Omdat je maar één keer 4 jaar wordt, vieren we het twee keer. Logisch? Jazeker, want het is zo leuk, iedereen wil er bij zijn.

Na mijn feestje met mijn klasgenoten, is het nu de beurt aan de familie. En ook al kan helaas niet iedereen, we maken er toch een leuk feest van.

Speciaal voor mij heeft Da Yima (tante Sally) een taart gemaakt met….. jawel…. Spiderman!
Mijn grote held en favoriet.

Ik kan wel weer alles laten zien van binnenkomst, schoenen uit trekken, cadeaus uit pakken, wachten op de volgende en dan weer doorgaan…
Maar ik denk dat het voor jullie leuker is om te zien hoe de taart er uit ziet en hoe wij die gaan verorberen.

Natuurlijk mag het zingen niet overgeslagen worden, maar ook weer niet alle liedjes, want als je het echt leuk vindt om lange video’s te kijken, moet je maar op het vlogkanaal van mijn zus kijken. Die zijn leuk, maar ook vaak lang… (die van mij zijn ook leuk, maar niet zo lang, dus ook even kijken he!)

Om een kort verhaal niet nog langer te maken, hier de taart zoals ie er uit zag voordag hij in onze buikjes terecht kwam.

Het enige wat papa en mama nog gedaan hebben, is er een kaarsje opgezet… en dan met de eer strijken… nou ik weet wel wie hem gemaakt heeft hoor!

Nou, ok, het sterretje is ook van papa en mama.

En dan is het toch echt het moment om te gaan zingen… doe je mee?

 

Nu het kaarsje uit is, moet de taart toch echt aangesneden worden.
Maar hoe deel je zo’n mooie taart in stukjes, zonder hem kapot te maken?
Erger nog, hoe zorg je ervoor dat mijn grote held Spiderman niet in stukken gesneden wordt?
Wat zeg je? Niet? Gewoon doorsnijden?

Echt? Zeg je dat nou echt?
Ja, ik weet ook wel dat het niet als geheel in mijn mond kan, maar het is toch zielig! Zo’n mooie Spiderman, mijn held… Sure?

Boehoe! Moet je zien wat er van over is, de taart is er nog, maar mijn held is in stukken gesneden.

Ik verlos hem snel uit zijn lijden, even doorzetten met mijn kiezen en dan is zijn hoofd weg, dan heeft hij vast geen pijn meer.
Oh, hij smaakt overigens erg lekker, ik wil nog wel een stukjes… Die arm, zal hij die missen?

En terwijl zuslief samen met papa de taart verder snijdt, deel ik snel uit, want ik wil meer taart eten!

Mijn grote nichten houden de boel goed in de gaten, terwijl de oudjes niet kunnen wachten.

Precies, dat zeg ik… oma kan ook niet wachten…. Maar goed de taart is ook zo lekker!

De rest van mijn verjaardag was ook erg leuk, dank allemaal.
Ik zal jullie blog-lezers alle gesprekken en onderwerpen besparen. En al zou ik het willen vertellen, veel onderwerpen waren zo saai dat ik het niet meer weet en de andere helft weet ik niet omdat ik lekker aan het spelen was… ofwel lekker binnen, ofwel heerlijk op de trampoline.
Kom op, doe mee, het is feest! Lang zal ik leven in de gloria…