delcour.nl - Mijn eerste turn-les

Mijn eerste turn-les

Na maanden van zeuren is het eindelijk zo ver. Een proefles turnen vlak bij ons huis.

En niet alleen turnen is leuk, ik mag ook nog laat op blijven, want het begint pas om 19:00 uur! Gelukkig is het vertrouwd, want, naast dichtbij, is het ook nog een min of meer bekende turn-meester, Rens. Mama werkt samen met zijn papa en hijzelf is geen onbekende in de turnwereld, precies goed om mij les te geven dus.

Hoe ziet zo’n turnles er uit vraag je?
Goede vraag!

Nou, ook al is het dichtbij, eerst schoenen aan.

En met korte broek en T-shirt, samen met papa, richting de Jumbo lopen.

Maar natuurlijk gaan we niet naar de Jumbo… vlak er voor zit een gymzaal waar de les wordt gegeven.

Het lijkt erg op de gymzaal op school, maar deze is wel heel groot hoor!
Eigenlijk te groot voor mij… ik sta er wat verloren bij. Papa zei dat hij er wel was, maar niet was… Gelukkig was er een lief meisje dat naar mij toe kwam om mij een rondleiding te geven, zodat ik wist waar wat was en niet meer alleen was. Even was de spanning weg.

Als de spullen klaar liggen en de zaal in tweeën is gedeeld door een grote wand, moeten we gaan zitten.
Na een korte uitleg over het tik-spelletje ‘iemand is hem niemand is hem’ begint iedereen door de zaal te rennen en schiet de blinde paniek toe…

Spontaan begint er zout water uit mijn ogen te lopen en schiet mijn hand comfortabel in mijn mond.
Snel droog ik mijn tranen en probeer mij te herpakken.

Gelukkig heeft Rens drie super lieve hulp-juffen. Eén ervan ziet mij en neemt passende maatregelen om mij super snel weer op mijn gemak te krijgen en zelfs lol te geven. Hierdoor ontdooi ik snel en ben ik door. Dank je!

Maar dan… na een korte uitleg begint het echte werk. Om makkelijk te beginnen, starten we met een back-flip (als het zo heet).
Gelukkig eerst de sprong en val oefenen.

Eén, twee…. hopsa!

Bij de rode mat moeten onszelf tegen de mat gooien om te oefenen met vallen (veiligheid boven alles).

Als we ons dan veilig voelen, dan gaan we voor het eggie.

Lastig fotograferen… Maar papa weet raad!

Toeval? Nee hoor.

Nou, dat kan ik al, is er nog meer?
Oh ja, ringen, leuk!
Even uitleg en dan snel hangen.

He, ik kan er niet bij!
Haha, nee hoor, kijk maar hij doet het voor. We moeten gaan staan met de handen omhoog, zodat zij de ringen kunnen stellen, zonder dat hun handen in de ketting vast komen te zitten.