, crêpes, allerlei veel te zoete drankjes, water, thee, koffie, cerials met yoghurt, salade, wat je maar wilt, heerlijk!

We komen natuurlijk niet alleen voor het eten, we hebben vandaag een excursie geboekt. We gaan naar de sea scope boot. Dat is een boot met glas onder water, waardoor je onder water kan kijken naar het koraal en de visjes. Heel soms, als je heel veel geluk hebt, kan het zijn dat je dolfijnen ziet, maar… daar moet je niet vanuit gaan hoor.

Keurig op tijd worden we opgehaald met een kleine busc. Nog één hotel te gaan en dan gaan we naar het centrum van Hurghada omdat daar ook de haven is. Leuk om te zien, we zien de huizen die 40 jaar geleden als eerste hier midden in de woestijn zijn gebouwd door de overheid. Het is nu een zeer florerende stad geworden met aan de rand (langs de Rode zee) een veelheid aan hotels en resorts. Het centrum heeft nog wel iets weg van het oude Egypte, omdat het lang geleden gebouwd is nog zonder toeristen en er toch best veel mensen wonen.

Wanneer we aankomen zien we zon, zee, strand en wat boten. Het is hier ook fantastisch!

Die rare gele boten daar, dat zijn de boten met glas in de bodem, daar kunnen we vast visjes door zien. Ook al hebben we dit eerder gedaan, op Fuerteventura 2,5 jaar geleden, het is best spannend.

Zullen we eerst nog even genieten van het strandje hier?
Oh, we zijn niet de enige.

Zullen we daar mogen staan?

Ja natuurlijk mag dat!

De blog gaat over ons, maar papa en mama zijn er ook hoor. En omdat we niet alleen zijn, kunnen twee Nederlandse dames ook een foto maken van ons vieren.

Kijk, daar zijn we dan. Lekker op zee, klaar om visjes en koraal te zien!

Geen vis te zien nog, maar… de draaiende stoelen zijn ook leuk!

Kijk, omie zit ook lekker te genieten. Volgens mij vinden niet alleen wij het leuk dat ze er bij is, maar geniet ze er zelf ook van. Natuurlijk jammer dat opa er niet bij is, maar als ze er dan het beste van moet maken, dan doet ze het deze week wel goed.

Euh, zien we al wat?

Moet ik even helpen met kijken?

Mama, weet jij hoe lang het nog duurt voordat we vissen zien? Het is best leuk op deze stoeltjes, maar ons zijn visjes beloofd!

Oma, jij enig idee, het duurt zo lang…

En we zijn nog niet eens zo ver weg…
Visjes, visjes, waar zijn jullie dan?

Nog een keer kijken dan, goed dat we bij de Mac gister een verrekijker hebben gehad, handig!

Kijk nou hoe romantisch, het lijkt wel ‘Love boat’.

Oh, daar zijn ze, snel naar beneden… visjes kijken!
Het zijn wat veel foto’s, dus hier een overzicht van alle visjes. En geloof ons, het is de moeite waard!

Mocht je nou toch doorlezen zonder de foto’s te bekijken, ga dan direct terug, ga niet door start en bekijk de foto’s toch, want wij hebben geluk en zien een super gave verrassing!

Ja, als je stiekem verder kijkt, je ziet het goed, wij stonden er bij en keken er naar, en zij zwommen vrolijk langs en speelden voor onze ogen… DOLFIJNEN!

Nog even chillen en dan komen we aan land. Papa blij, want het zee-ziek-pilletje dat ze uitdeelden lijkt niet sterker te zijn dan papa… Leuk zo’n sterke papa, alleen nu is het wel even jammer voor hem. Gelukkig niet zó erg, als we hem even laten zitten met zijn ogen dicht, gaat het nog wel. Hij heeft het in ieder geval lang genoeg uitgehouden om alle foto’s en video’s te maken, thanks pap, stoer hoor!

Oh, als we het over video’s hebben, willen jullie deze zeker wel zien?

Nou dat kan, en ja, met dolfijnen!

Eenmaal terug in het resort heeft papa weer genoeg energie om ruzie te maken met de man die ons de wifi verkocht. Wij 10 euro per persoon (oma, mama en papa) betalen om te kunnen internetten. Het is natuurlijk geen Nederland qua snelheid en het bereik is alleen bij het zwembad en in de lobby, maar dat blijkt zelfs nog een leugen.

7 dagen onbeperkt blijkt bij reclamatie verrekend te worden met de uren van gebruik. Dat dat dan alleen het zoeken naar verbinding is willen ze niet geloven.

Maar, als papa zich boos maakt en wij van schrik weglopen omdat hij zich als geoefend onderhandelaar uit laat, lukt het wel. Wij zijn dan al lang omgekleed in onze zwempakjes, omdat we zo naar het strand gaan. Maar zo’n 20 minuten later komt papa weer thuis, ongehavend en met bijna al het geld terug. Hier zitten we nog even te wachten, maar dat duurt dus te lang.

Oh ja, we vergeten te vertellen dat we natuurlijk weer geluncht hebben. Ook al lazen we het voor vertrek al, de keuze is redelijk beperkt en als je moeilijk met eten bent (of je doet je zus na) dan eet je niet zo heel goed. Nu mag het in ieder geval even, vrees dat papa en mama dit niet de hele week gaan accepteren. Pasta met helemaal niets of met een beetje kaas, wel erg lekker!

Maar goed, zoals gezegd, wij staan klaar, dus papa krijgt een paar seconden om zijn zwemkleding aan te doen en dan gaan we naar het strand. Het is niet ver lopen en ziet er mooi uit. Hier een indruk van het strand met de verplichte foto’s.

Aan het eind nog even een kameel bewonderd, maar in badpak of zonder zwembroek aan maar met een handdoek om je middel is het niet fijn kameel rijden, we gaan maar naar huis.
Lekker douchen, even rusten en dan… tja weer eten. We eten wat af zo he?

Oh, oeps, het restaurant is nog niet open, wat nu?
Oma weet raad. Rummiecup biedt uitkomst!

Het is wel een kort spelletje, want 4 minuten later gaat het restaurant toch open. Ach, het idee telt hoor oma!

Nog even snel een impressie van de lobby, want het is een groot hotel, dus je mag dan ook wel wat werk maken van een grote lobby. En dat hebben ze gedaan hoor.

Mmmm dan komt de uitdaging. Hoe krijgen we het voor elkaar om weer pasta te eten zonder saus? Vrees dat het niet lukt.
Chloé krijgt het voor elkaar maar moet er wel wat anders bij eten. Sylvain krijgt gewoon saus, want dat vindt hij lekker, als hij zijn zus maar niet na doet.

Maar dan komt de uitdaging. Chloé mag alleen iets gaan halen, van diverse dingen een beetje en daar alles van proeven. De rest helpt haar met eten, maar proeven moet.
Wat denk je? Helpt een ober haar met een mega-toetje met van alles. Dat zagen ze niet aankomen he?

Pas op wat je mij vraagt, want ik ben een ritselaar, ik regel het wel, hier, pak aan, eten zullen jullie!

Euh, goed idee zus, maar ik heb al een bord vol toetjes!

En mama heeft het al op…

Oma heeft het ook al op, maar kan de verleiding toch niet weerstaan… En beloofd is beloofd, dus helpen doen ze. En ja, proeven doe ik dan ook natuurlijk.

We mogen lekker laat opblijven. Mama knipt en lakt onze nagels en papa vertelt over de oude Egyptenaren, sterren, het kompas, navigatie en het bouwen van piramiden.