delcour.nl - Van Earth naar Joepiter

Lieve Casa-medewerkers, juffen, meesters, hulpjuffen, schoonmaaksters, koks, keukenhulp, vrijwilligers, administratie, directie en ondersteuners, via deze blog wil ik jullie heel hartelijk bedanken voor mijn drie jaar in Earth.

Ik ga niet weg, maar mag naar Jupiter en sluit daarmee een super mooie periode af. Vandaag neem ik afscheid en wil graag met jullie delen wat ik zo allemaal mee heb gemaakt de laatste 2,5 jaar op Casa.

Mijn bijzondere dank gaat naar juf Anneke en Liana, die helaas vertrokken zijn, juf Brigitte en meester Theo deze twee juffen super goed opvolgde en mij net zo veel hebben geleerd en liefgehad. Daarnaast natuurlijk aan de hulp en middag-juffen Linda, Sabrina, Saskia, Isabella en Alida.
Ik ben zo blij dat ik bij jullie in de klas heb mogen zitten. Super bedankt voor alles!

Graag blik ik nog één keer met jullie terug op de afgelopen 2,5 jaar dat we samen waren.
De foto’s en verhalen komen van eerdere blogs die ik heb gemaakt. Als je op de foto klikt kom je op die blog terecht.

Het begon allemaal op 1 augustus 2012. Ik was nog maar 1 jaar en drie en halve maand oud. Papa en mama gingen kijken en hebben mij na een gesprek met Tessa direct ingeschreven. Een van de beste dingen die ze voor mij gedaan hebben!

Op 30 maart ga ik met papa en mama alvast even kijken. Het is zondag en stil. Tijd om even buiten te kijken. En? Wat schetst mijn verbazing? De school is open en mijn nieuwe juf kunnen we van buiten zien. Bizar, deze school lijkt wel altijd open, wow! Even rondlopen (buiten) en opladen voor de eerste keer dat ik echt mag… het duurt nog maar heel even.

Maar dan, op 2 april, 13 dagen voor mijn 3de verjaardag, mocht ik alvast gaan wennen. Super spannend, maar ik had er SUPER veel zin in.

Twee dagen later drong het tot mij door… Het zou toch echt bijna gebeuren. Wendag twee… Eerst mijn broertje naar (nu nog) onze creche brengen, waar ik lief uitgezwaaid werd als held.

En dan zie je gelijk het verschil. Je kan hier van de vloer eten, tafels zijn mooi gedekt en je moet alles zelf doen… poeh, dat wordt een uitdaging.

Ok, school, eten, het is eigenlijk best overzichtelijk. Maar wat doe je nou eigenlijk op zo’n school?
Nou, leren natuurlijk! Wat dacht jij dan? Maar vooral het hoe, wat, waar en waarom. Niet stampen wat de juf zegt, nee, leren wat er gebeurt in het leven. Eten komt niet uit de lucht vallen toch? Dus gaan wij op zoek naar Albert Heijn even verder op, en dan mogen we overal komen, kijken, aanraken en… afrekenen. Nu weet ik pas echt hoe de vork in de steel zit.

Zal ik vertellen hoeveel juffen en meesters ik heb?
Je gelooft het toch niet. Het zijn er 49. 46 klasgenootjes die mij alles uitleggen, helpen, voordoen en leren. Daarnaast twee juffen en een pedanogiets medewerkers, hulpjuf. En ze zijn allemaal lief! Deze twee jongens hebben mij de fijne kneepjes aangeleerd van het inschenken zonder knoeien. Lief he? En weet je wat nou zo leuk is? Ik ga naar Joepiter, en kom gewoon weer bij een van hen in de klas, die niet kan wachten om mij weer nieuwe dingen te leren. Ik heb er nu al zin in!

Nog wat info… zomaar een dagje Casa, om een beeld te krijgen.

Het is hier wel helpen en geholpen worden, dus waar ik kan, help ik ook anderen. En als ik iets goed geleerd heb op de creche, dan is het wel de was ophangen. Nu is het mijn beurt om te helpen.

En soms, gewoon omdat het kan, maak je ook wat liefs voor een vriendin, ook al zit zij in een andere klas.
Helaas is deze tekening gestolen (of zoek geraakt hoor) en maak ik dus een nieuwe. Tja, dat is ook het leven toch?

