Opa uitstrooien

Blog 999, en bijzonder getal voor een bijzonder moment van een bijzonder persoon… Opa.

185 dagen geleden is hij helaas overleden, vandaag strooien we hem met z’n allen uit.

Na 45 jaar huwelijk met oma, 46 jaar gelukkig samen en 44 (42)  jaar met kind(eren) gaan we met de hele familie terug naar de plaats waar hij met zijn vrouw en kinderen jaren lang week in en week uit liep om (hond) Olaf uit te laten… Het bos de Laage Vuursche.

En niet zomaar op een plaats, maar precies op de plaats onder de boom waar hij zijn kinderen herhaaldelijk vroeg of zij nog wisten welke naaldboom als enige zijn naalden wel in de herfst verliest… Precies die boom, en hij, samen voor eeuwig.

 

Ondanks deze droevige gebeurtenis, nemen we jullie graag mee in de dag.
Oma woont best mooi, maar niet in het bos, dus we moeten eerst de auto in.

En na een stukje rijden, moeten we er ook weer uit.

En dan staan we opeens in een super mooi stuk bos.
Voor ons niet onbekend, want wij hebben hier met opa en oma vaker gepicknickt. Het is gewoon mooi, kijk maar.

Lijkt heel rustig, maar dat is het niet, want… wij zijn er!

We zijn er bijna…

Hier is het, dit is ‘m.

Maar ja, nu we er zijn, kunnen we niet meer terug.
De oudste telg maakt de urn open, oma mag eerst…

Maar we mogen allemaal, want we doen het samen.

Mooi verdeeld he?

Omdat opa best zwaar is, krijgen de kids een eigen bekertje.

Het is eigenlijk best mooi.

Van dichtbij is opa toch niet goed te herkennen, jammer, we hadden hem graag nog een keer gezien.

Nou, dan zoeken we wat mooie plekjes voor hem uit. Beetje hier…

beejte daar…

Ieder doet het op z’n eigen manier.

Ieder op zijn eigen plek.

 

Heel secuur…

 

Of iets minder secuur…

Maar zo ontstaan er wel mooie opahoopjes.

En soms lijkt het zomaar, maar wordt er bewust gewerkt aan een bijzondere kerstboom.

Papa mocht ook hoor, hij was al geweest, maar hij vond het wel erg lastig om opa uit te strooien én foto’s te maken.

Nou lijkt het een leuke bezigheid, maar dat is het natuurlijk niet. Waarom moet oma huilen dan?

Wie wil er nog meer?

Jaaaa, nog een keer!

Maar het laatste restje is natuurlijk voor oma.

Het resultaat is prachtig. Precies zoals hij het wilde.

Het is ook gewoon een mooi plekkie toch?

 

Kijk nou toch!

 

Maar ja, er is een tijd van komen en een tijd van gaan…

 

Het is gewoon goed zo, vredig, vertrouwd en rustig, een mooie plek voor opa.

 

 

Zo’n bijzondere en mooie dag sluiten we natuurlijk met z’n allen samen bij oma af.
3x raden wie het nieuwe hoofd van de familie is, kijk maar op de grote stoel voor aan op de foto.