Nou ja… Knorretje… zeg maar gerust Knor!
De oplettende volger kent deze Knor nog, want hij is al eens eerder onderwerp van een blog geweest.
Deze keer mag hij mee eten, want eten doe je nooit alleen.
Bij het naar beneden gaan zag ik hem staan en dacht, laat ik eens wat liefs doen voor hem, gewoon even een aardig gebaar. Ik neem hem mee en dan mag hij naast mij, op mijn stoel, gezellig mee eten. Gewoon omdat het kan.
Leuk he, zijn wij samen?
Hij een hapje…
Ik een hapje…
Eerlijk zullen wij alles delen. Gezellig toch?
Gezellig hoor!