Eéns per jaar mogen papa of mama komen observeren. Lekker meekijken hoe het met mij gaat. Vandaag voor het eerst en het is mama’s beurt.
Daarna praat zij nog wat met juf en bespreken mijn voortgang. Maar goed, dat zit wel goed, ik vond het gewoon leuk om te laten zien hoe het gaat hier.

Ook Casa laat ruimte voor verbeteringen. Vandaag was het weer eens zo ver. Bankjes in de gang om onze schoenen aan te trekken. Super handig, scheelt een vieze en koude kont!

Is het dan nooit feest? Nou, eigenlijk altijd, maar soms doen we er gewoon nog een schepje bovenop.
Dit jaar lichtjesfeest. Eigenlijk het equivalent van het winterfeest van vandaag (22 dec. 2016) wat eigenlijk mijn afscheidsdag is in Earth. Morgen nog een korte dag afscheid nemen van mijn vriendjes en vriendinnetjes, per 2 januari zit ik namelijk in de middenbouw, in Jupiter, al noem ik het liever Joepiter, want het is een super leuke klas!

Buiten de jaarlijkse observaties is het mogelijk om af en toe een uurtje les te geven aan je eigen papa of mama. Nou, dat wil ik natuurlijk wel. Mama had geobserveerd, dus de les geef ik aan papa.

Maar gelukkig kan ik meer dan alleen torens bouwen hoor. Vandaag kwam ik thuis met een rekenwerkje. Tja, ik ben immers al 4.

Helaas hoort bij ‘leren’ ook leren afscheid nemen van een dierbare. Soms verhuist er wel iemand of emigreert er een, maar vandaag is een van de meest droevige dagen van het jaar. Juf Liana vertrekt, echt pijnlijk. We hebben haar maar wel een waardig afscheid gegeven, wat een top-juf en wat heb ik veel van haar geleerd!

Je ziet mij langzaam groeien toch? Als je het zo leest.
Nou, moet je dit zien… Opeens kan je wat je nooit verwacht. Ik heb vandaag mijn eigen Romeinse boog gemaakt. Een bouwwerk dat zichzelf in stand houdt. Nu weet ik hoe ze vroeger dus al die mooie kerken konden bouwen. Leerzaam he?

Nou is Casa een Montessorischool en doet (dus) niet aan testen. Maar het is wel goed om een ijkmoment te hebben. Een tussenverslag of voor de ‘gewone mens’ een rapport. Nou, hier kan je zien hoe dat hier gedaan wordt. Super leuk om te zien hoe het gaat.

Soms gaat er ook wel eens wat mis. Niet dat Casa er wat aan kon doen, maar toch. Vandaag gewoon gestoken door een bij.
Een bij? Ja echt! Dat veracht je niet van zo’n lief dier… Dat wespen dat nou doen… Ik lekker op de schommel, papa nog even met juf aan het praten en toen opeens… prik!
Au… nou, eerlijk is eerlijk het was meer AUAUAUAUWWW BWHEEEEEE!
Maar door kordaat optreden van papa die mij naar binnen bracht en juffen die massaal klaar stonden om mij te helpen, was het ook zo weer over. Weer een levenservaring er bij!

Er zijn wel eens mensen die vragen zich af of het nou echt wel zo’n zin heeft om meer te leren dan alleen saaie stof uit boeken. Nou… zeker!
Zo word je enthousiast gemaakt om ook andere dingen te doen, soms waarvan grote mensen zeggen dat je niet aan toe bent, die je eigenlijk zeer goed kan en nog leuk vindt ook. En zo doe ik rustig op mijn vierde alleen de afwas. No problem!

Maar het aller leukste aan het samen leren dingen zelf doen is dat je het ook aan anderen kan leren. En ik heb de luxe dat ik thuis (en op vakantie) het allerleukste broertje heb die ik dan weer kan helpen. Zo leer ik hem plassen, stoer he?

Is dat dan niet gevaarlijk als je zo jong bent?
Nee hoor, maar er gaat heus wel eens wat fout.

Bijvoorbeeld op 18 september 2015, ik herinner mij het nog goed… Super leuke dag voor de boeg, want we gaan met Casa naar Avifauna. Lekker samen met mijn vriendinnen de bus in en weer uit.

