Privé zwemles

Zoals jullie weten zwem ik al even en heb ik mijn A-diploma al lang. Sterker nog, ik mag 12 maart afzwemmen voor B.
Maar, in tegenstelling tot wat men vaak denkt, bij mij komt ook niet alles aanwaaien en moet ik ook wel eens wat extra’s doen.

De laatste weken heb ik wat meer moeite met de diepte in duiken, zeker als ik naar de bodem moet. Waarom is mij niet duidelijk, maar het lukt gewoon niet. Ik denk dat het geen angst is, maar iets functioneert niet zoals ik wil en zou moeten.

Mijn ouders denken dat het te maken heeft met de angsten die ik de laatste weken extreem heb, namelijk dat mijn papa en mama dood gaan. Zo erg dat ik niet alleen wil slapen en niet van ze weg wil zijn.
Terwijl zij zich bezig houden hier een oplossing voor te vinden, want ik weet dat het onzin is, maar daarmee is de angst niet weg, en zowel juf als de zwemleraar inlichten, maak ik mij daarnaast ook zorgen over hoe ik nou toch die hoekduik kan maken.
Papa is het niet gelukt twee zondagen geleden. Duiken lukte wel, maar die hoekduik….

En daarom vandaag een privé-les van een van de eigenaren van Zero2Hero, Ruben. Een super goede leraar die mij vandaag in 45 minuten het vertrouwen heeft gegeven en gezorgd dat ik op 1.40 meter vijf keer achter elkaar zonder problemen een staafje op kan duiken, zonder van de kant te springen.
Ergo, I did it! En zo zie je maar, met een beetje hulp, wat oefenen en wat doorzettingsvermogen kan je alles bereiken wat je maar wilt; als je maar wilt.

Wel grappig, want de les is niet zomaar in een zwembad, maar in een zwembad van een hotel. Ik zal de naam niet noemen, maar het was niet al te ver, wel een reden om er een leuk uitje van te maken. Dus op pad met Sylvain, mama en papa.

Direct uit school zijn wij de auto in gedoken, omdat we niet wisten hoe lang de reis zou duren en of er file zou zijn.
Maar omdat alles meezat waren we eigenlijk veel te vroeg. Op zich niet erg, maar dan moet je wel wat te doen hebben…

Deze foto’s moet je zien met zo’n geluid in je hoofd van krekels… Kreek kreek kreek…

Puf… even een sigaartje hoor.
(nee hoor, het is een choco snoepje hoor)

En dan de magische deur door (papa neemt een andere deur) waar achter het zwembad is.

En daar begint voor hen het wachten en voor mij het zwemmen.
Gelukkig (voor hen) staan er stoelen.

Maar voor close-ups en vermaak moet je zelf verzorgen. Gelukkig is Sylvain daar erg goed in.

Erg handig om tijdens het douchen ook nog afgespoeld te kunnen worden. #brandweermanSylvain

Het is al redelijk laat, we zij niet in Zoetermeer, het is al even geleden, ik heb erg goed mijn best gedaan… dus… McDonalds!
Papa en mama zijn bijna net zo enthousiast… bijna…

En als wij een ijsje willen, moeten we dat helemaal zelf regelen, bestellen, betalen, ophalen, he-le-maal-zelf.
Ok, no problem, dat regelen we, en zelfs Sylvain weet het te regelen, als moet ik wel de betaling doen, want hij kan nog niet pinnen.

Een super leuke les, erg veel geleerd, nu hoef ik mij geen zorgen meer te maken over 12 maart, ik ga er vanuit dat het een blije-blog wordt. Maar de tijd zal het leren…