delcour.nl - Super goed zwemmen en Kerst-apfelstrudel en spontaan logeren

Het lijkt een rare combinatie in de titel, maar het wordt vanzelf duidelijk.
Vanmorgen vroeg (06:30 uur) stonden papa en ik op om op tijd op zwemles te zijn.

Beiden een banaan in de mond en in de auto. We hebben even de tijd nodig, want na het uitkleden moet ik me weer helemaal aankleden. Ik mag 17 december afzwemmen voor mijn C-diploma, maar ben qua les al bij zwemvaardigheid 1. Onze zwemschool is wat strenger dan anderen, ik zal wat laten zien van de les van vandaag.

Laten we beginnen met een schoolslag. De kleren zijn al uit, want dit is de tweede les al. Zwembril op de neus, want mijn hoofd moet onder water.

Daarna gaan we eerst in slow-motion netjes borstcrawlen, zodat we goed aan de meester laten zien hoe de techniek moet.

Pas als hij tevreden is mogen we het sneller doen. Gelukkig mogen we dat, maar eerst moeten we nog even met een blokje laten zien dat wij onze arm die ‘rust’ niet mee de diepte in laten gaan. Gelukkig gaat dat goed en mogen we op tempo. Overigens is ‘we’ hier mijn school- en zwemvriendin Elize met wie ik mij 6 dagen vermaak. Hier dus borstcrawl op tempo:

En… vandaag voor het eerst ook les op de duikplank. Wel vaker van geweest, maar nog nooit les op gehad. Lastig als je niet mag doen wat je wilt… we moeten twee stappen maken, een hup doen en dan een hup met twee voeten… Het voelt niet logisch, we kunnen toch ook gewoon springen?
Nou ja, zij zullen het wel weten, we proberen het gewoon.

Tot slot een duik. Helaas was papa te laat bij de eerste duik, want die was nog beter, wel dieper en zonder dat de andere meester er voor ging lopen… maar toch.

Daarna snel naar huis, noodles eten en klaarmaken voor het feestje van Isa… tja, ik heb een druk leven.

Ondertussen zijn mama en Sylvain natuurlijk ook wakker. Wat moeten zij nou weer doen vandaag? Ze moeten zich toch ook vermaken na het brengen en voor het ophalen van mij?
Nou, ze zoeken het maar uit, ik heb een feestje, ze komen er vast wel uit.

Nou zus, dat doen we zeker! Kijk eens wat een beer?

Wij zijn lekker apfelstrudel gaan eten bij de Intratuin.
3x raden wat je daar ziet…

Eerlijk gezegd zagen wij dat ook niet aankomen, maar het was Harry Potter-dag.
Genoeg over enge dieren en mensen met rare brilletjes, snel de trein in, want dat vind ik het leukst.

Wat zeg ik nou, ik vind de trein het leukst, ik wil niet op de foto in deze stomme slee!

Oh, dit is dan wel weer mooi gedaan!

En deze is ook mooi, gewoon een hele berg met sneeuw!

Je zou er honger van krijgen. Gelukkig hebben we kroket met brood…

En, jawel: apfelstrudel!

Als dat op is gaan we naar… precies, de trein terug! Te leuk om te laten.

Niet alleen een leuke dag, ondanks dat zus er niet bij was, maar ook nog super mooie sloffen!
Weer geen saaie dag!

Hoooo stop de persen, stop de blogger!
We waren toch iets te snel met de afsluiting…

Papa en ik gingen samen zus halen van het verjaardagsfeestje waar zij was, en daar werd ik uitgedaagd.
Omdat de zus van mijn vriendje Kasper, Cato, ook uitgenodigd was, kwamen Kasper en ik elkaar tegen.
Op mijn vraag of ik mee mocht naar Kasper, terwijl ik vast plaats nam in de bakfiets van zijn ouders, werd ik uitgenodigd.
Papa nam mij nog even mee naar de auto, maar toen bleek dat het echt mocht, vloog ik naar Kasper terug, sprong ik in de bakfiets en ging meer naar zijn huis.
Eerst even shoppen, maar daarna lekker samen spelen. Tja, van het een komt het ander… en als je alles leuk vindt, lekker vindt en durft, eet je voor je het weet mee. En na dit een, zo zei ik al, volgt het ander en gingen we ook maar samen in bad. Tja, weet je, we doen gek, we maken er gewoon een logeerpartijtje van. De papa’s en mama’s kijken verbaasd toe, maar wij snappen niet waarom, het is toch leuk?

Zal ik laten zien hoe leuk leuk is? (met dank aan mama-Kasper voor de foto’s)

Maar eerst tonen we hoe papa en ik zus tegen kwamen bij het feestje…

Ondertussen in Pijnacker… Kasper, zijn broertje Hugo en ik bij een niet nader te noemen supermarkt.

Een mandje hebben wij niet nodig, vele handen maken licht werk!

Maar nu mag mama-Kasper het even vasthouden, eventueel met zijn zus Cato, want wij gaan even kijken of er ook drie mannen en één hamster in de auto kunnen.

Nee, dit zijn geen gephotoshopte foto’s, kijk maar:

Gelukkig hebben we het huis gevonden en daarin staan allemaal speeltjes, woehoe, aanvalluh!

Dan komt de vraag of ik wil blijven eten, nou ‘duh’.
Ik hoop dat papa en mama mij niet missen, maar ik blijf dus mooi eten!

En we hebben geluk, we eten worstjes op brood, maar wel met rauwkost hoor.
Mag ik naast Kasper zitten?

Jullie kennen mij, zelf en thuis zou ik het nooit doen, maar als iemand mij uitdaagt moet ik de familie-eer verdedigen en laat ik mij van mijn gekste bek zien.