Al huppelend bij de ingang gaat het mis. Samen komen we ten val. Galant als ik ben vang ik met mijn arm de klap op van ons beiden. Helaas helaas… daar was mijn arm niet op berekend.

Best wel pijn! Maar grote meid, en door een lieve moeder thuis gebracht. Papa wist gelukkig hoe hij een mitella moest aanleggen.

De rest moest echter wel door een arts gebeuren, want het blijkt gebroken!

Eenmaal over de schrik heen valt het gelukkig mee.

Wel even vijf weken balen en werken met één arm… Gelukkig ben ik rechtshandig!

Gelukkig is het allemaal goed gekomen en kon ik gewoon weer les geven met lesjesdag, iets dat ik erg graag doe.
Niets leukers dan je eigen broertje les moeten geven in je eigen klas. En ik geloof dat dit ook de dag is dat de hele klas verliefd werd op hem.

En als we het dan toch hebben over samenwerken en nare dingen… Dit komt ook voor helaas. Snel shampoo in en kammen maar.

Nu weer iets leuks-bijzonders. Altijd werken is namelijk ook niet leuk, soms wil je vrij. En wat doe je dan als kind? Wachten op vakantie? Nee joh! Dat is zo 2010; je neemt gewoon een (legale) dag vrij! 50 per jaar, dus het kan makkelijk, echt waar!

Heeft jouw school, of had jij vroeger op school, een atelier? Nee zeker. Nou, wij wel. Met eigen kunst-juf (met Kunst Academie) die echt creatieve en leuke dingen leert. Dat schilderen komt niet zomaar op hoor… dat leren we. En weet je wat nog meer? Creatieve dingen als kwal-kunst.

En dan is het nu de beurt aan papa om te observeren. Weer leuk om te laten zien wat ik allemaal doe. Delen is leuk!

En soms… ontpop je je opeens tot vlinder, zomaar uit mijn cocon. Schminken, gewoon, omdat het kan. Niets speciaals, want elke dag is een bijzondere dag!

Nou, deze dat was anders wel echt bijzonder. Vandaag de dag dat Sylvain ingeschreven wordt. Zijn intake gesprek vandaag. Natuurlijk stond hij al lang op de lijst, maar nu is het gesprek met Tessa voor de plaatsing en start. Ik kan niet wachten tot hij hier ook komt! (al is het in een andere klas, want dat moet helaas wel)

Maar de aller mooiste lesjesdag was deze. Geen lesje aan Sylvain, papa of mama, maar aan opa en oma! Zo veel bijzondere dagen hier… pffff leuk!

Wij hoeven op Casa niet in uniform gelukkig, iedereen draagt wat hij of zij wil. Maar… soms wordt gezegd dat je in Casa-outfit moet komen. Dit is voor onze eigen veiligheid, want we gaan naar buiten, lekker spelen in de Torteltuin in Rotterdam. Gaaf he?
Wij hebben de Casa-dag verlengd met echt Casa-werk, kijk maar in de blog.

En nog zijn er mensen die wel eens vragen: “Waarom nou toch Casa?” En zelfs niet snappen dat we hiervoor elke dag met de auto helemaal uit Zoetermeer komen. Nou… heel simpel. Hierom:

En dan heb ik het nog niet eens gehad over de grote cultuurverschillen in de klas. Zo divers, zo leuk, zo leerzaam. Ik denk dat er wel tien talen gesproken worden in de klas… En ook ik heb mijn inbreng. Ja, en dat trek ik dus zelf aan, en wel op verzoek, want vandaag komt de schoolfotograaf!

En weet je nog die dag…. die dag dat ik voor het eerst gedag zei? Het was zo eng altijd. Maar vanaf nu niet meer! En dat allemaal juf Anneke. Die heb ik nog niet genoemd, maar dat komt wellicht dat ik dat afscheid niet aan kon. Vlak nadat juf Liana terug ging naar Londen, ging ook Anneke naar een andere klas en later zelfs helemaal weg. Zij wilde geen groots afscheid, ik denk omdat niet alleen al mijn klasgenootjes en ik zeker zouden huilen, maar ook dat Anneke dat zelf niet zou aankunnen. Zo veel van haar geleerd, zo veel liefde gehad, zo’n super juf. Het heeft even geduurd voordat ik doorhad dat haar opvolgers, juf Brigitte en meester Theo ook zo lief waren. Ik ben er inmiddels overheen hoor, en erg blij met Brigitte en Theo, maar toen… toen kroop ik liever heel ver en heel lang onder mijn dekens. De juf met het meeste geduld van iedereen op aarde en ook degene wie het gelukt is om mij gedag te laten zeggen.

