Ok, ik was wat warm de afgelopen twee nachten. Vooral op mijn romp, want eigenlijk had ik zelf nergens last van. Papa en mama hebben het wel gemerkt, maar omdat ik niets zei…

Je, hoe moet ik het dan duidelijk maken, ze voelen het toch?
Maar na twee nachten vond ik het wel welletjes, en besloot ik het anders aan te pakken. Eenmaal op school besloot ik alvast voor aan te kondigen dat ik moest spugen.
Even later heb ik verteld dat ik al gespuugd heb… haha ze hebben niets kunnen vinden.

Omdat ik er zo ernstig bij keek, hebben ze mama gebeld en mij neergelegd. Toen ik ook nog koorts kreeg hebben ze maar opnieuw gebeld en is papa in de auto gesprongen.

Toen ik hem aan zag komen, ik zat op het bankje bij de hoofdingang, rende ik naar hem toe zoals hij dat altijd zo leuk vindt.
Zoals een jonge hond, maar goed, als hij dat leuk vindt…

Eenmaal veilig in zijn armen, vertelde ik dat ik moest spugen. En omdat papa mij kent (en ervaring heeft met mijn zus) had hij een spuugzakje bij zich. Nou, ik moest moeite doen hoor om er een kloddertje in te krijgen… Was het ook nog een literzak (zo’n hersluitbare van Ikea). Nog even gehad over mijn dreigingen met beperkte daad en toen konden we op weg naar huis.

De reis ging snel, want ik werd enkele momenten na het instappen al thuis wakker. Papa legde mij op de bank en vroeg of ik wat wilde hebben… Nou, het was te lullig geweest om nu niets te zeggen. En ondanks dat er nu een klein zakje (ook van Ikea) bij mij lag, moest ik toch mijn trots laten zien en besloot de hele zak vol te spugen.
Maar daar ging er wat mis… Een deel bleef hangen en ik moest hoesten, spugen, slikken en ademen tegelijk. Mijn reactie was perfect. Ik sloeg de zak uit de handen van papa, haalde diep adem en spuugde langs de zak, over mijn kleren via het kussen zo op papa’s shirt.
BINGO!

En dus… tijd om te douchen.
Maar omdat alles er uit was, voelde ik mij super. Heerlijk heet gedoucht, waardoor ik niet alleen een fris gevoel had, maar ook een energie van hier tot ver weg.

Eenmaal fris en in schone kleren beneden was het tijd om even mama via de Whatsapp te laten zien dat ik weer beter ben.
Papa vroeg nog of ik naar school wilde… ik wilde wel, maar ik mocht niet! Jammer!

Nog even wat gekke foto’s met papa en dan maar spelen, wat moet je anders. En warempel, ik mocht gewoon op de iPad, lekker op de bank… heerlijk is dat toch, ziek zijn!

Ondanks mijn gevoel, was ik eigenlijk toch wel moe… De rest van de dag maar even heerlijk op de bank gehangen.

 

En dan is het al weer een dag later… Vrijdag, en ja, als ik dan toch thuis blijf, weet Chloé er weer een extra dagje vrij uit te slepen voor zichzelf. Papa is er toch, mama werkt thuis, dus dan maar allemaal thuis. Zus zou mij helpen… Heeft ze ook gedaan hoor, maar die iPad is en blijft toch wel leuk!

Maar goed dat ik zo moe was…

Eigenlijk meer dan dat, ik had ook hoofdpijn. En je zou zeggen dat een koud doekje dan helpt. Papa weet dan altijd precies op het juist moment een foto te maken… leuk hoor pap!

Moe, maar dankzij een pil toch goed de dag door gekomen. En omdat het eigenlijk wel goed ging, mocht ik mee naar de Makro. Alleen thuis blijven is niet zo mijn ding, en wij moesten nog wat chocolade halen voor de juffen die mij al die tijd hebben geholpen met mijn vieze broeken… Niet meer nodig, want ik ben zindelijk!

Maar pfff wat is die winkel groot!

Na een tijdje heen en weer gegaan te zijn, kwamen we bij de food-afdeling, altijd wel iets te proeven… gelukkig een droog stukje brood.

Nou wil ik niet zeggen dat het brood niet goed is van de Makro, maar toen de tafel werd gedekt voor het avond eten thuis en ik aan tafel ging, was op eens de pil uitgewerkt en besloot ik het slokje water en het stukje brood terug op tafel te leggen…
Deze keer zonder mijzelf te bevuilen, en dus… naar bed!
Morgen weer een dag (wat later logeren bij oma werd, wat mij direct genas, maandag weer naar school, niets aan de hand!)