Een bril of geen bril, dat is de vraag

Chloé houd die iPad toch eens niet zo dichtbij… Chloé, denk om de afstand! Chloé, wil je een bril of zo?

Dat, en in nog veel meer van dergelijke opmerkingen, krijg ik dagelijks naar mijn hoofd. Ok, ok, ik moet toegeven dat ik ook veel achter de iPad zit, maar hoe kan ik alles van Enzo Knol, Meisje Djamila, Onnedi, Rutger en Bibi zien?

Maar goed… door die opmerkingen van papa en mama, en omdat mama haar lenzen toch moest ophalen, mocht ik vandaag een oogtest doen.

Dat klinkt spannend, en dat is het ook wel een beetje…

Tenminste… heel even, want daarna blijkt het enorm mee te vallen.

Even zoeken hoe je hoofd er in moet, maar…

als je het eenmaal door hebt, zit het eigenlijk best lekker.

Maar wat gebeurt er allemaal aan de andere kant?

Ik kan het niet zien, maar deze keer kan papa mooi foto’s maken en kan ik, samen met jullie natuurlijk, meekijken in mijn eigen ogen.

Wat? Is dat mijn oog? kan je dat zo zien? Moet ik daarom zo stil zitten?
Kijk nou hoe gaaf!

Maar… stil zitten en niet knipperen, het is lastig, maar he… dat kan ik wel hoor!

Van een afstandje ziet het er zo uit, best leuk.

Wat ook leuk is, is de uitslag.

Eén oog heeft ongeveer een kwart plus, en het andere oog een kwart min. Maar… Omdat ik nog jong en flexibel ben accomoderen mijn ogen zich, net als andere jonge mensen, snel. Daarom is een goede meting niet te maken. Alleen indicatief werkt het, en deze indicatie valt mee. Ok, er zit nog wel een cilider in, waardoor het slechtste oog -/- 1 wordt, maar dat is nog geen alarm om naar een oogarts te gaan.

Voor je je afvraagt hoe een oogarts dat dan wel kan meten, dat kan hij/zij heel makkelijk, namelijk door de accommodatie spier in het oog te verdoven. Klinkt eng, maar het gaat met druppeltjes, waardoor je alleen kijkt zoals je oog ontspannen is en je dus niet bijstelt. Die meting geeft aan hoe je ogen er echt aan toe zijn. Maar… daar hoef ik niet heen, want de uitslag is niet slecht genoeg.
Ik zal wel opletten dat ik niet zo veel zo dichtbij kijk, want nodig is het niet. En… ik moet het in de gaten houden, dus als je mij ziet en ik knijp raar met mijn ogen, heb mijn boek of iPad te dichtbij of ik zie het gewoon niet, zeg het dan aub tegen mij, dan ga ik naar de oogarts… Al doe ik dat liever niet, want ik wil geen bril… Ik zie aan papa dat het niet altijd even handig is, zonder is toch iets makkelijker… Later als ik groot ben is het vast anders, maar nu… liever nog even niet.