Of dat ik nog maar drie maanden op school zat en al drie maanden bevriend was met Elize. Soms gaat het zo snel… En we zitten niet eens bij elkaar in de klas (eerder in de blog maakte ik al een tekening voor haar). Leuk om onze 3 maanden te vieren met een dikke knuffel. BFF!

Of in maart, vlak voor ik 4 werd, mijn eerste woordjes. Poeh, het lijkt wel een eeuwigheid geleden… Ik lees al lang mijn broertje voor.
Dan moet het toch wel een super school met super juffen en meesters zijn? Mijn niet-Casa vriendjes gingen nog niet naar school en ik begon al met woordjes leggen.

En voor je het weet lees je overal, omdat het zo leuk is. Dikke boeken, of zelfs in bad, voorlezen of zelf lezen, mij maakt het niet uit.

Vlak voor mijn vijfde verjaardag lees ik als een baas… Luister maar.

Als je al verbaasd was, let dan maar goed op. Want als je kan lezen is schrijven niet zo moeilijk meer… Tijd dus om in de pen te klimmen en de baas van Nederland te vragen of hij op de foto wil. Of ik dat niet durf? Tssss echt wel!

Oh, ja, later is het natuurlijk ook nog gelukt om met hem op de foto te gaan. Kijk hier maar.

Toeval? Nee hoor, want ik het hetzelfde met de Koningin gedaan, en ook daar (ook na herhaling) een foto van gehad. Tja, je bent 5 jaar en je wilt wat met je leven.

Inmiddels ben ik zelf bijna voorlees-juf. Mijn knuffels, maar ook mijn broertje en ouders luisteren geregeld met bewondering naar mijn voorlees-verhalen. Ik laat, net als jullie altijd doen, keurig alle plaatjes aan iedereen zien die stil is en netjes in de kring zit. Mijn ouders vragen mij soms waar ik het vandaan haal om op mijn 5de al zo te lezen… Nou, jullie weten het wel he? Precies, van jullie.

Lang heb ik gedaan alsof ik verlegen ben, maar zal ik jullie een geheimpje vertellen? Zet een camera op mij en je zal zien dat ik opbloei als een zonnebloem naar de zon. Inmiddels heb ik al 23 vlogs op mijn naam staan, waarin ik knutselles of tekenles geef. Soms lees ik voor, of laat ik gewoon zien hoe je moet fietsen. Ik heb er zelfs een met een live geboorte van een kuikentje of neem je mee in de vlindertuin om te genieten van de natuur. En ik heb zelfs al vlog-les gegeven aan mijn broertje van 3 die ook is begonnen.
Kijk gerust eens op mijn site: www.vloggertje.nl. Ook op www.delcour.nl/chloe kan je mij altijd volgen, net als mijn broertje. Die ondergaat momenteel dezelfde verwenning als ik op Casa in Childrens-house heb gehad, maar dan in Sun.

En ik weet wel dat het leven mij is gegeven door papa en mama, maar ik wil toch maar even duidelijk maken dat jullie, alle juffen en meesters van Earth, alle mensen van Casa van kok tot schoonmaakster en van hulp juf tot directie, mij echt super goed mede vorm geven.
He is nu voor mij tijd om naar de volgende stap te gaan, ik ga nu van Earth naar Joepiter en ik heb er super zin in.

Juf Annemiek en Sanneke, wij hebben elkaar al even gezien, ik zie er naar uit van jullie net zo veel te leren en net zo’n mooie tijd mee te maken.

Voor nu, iedereen van Casa, al mijn vrienden en natuurlijk mijn lieve broertje en ouders bedankt en drie dikke zoenen. Het is tijd voor Kerst, een weekje vrij. Vanaf maandag 2 januari ben ik er weer, maar dan dus in de middenbouw. 1/3 van Casa al weer achter mijn kiezen, het gaat snel hoor.
Mooie Kerstdagen en alvast een super gelukkig 2017!