Zo, nu gaan wij even wat super gaafs laten zien. Niet alleen de super leuk georganiseerde Halloween in Zoetermeer, maar ook de super mooi gemaakte Halloween-pakjes voor ons.
Eerst even een shoutout, props en credits voor de maker van de pakjes. Je raadt het al, oma. En niet zomaar een oma, onze oma!
Ook wel bekend als OmaCoby. Met haar eigen kledingmerk-teken.
Soms maakt ze iets af wat als half-fabrikaat in de winkel hing, zoals dit batman pakje zonder lampjes…
Oma tovert er dan dit van:
En soms maakt ze wat vanaf scratch, zoals de cape van Chloé.
Weet je wat, we laten het je wel even zien.
Maar goed, dat was alleen nog maar de pas-sessie bij het ophalen afgelopen woensdag.
Thuis hadden we donderdag nog een pas-sessie en fotoshoot
Maar vandaag, vrijdag, is het pas griezel dag. Wij zijn helemaal in Halloween, zelfs de voordeur is versierd.
En het griezelige is dat onze huis-spin het direct gebruikt als echt web… scary he?
Maar toegegeven, het is onze eerste keer om trick and treat te doen, dus we gaan eerst even bij de buren oefenen… Sylvain trekt de stoute schoenen aan en belt aan… Maar ja, het is nog licht, dus we komen niet verder dan een gezellig babbeltje.
Dan maar snel de auto in, op weg naar de Dorpsstraat.
Eenmaal aangekomen zien we het snel donker worden, en dat is maar goed ook, want die lampjes zitten er niet voor niets!
Dan begint het… Halloween is een feest voor echte helden, want voor een snoepje moet je wel wat doen.
Eigenlijk is het niet zo eng, maar meer een typisch geval van wennen.
Het is wel leuk om te horen dat we bijna onophoudelijk ‘ooh’ en ‘ahh’ horen om ons heen, ‘wat een mooie pakjes’ en ‘kijk nou wat gaaf’.
Leuk, maar ook vermoeiend.
En waar kan je dan beter tot rust komen in de leukste en lekkerste ijssalon van Zoetermeer: Zuliani’s Gelato. Heelijk ijs. En leuk om een ondernemer te zien die bij onze papa in de klas gezeten heeft. Moet hij het goed gedaan hebben, want deze ijssalon loopt als een heks!
Buiten bij de beelden voor De Zoetelaar even wat foto’s maken, de pakjes mogen er zijn, maar wij natuurlijk ook!
Ok, ok, ik zal het nog eens laten zien, de voor- en achterkant.
En de achterkant en… he, een snoepje, ik ben weg!
En zo is er heel wat gegraai… snoepje hier, snoepje daar, woehoe!
Soms buiten in het donker en soms binnen in het licht, maar altijd even eng en even lekker.
Bij het museum van Zoetermeer vonden papa en mama het wel een mooie achtergrond voor wat foto’s om oma te bedanken met het tonen van het resultaat van haar creatieve geest en bijzonder oog-hand-combinatie.
En zo ziet het er uit als je bij een groot eng gebouw moet aanbellen… gelukkig is het nep, net zoals alle andere enge dingen hoor.
Maar soms twijfel je toch even… zal het nou niet toch echt zijn?
het begint al laat te worden, want de heksen hebben duidelijk ook honger gehad en de snoepjes opgegeten.
Maar als je goed zoekt, is er nog wel een winkel die wel genoeg snoepjes op voorraad heeft. Mag ik pakken? Yes, woehoe!
Met slechts een minimale verlichting van de (halve) maan lopen we naar de auto.
Thuis ziet Sylvain nog één kans… de achterburen en tevens leukste oppas die er is.
Maar deze keer moeten we zelf oppassen, want er is niemand thuis.
Jammer… maar gelukkig hebben we snoep genoeg.
Wat een mooie ervaring, wat leuk en gaaf en wat zijn we toch een schatjes in die mooie kleding. Dank je wel oma,
Maar ook dank je wel Zoetermeer, dank je wel ondernemers, dank je wel mama, dank je wel papa.
Wij zijn blij… en moe… en gaan nu slapen.
Wel truste!
Geweldig:-).❤️❤️❤️