Na weken van zeuren, is vandaag eindelijk de dag dat Sylvain pannenkoeken kan eten bij vriendin Sanna. Een prima moment voor de zussen om een eigen plan te trekken.
Isabel heeft een paar dagen geleden een pasta-maker gekregen van de Sint, dus… Precies, dat gaan we doen!
Papa haalt ons op en de vader van Isabel en Sanna neemt Sanna en Sylvain mee. Er is gelukkig nog wel even tijd voor een knuffel en de uitwisseling van de pastamachine.
Twee dagen geleden heeft papa, op mijn verzoek, juf gevraagd of wij samen de voorbereidingen mochten doen. Van recept zoeken tot uitrekenen hoeveel van wat er in welke pan moet. Daarnaast zijn wij van plan ook de pasta zelf te maken. Tja, het is Montessori all-the-way.
Super gaaf dus dat wij vandaag samen aan de voorbereiding konden. En omdat het nu kan, hebben we besloten de peper te veranderen in een punt-paprika.
Verder ziet het er heerlijk uit, dus we gaan beginnen.
Onze chauffeur neemt ons mee naar de Jumbo.
Is de tas leeg?
Geef me je arm!
Ready?
Let’s go!
Mmmm papa is streng, we moeten echt alles zelf zoeken.
Weet jij waar de knoflook ligt? En de punt-paprika?
Ai, ai, de basilicumplantjes zijn op. Dat moeten we even vragen dus.
Duw jij of duw ik?
Het was even zoeken, en even wachten op het uitladen van de vrachtauto voor een vers plantje, maar we hebben alles, inclusief zelf uitgekozen toetje.
Dus kunnen we naar de kassa.
Snel alles op de band, hebben we echt alles?
Mooi, dan kan de kassa dicht en kunnen we afrekenen.
En ja, dat doen wij ook zelf natuurlijk. Papa is slechts chauffeur vandaag.
Maar ja, we heben wel alles in huis, maar hoe maak je eigenlijk pasta?
Nou, zo. Je pakt de pasta-maker uit de doos, zet hem in elkaar en begint te draaien.
Oh nee, toch niet… We moeten nog in zeer precieze verhoudingen bloem en water toevoegen.
Nou, dat kunnen we wel hoor, samen zijn we al 12!
In elkaar gezet, ingrediënten er in en slingeren!
Jammer dat de zuignappen geen grip hebben op deze houten tafel, maar gelukkig werken wij dagelijks samen…
Lijkt het al iets? Moeten we dit echt eten?
Oh, kijk, kijk, kijk! Resultaat!
We missen een ingrediënt… Geduld!
En samenwerking, maar dàt hebben we al!
Woehoe, we hebben te vroeg gejuigd, het kan nóg mooier!
Te mooi om niet los te laten drogen.
En tijdens het drogen kunnen wij mooi de punt-paprika snijden en de pitjes weggooien.
Zeg, Isabel, weet jij nog waar we waren?
Zullen we even op ons lijstje kijken?
Gelukkig van juf Mariola ook een kopie van haar receptenboek meegegeven, want om eerlijk te zijn waren we nog niet helemaal klaar…
Maar goed, wij zijn wel klaar, alles is gehakt, geknipt en gesneden en zit voor je het weet weer in de pan.
Om het maar eens in het Engels te zeggen: “We are so proud of ourselves!”. Kijk nou hoeveel en hoe mooi!
Ja, dit is nou zo’n moment waarop we poseren. Papa schiet jij even een plaatje? (alsof we dat moeten vragen aan hem)
Mooi op het bord, lekker in de mond en ook nog gezond.
Je kan ons boeken als je wilt!
Dag juf Mariola, papa’s, mama’s, zusjes, broertjes en lezers… Wij gaan even genieten van ons werk!
Ojee, ojee… er zaten ook bijdehandjes in!
Meanwhile in Berschenhoek…
Pannenkoeken, Sanna en Sylvain.
Super gezellig!
Riep iemand?
Oh, aandacht… daar weet ik wel wat op.
En het is echt lekker, en ziet er nog mooi uit ook!
Maar ook hier moet gewerkt worden, want eten kunnen we best zelf.
En zelfs aan het toetje is gedacht.
Het was weer een top-avond, voor alle vier.
Dank alle papa’s, mama’s, elkaar, onszelf en in het bijzonder juf Mariola die significant heeft bijgedragen aan het succes.
Leave A Comment