Yes, vandaag is het weer eens lesjesdag. Jullie hebben het vaker gezien, dat klopt, maar de frequentie is verminderd en gaat nu per groep, niet meer voor alle klassen tegelijk.

Op zich niet erg, maar… als het zo weinig is en papa of mama kan die dag niet, heb je natuurlijk dubbel pech.
Mama was weg, dus die kon niet… papa had een gesprek en kon eigenlijk ook niet. Zeker niet de hele ochtend, want er was voor lesjesdag nog een ouder-bijeenkomst, maar sinds die niet meer in de avond zijn, is komen erg lastig.

Gelukkig was hij net op tijd voor de lesjesdag, zodat ik niet zonder ouder in de klas moest wachten tot het 14:00 uur werd.

Het is natuurlijk altijd leuk voor jongere broertjes of zusjes om ook te komen kijken, Sylvain stond papa op het schoolplein al op te wachten en vroeg aan juf of hij mee mocht. Gelukkig mocht dit, kan ik hem ook laten zien wat ik allemaal doe. Overigens ga ik ook mee naar zijn lesjesdag, altijd leuk om te zien hoe hij het doet en natuurlijk welke werkjes ik vroeger allemaal deed.

Nu is het een stuk ingewikkelder en mag ik op een tablet taal-oefeningen doen. Dat is natuurlijk altijd leuk om te laten zien.

Het nadeel van mijn werkjes is natuurlijk dat als je niet kan lezen het niet super leuk is.
Dan is een oefening waarbij je lichaamsdelen moet aanwijzen veel interessanter.
En dat geeft niet, want deze dames zijn erg geduldig met kleine broertjes en zusjes… ervaring?
Wel gaaf dat we mee mogen doen!

Ondertussen is wizkids Chloé met het keer-sommen-bord bezig en legt zo even de tafels neer.

Super geconcentreerd en bloed serieus…
Not!

Maar het komt af, en zelfs de ontbrekende stukjes worden professioneel gemaakt voor de volgende gebruiker.

Dan is het bijna einde en zitten het lichaamsdelen-oefening-clubje te kijken naar het handschrift van hun zus/vriendin/dochter (van links naar rechts).
Sylvain loopt er ook wat rond, maar is niet zo van het schrijven.

Leuker is het om te vragen aan papa of hij foto’s mag maken van wat hij ziet… Een heel ander perspectief, je ziet echt andere dingen dan normaal als je vanuit deze hoek foto’s maakt.

Kijk hier zie je, als je goed kijk, papa weer eens gek doen… Het zou bijna een foto-prijs waard zijn. Uberhaupt papa op de foto zetten komt niet vaak voor, maar op zo’n locatie in deze stand hebben wij hem ook nog niet gezien… Zou hij er vanuit gaan dat fotograferen Sylvain niet lukt?

En dan het perspectief wat je ook niet alledaags ziet. Hij wel, want dit is gewoon zijn uitzicht…

En de juf maakt natuurlijk ook foto’s, want ouders die niet konden komen willen ook graag wat foto’s zien. Maar de papa’s en mama’s die er wel zijn vinden het ook leuk als zij met hun kind op de foto staan… Tja, daar had Sylvain vast niet aan gedacht… Misschien volgende keer.

Want het duurt allemaal best lang, hij vond het al tijd om alvast zijn laarzen aan te trekken en te wachten tot wij komen.
En natuurlijk… dat moet op een bijzondere manier… het blijft toch een bijzonder broertje…